Een klein stukje terug

25. Duidelijkheid ~ Yentl

Hallo lieve lezertjes,

Daar istie dan hoor, eindelijk is er weer een update!
Ik baal er onwijs erg van dat jullie zo lang hebben moeten wachten, maar ik had het vrij druk, want school is al weer even bezig. Jippie -.-
Ik hoop dat ik jullie een beetje blij heb gemaakt met deze kleine update.
Veel plezier en ik hoop dat ik deze vakantie - YES, ik heb eindelijk vakantie - nog een keer kan updaten.

x Mariëlle


Met een naar gevoel word ik wakker, wanneer het Italiaanse zonlicht in mijn ogen schijnt. Niet dat je het echt wakker worden noemen kan, aangezien ik nauwelijks een oog dicht gedaan heb. Een ruzie maken voor het slapen gaan is niet bepaald mijn idee van een begin van een vakantie. Ik rek me uit en draai me om naar Elle’s kant van het bed. Het bevestigt de vermoeden die ik al had. Ze is vannacht niet meer naast me komen liggen. Wel ligt er op de plek, waar normaal gesproken haar kussen zou liggen, een briefje met een rode roos. Ik pak het briefje en lees de tekst die erop staat. “Sorry,” staat er in sierlijke letters opgeschreven. Ik bijt op mijn onderlip, vechtend tegen de tranen. Zij is niet degene die sorry had moeten zeggen, dat was ik. Ze bedoelde het alleen maar goed en ik had het niet achter moeten houden. Ik wil de roos oppakken zodat ik eraan kan ruiken, maar mijn oog valt op de envelop die tevoorschijn is gekomen doordat ik het briefje opgepakt heb. De zenuwen gieren door mijn lijf en ik slaak een kreet van blijheid. Ik open de envelop en zijn geur komt me tegemoet.

Dear Yentl,

Brief nummero 2. Het is alweer een dag extra dat ik je niet gezien heb en ik tel werkelijk de dagen af totdat ik je weer kan zien. Jij ligt waarschijnlijk op dit moment met je prachtige lijf glimmend van kleine zweet- en waterdruppeltjes in een inimini bikini in de zon aan het strand met een cocktail in je hand en een lach op je gezicht genietend van je welverdiende vakantie. En ik? Bij mij druipen de zweetdruppels over mijn gezicht en staan de wallen onder mijn ogen door het afzien van de afgelopen weken. Maar ik weet dat de tijd sneller zal gaan wanneer ik door zet en door ga tot het uiterste, totdat ik je weer kan zien. Ik zit nu te staren naar dit stuk papier, wachtend totdat de perfecte woorden in me opkomen. Maar de perfecte woorden bestaan niet. Alleen Nicolas Sparks weet dingen zo te beschrijven dat men wel bijna janken kan. Dus misschien dat zijn woorden kunnen beschrijven wat ik nu voel.
“And when her lips met mine, I knew that I could live to be a hundred and visit every country in the world, but nothing would ever compare to that single moment when I first kissed the girl of my dreams and knew that my love would last forever.”
Lieve Yen, ik houd van je en onthoud I see you soon.

