Een klein stukje terug

19. Bijdehand ~ Elle

Ik wiebel van mijn ene been op mijn andere been en kijk iedere keer schichtig uit het raam. “El, kap daar mee!” roept Mark geïrriteerd naar me en pakt een appel om die naar mijn hoofd te gooien. Gillend ontwijk ik de appel en loop dan lachend naar hem toe. Hij komt grijzend naar me toegelopen en in gedachte bedenk ik hoe het zou zijn om hem te kussen. Ik sluit mijn ogen en tuit mijn lippen. Ik ben zo benieuwd hoe het zou voelen om zijn lippen op de mijne te hebben. Mijn benen trillen en mijn hart klopt van verlangen. “Appel voor Elle,” zegt Mark, waardoor hij me uit mijn gedachte haalt. Hij drukt de appel in mijn gezicht en ik duw hem lachend van me af. “Wat stond je daar te doen met je getuite lippen? Heb je soms nog last van je kater?” vraagt hij en hij tikt op mijn voorhoofd. Ik draai mijn hoofd beschaamd weg. Ik had mezelf bijna weer voor schut gezet. Ik schud mijn hoofd. “Anders moet je zeker een appel eten,” gaat hij verder. “Ik voel me prima. Bedankt Mark,” zeg ik lachend. Buiten klinken motorgeluiden en ik kijk nieuwsgierig naar buiten. Yentl zit achterop een motor en houdt zich stevig aan Ruben vast. Toch wel stoer, zo’n vriend met een motor. Stiekem ben ik jaloers. Yentl valt altijd op van die stoere, maar idiote types. “Ah, daar hebben we het rebelachtige stel,” zegt Mark en hij snelt naar de voordeur. “Jonge dame! Waar zijn je manieren gebleven?” vraagt hij met een hoge, rare stem. Ik loop grijnzend de gang in. Yentl heeft straks een hoop uit te leggen. Hoewel het aan de andere kant maar goed is dat ze niet thuis geslapen heeft, anders had ik een hoop uit te leggen. Hoe ik bij haar broer in bed beland ben bijvoorbeeld. Ik leun tegen de deuropening aan en bekijk Yentl aandachtig over Mark’s schouder. Ze laat zich sierlijk van de motor glijden en maakt dan als een echte motorchick haar helm los. Ze kijkt me met een grijns aan en komt dan naar me toegelopen. “Wat heb je allemaal uitgespookt?” vraag ik haar, terwijl ik haar een knuffel geef. “Ja, dat zou ik ook wel willen weten!” roept Mark, voordat ze überhaupt mijn vraag kan beantwoorden. Ruben is ondertussen ook van zijn motor afgeklommen en staat met de helm onder zijn arm naast Mark. “Je moet niet denken dat je nog mee naar binnen mag, Quinten,” zegt Mark op een arrogante toon en hij slaat zijn armen over elkaar. Yentl pakt Ruben’s hand stevig vast en trekt hem mee naar binnen. “Yentl Kim Rose Nijhof, wat snapt gij niet aan het woordje niet?” vraagt Mark met bekakte stem. Man, hij kan wel acteur worden. Hij is van alle markten thuis qua typetjes. “Ja, dat vraag ik me bij jou ook wel eens af, Markie,” kaatst Yentl terug. “Oké, vooruit. Quinten mag mee naar binnen,” geeft hij toe, “maar ik wil jou wel even onder twee monden spreken.” Hij trekt haar mee naar boven. “Zo terug,” zegt Yentl geluidloos. We kijken ze na en even blijft het stil. Daar sta je dan met Ruben in andermans gang. “Wil je wat drinken?” vraag ik om de stilte te verbreken. “Nee, hoor. Dank je wel,” zegt hij en de stilte keert weer terug. Ik bekijk mijn vingernagels en wacht totdat hij iets gaat zeggen. Ja, wat moet ik anders. Volgens de film She’s the man is over kaas praten altijd goed, maar dat vind ik eerlijk gezegd nogal vreemd. Dat maakt de situatie nog raarder dan hij als is. Ik hoor Yentl en Mark ruziemaken en kijk dan naar Ruben. “Zullen we buiten gaan zitten?” vraag ik uiteindelijk. Hij knikt en hij volgt me mee naar buiten. Ruben zakt op een tuinstoel en knijpt zijn ogen half dicht tegen de zon. “Nee, Mark!” hoor ik Yentl roepen. “Ik ga even kijken of er geen gewonden vallen.” “Als je extra hulptroepen nodig hebt, roep je maar,” zegt Ruben met een grijns. Ik steek mijn duimen op en ren naar de gang. “Houden jullie elkaar een beetje heel?” vraag ik. Yentl zit met haar armen over elkaar geslagen op haar bed en Mark zit op haar bureau te wiebelen met zijn benen. “Hij wil alle details weten,” zegt ze met opgetrokken neus. “Ja, daar heb ik recht op als lid van de V.V.B.!” kaatst hij terug. “Joh, ga fietsen met die klote vereniging van je!” kaatst Yentl weer terug. Ik schud zuchtend mijn hoofd. Dit gaat er nooit beter op worden. “Stop!” schreeuw ik boven de twee kibbelende kleuters uit, “Word volwassen of zo. Mark ga je onenightstandlijstje bijwerken en Yen, welke details?” “Ja, dat is waar ook. Ik moet jou er nog even bijzetten,” zegt hij vals. Hij staat op met een grijns en verlaat de kamer. Yentl kijkt me vragend aan en ik voel mijn wangen kleuren. Ze opent haar mond om iets te zeggen, maar ik ben haar voor. “Waag het om er iets over te vragen. Ik wil het er niet over hebben en trouwens, ik vroeg eerder om details.” “Andere keer, Ruben zit ook nog beneden, weet je nog?” Ze staat op van haar bed en loopt naar beneden. Ik volg haar en mijn hoofd vult zich met vragen. Zal ze het al gedaan hebben?