Een klein stukje terug

18. V.V.B. ~ Yentl

Hij pakt mijn hand vast en trekt me van het bed af. “Kom, dan laat ik je mijn kamer zien,” zegt Ruben. Hij leidt me de trap op en ik volg hem nieuwsgierig. Aan iemands eigen kamer kan je zien hoe hij of zij is. Het spiegelt naar wie je bent. “Doe jullie het wel veilig!” roept Thijs ons achterna. “Thijs. Gedraag je,” tikt Merle hem op zijn vingers. Ik giechel van spanning. Wat nou als Thijs gelijk heeft en dat Ruben ‘het’ met me wil doen? “Nou, dit is het dan. Mijn nederige stulpje,” zegt hij, wanneer we voor zijn deur staan. Naast zijn deur staat een andere deur open en aan de poster van een halfnaakte vrouw te zien gok ik dat dit de kamer van Thijs is. Ruben legt zijn hand op de deurklink en opent de deur dan met een wijds gebaar. Ik loop zijn kamer in en kijk nieuwsgierig rond. Hij heeft een ruime zolderkamer met een groot raam en een schuin dak. Onder het schuine dak en naast de linkerkant van de deur staat een tweepersoonsbed met daarnaast bureau met een computer erop. Over zijn bureaustoel hangt een vest en erop staat een sporttas. Onder het raam staat een tweezitsbank, waar een donkergroene tas en een paar kisten, als in schoenen, tegenaan staan. Aan de andere kant van de deur staat een kledingkast en een tv met spelcomputer. Het ziet er allemaal heel neutraal en jongensachtig uit. Niet heel veel anders dan dat ik me had voorgesteld bij Ruben. Het enige wat me verbaasd is de lange hangkast met boeken erin. Ik had me Ruben niet echt als een boekenwurm ingeschat. Misschien staan die boeken er wel voor de sier, want dat zou wel iets voor hem kunnen zijn. “Hoe vind je het?” vraagt Ruben nadat ik een tijdje niks gezegd heb. “Wel oké?” zeg ik vragend, maar ik rol met mijn ogen wanneer ik een poster van een knappe, naakte vrouw met twee voetballen voor haar borsten aan de deur zie hangen. Ik vroeg me al af of hij misschien toch homo zou zijn, want ik kon het me bijna niet voorstellen dat hij niet zo’n poster in zijn kamer zou hebben hangen. Ruben schiet in de lach en haalt dan zijn schouders op. “Cadeautje van een paar vrienden en ik vond het zonde om zo’n knappe vrouw onder in een kast te gooien,” legt hij uit. Ik schud mijn hoofd. “Ruub, ik hoef het niet te weten.” Hij begint te lachen en slaat dan zijn armen om me heen. Zijn lippen kussen mijn nek en bij het voelen van zijn adem in mijn nek gaan mijn nekharen overeind staan. Er gaat een rilling van spanning en opwinding over mijn rug. “Je bent toch niet jaloers?” fluistert hij in mijn oor. Ik schud mijn hoofd en draai me om zodat ik hem kan aankijken. “Gelukkig maar,” fluistert hij voordat hij zijn lippen op de mijne plant. Ik grijns wanneer hij me optilt en me op zijn bed neer legt. We kussen elkaar vol passie en het lijkt wel alsof ik zojuist de marathon gelopen heb zo snel is mijn hartslag. Hij laat zich bovenop me zakken en streelt mijn gezicht. Zijn vingertoppen doen me sidderen Mijn vingers verstrengelen zich in zijn haren en ik kijk hem aan. Zijn handen glijden naar de onderkant van mijn shirt en hij trekt hem omhoog. Hij glijdt met zijn warme vingers over mijn buik en overal verschijnt er kippenvel. Wanneer zijn handen mijn borsten omvatten gaat er een alarmbel af in mijn hoofd. Oké, misschien gaat dit toch even te snel. Mijn ademhaling versnelt en ik duw Ruben zachtjes van me af. “Ik… ik geloof… Ruben, ik wil…” stotter ik. Hij kijkt me een beetje verstoord aan en mijn wangen beginnen te gloeien als kolen. “Oh, sorry. Ga ik te snel?” vraagt hij schuldig. Ik knik verlegen. Hij wrijft over mijn wang en glimlacht lief naar me. “Dat is toch oké, gekkie. Dat kan je gewoon eerlijk tegen me zeggen. Zullen we anders een filmpje kijken?” vraagt hij en hij