Love,
Ruben

Lachend lees ik de brief nog een keer. Ruben is echt te lief en grappig. De tranen rollen over mijn wangen, want ik mis hem echt onwijs erg. Voorzichtig stop ik de brief terug in de envelop en berg hem veilig bij de andere envelop op. Ik stap uit het bed en loop in mijn pyjama, bestaande uit een short en een T-shirt van Ruben, naar beneden op zoek naar Elle. De serredeur staat open en nieuwsgierig kijk ik naar buiten. Ze zit met haar rug naar me toe op de oude schommel, die bevestigd is aan de grote boom in de tuin. “Goedemorgen,” begroet ik haar. “Hé,” reageert ze zachtjes en ze draait zich naar me om. Ik loop naar haar toe met de envelop tegen mijn borst aangedrukt en mijn voeten worden nat door het vochtige gras. “Sorry,” begin ik, “sorry, dat ik het je niet verteld heb.” Elle kijkt me hoofdschuddend aan en draait zich dan weer om, om naar het Italiaanse landschap te staren. “Nee, het spijt mij,” zegt ze dan, “Ik had helemaal niet boos op jou mogen worden. Ik heb tenslotte ook dingen achtergehouden en ik ben gewoon bang.” Ik loop naar haar toe en sla een arm om haar heen. “Bang waarvoor?” vraag ik voorzichtig, “Je raakt me echt niet kwijt, hoor, mocht je dat soms denken.” Ze schudt haar hoofd. “Nee, dat is het niet.” “Wat dan?” vraag ik en woel met mijn hand door haar haren. “Hoe was de brief?” vraagt Elle. “Hé, niet om de vraag heen draaien, jonge dame. Ik stelde eerst een vraag,” zeg ik lachend en ik prik haar in haar wang. “Waar ben je bang voor?” herhaal ik mijn vraag. “Dat ik zwanger ben,” fluistert ze. Ik begin te grinniken, maar sla dan snel een hand voor mijn mond. “Sorry, El. Maar zwanger?” zeg ik verbaasd, “Je weet dat je daarvoor seks gehad moet hebben en niet lullig bedoelt, maar met wie zou jij nou seks gehad moeten hebben?” Ik krijg een por in mijn zij en verontwaardigd wrijf ik over de plek. “Auw,” zeg ik, “Waar was dat goed voor?” Elle kijkt me met bange ogen aan. “Yen, ik ben al een paar dagen te laat en ik ben nooit over tijd!” zegt ze paniekerig. “Nee, dat weet ik. Jij bent altijd op tijd,” grap ik. Ze werpt me weer een boze blik toe. “Oh sorry, dat was flauw,” verontschuldig ik me, “Maar met wie heb je seks gehad? En hoe was het? En waarom weet ik het niet?” “Dat zijn veel vragen,” zegt Elle glimlachend. Ik glimlach naar haar en werp haar dan een vragende blik. “Ik weet het niet zeker, maar ik werd met Mark’s verjaardag wakker naast hem,” vertelt ze. “Wat! Ieuw,” roep ik uit, “je zegt nu toch niet dat je seks hebt gehad met mijn broer.” “Maar ik weet het dus niet zeker,” herhaalt Elle. “Hoe bedoel je niet zeker? Je weet toch wel of je het gedaan hebt of niet?” constateer ik. Ik speel met haar krullen, terwijl ik nadenk. “Ik geloof dat ik een beetje te veel gedronken heb,” zegt ze giechelend. “El, sinds wanneer ben jij zo stoutmoedig,” zeg ik grinnikend. Ze haalt haar schouders op en kijkt me met tranen in haar ogen aan. “Stiekem ben ik best wel trots op je,” zeg ik dan. “Maar hoe vond je de brief, Yen?” vraagt ze en ze pulkt aan de envelop in mijn hand. “Geweldig,” zegt ik met een grijns van oor tot oor, “Hij is zo ontzettend leuk en ik mis hem.” Elle staat op om me een knuffel te geven. “We gaan gewoon onwijs veel leuke dingen doen en dan is de vakantie zo voorbij. Voor je het weet, zie je hem weer,” zegt ze troostend. “Dank je, El, en het komt allemaal helemaal goed,” zeg ik haar. Ik voel haar hoofd tegen mijn hoofd aan knikken en ik ruik haar vertrouwde Elle geurtje. We pakken elkaars hand en blijven zo even staan, totdat de één de ander aan kijkt. “Is er nog meer dat ik moet weten?” vraag ik. Ze schudt haar hoofd. “Dat komt wel een andere keer,” zegt ze vastbesloten, “Maar hoe was het, bij jou en Ruben? Ik wil alles weten!” Ik begin weer van oor tot oor te grijnzen en begin dan te ratelen. Over hoe lief, leuk, knap hij is en hoe geweldig, spannend, opwindend en bijzonder het was.