haalt even een hand door zijn haar om het weer in model te brengen. Ik glimlach zwakjes naar hem en trek mijn shirt weer naar beneden. Hij drukt een zachte kus op mijn voorhoofd voordat hij van het bed op staat. “Ik ga even wat te eten scoren,” meldt hij en hij verlaat de kamer. Ik zucht en laat me achterover op bed vallen. Je bent ook een ongelooflijke trut, Yentl Nijhof. Een beetje de aller-lekkerste vent van de hele wereld afwijzen om seks met je te hebben. Weer verlaat er een zucht mijn mond en ik schud vol ongeloof mijn hoofd. “Heb je het haar al verteld? Ze heeft het recht om het te weten,” hoor ik Merle zeggen. “Nee, nog niet,” antwoordt Ruben. Wat moet hij me vertellen? Nerveus wiebel ik met mijn tenen en ik bespeur mijn nagels op haken en vuiltjes. Ondertussen houd ik mijn oren gespitst, voor zover dat kan, en ik probeer het gesprek te volgen. Ik weet dat het onbeschoft is, maar ik wil weten wat hij voor me achterhoudt. Ik hoor ze nog wat mompelen en even later hoor ik Ruben de trap weer opkomen. Hij zet een dienblad met chips, chocola, een fles cola en twee glazen op zijn nachtkastje en bekijkt me dan van top tot teen. Zijn blik blijft bij mijn ogen hangen en we kijken elkaar recht aan. “Je hebt het gehoord hè?” vraagt hij. Ik knik. “Wat moet je vertellen?” Hij gaat naast me zitten en pakt mijn hand vast. “Yen, je moet het echt niet persoonlijk nemen,” begint hij, “maar ik denk niet dat wij een relatie moeten hebben.” Ik kijk hem met grote ogen aan. Hij denkt wat?! Ik trek mijn hand los en ga staan met armen over elkaar geslagen. Er springen tranen in mijn ogen en mijn neus begint te kriebelen. Je gaat nu niet huilen hoor, spreek ik mezelf streng toe. “Laat het me uitleggen, alsjeblieft en wil je alsjeblieft gaan zitten? Je maakt me zenuwachtig,” smeekt Ruben me. Ik ga mokkend naast hem op bed zitten. Wat denkt hij wel? Ben ik opeens niet goed genoeg voor hem omdat ik niet met hem naar bed wil? Ik ben niet één of andere straathoer of trottoirprostituee om het even netjes te zeggen. Net zei hij nog dat het niet uitmaakte. Wat een klootzak. Ik snuif van woede en ik kijk kwaad voor me uit. Hij legt zachtjes zijn warme vinger onder mijn kin en draait mijn hoofd naar hem toe. “Ik houd echt van je, Yen en daarom zeg ik het ook. Ik moet binnenkort voor een tijd op trainingskamp in het buitenland vanwege mijn opleiding in het leger,” legt hij uit, “Ik zal, wanneer ik mijn opleiding afgerond heb, vaker naar het buitenland toe moeten, want daar ben ik dan immers voor opgeleid. Je zult dus vaak alleen zijn als we een relatie hebben. Ik wil niet dat jij ongelukkig bent of je in moet houden, omdat ik je aan het lijntje moet houden. Je leeft maar één keer en daarom vind ik dat je een keuze moet kunnen maken. En ik zal het begrijpen als je liever niet verder met me wilt. Ik zal je keuze accepteren.” Ik kijk hem met betraande ogen aan. Dit is werkelijk zo lief, dat ik er stil van ben. Ik ben sprakeloos en dat ben ik niet vaak. “Ruub, hoe kan je nou denken dat ik niet bij je zal blijven? Weet je hoe blij ik ben dat ik je gevonden heb? Ik houd zo enorm veel van je. Nu al en dan overdrijf ik echt niet.” Hij pakt mijn gezicht vast en ik leg een hand op zijn wang. Er glinstert een kleine traan in zijn ooghoek, wat mij nog emotioneler maakt dan ik al was. “We zijn nog jong. Dingen kunnen veranderen en ik ben niet zo’n lieverdje als je denkt,” zegt hij zachtjes. Ik kijk hem aan en wrijf over zijn wang. “En jij wilde vertellen dat ik dat niet allang wist? Ik ben niet bang voor je, Ruub,” zeg ik hem. “Maar ik wel voor jou.” Er verschijnt een grijns op mijn gezicht en ik omhels hem. Hij slaat zijn sterke armen om me heen en voor een moment draait het alleen om ons twee.