Een klein stukje terug

10. Wedstrijdje? ~ Yentl

We zetten onze fietsen tegen het hek aan en mijn blik valt op de fiets van Lars. "Ehm, El. Ik denk dat ik toch maar niet ga." Ze volgt mijn blik en schudt dan lachend haar hoofd. "Kom, schijterd." Ze pakt me bij mijn arm vast en trekt me mee naar de voordeur. Nog voordat ze de bel ingedrukt heeft, wordt de deur al opengedaan. "Eindelijk. Ik ben zo blij dat jullie er zijn." zegt Fleur opgelucht. Ze geeft ons een knuffel en neemt ons mee naar de tuin. "Hé belle Elle, kom hier zitten." Tim klopt op de stoel naast zich en ze gaat naast hem zitten. Alleen naast Ruben op de loungebank is nog een plekje vrij. Eh, pardon? Ruben?! Wat moet hij nou weer hier. Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten. Yen, doe alsof dit de normaalste zaak van de wereld is. Hij kijkt me grijnzend aan en legt zijn arm over de zitting heen, zodat ik met mijn schouder langs zijn arm schuur. "Kan iemand met een zonnebril van plek ruilen? Ik heb heel erg last van de zon in mijn ogen." vraag ik met half dichtgeknepen ogen. Ruben pakt zijn zonnebril van de tafel en geeft hem aan mij. "Tegen de zon." zegt hij met een grijns op zijn gezicht. "Dank je." Fleur zit met haar benen over Bart's benen heen en hij streelt haar benen. Ze zitten allemaal gezellig te kletsen, behalve Ruben en ik. Wij zitten awkward stil naast elkaar. Hij met zijn arm om mij heen en ik met zijn pilotenzonnebril op mijn neus. Ik kijk iedere keer stiekem via mijn zonnebril naar zijn gezicht en misschien ook wel naar de rest van zijn lichaam. Goed excuus om Lars niet aan te hoeven kijken. Een heel goed excuus, als je het mij vraagt. De bel gaat weer en Fleur zit vragend om zich heen te kijken. "Wie kan dat nou weer zijn?" "Misschien je nieuwe schoenen?" opper ik met een grijns op mijn gezicht op. "Ja!" gilt Fleur. Ze staat op en rent gillend naar binnen. "Snel Fleur! Ik moet die nieuwe schoenen van je zien!" roept ik haar achterna. Al snel is het gegil van Fleur gestopt. Heeft ze een hartaanval gekregen van haar nieuwe schoenen? Bart zit me met opgetrokken wenkbrauwen aan te kijken. "Wat?" "Oh niks. Ik snap het niet. Het zijn maar schoenen." zegt hij simpel. "Maar schoenen?" vraag ik hem en ik rek de 'a' van maar extra lang uit. "Spot niet met schoenen. Kom je aan schoenen, dan kom je aan mij." zeg ik dreigend. "Oeh, daar worden we bang van." zegt Ruben lachend. "Wat ga je doen als ik wel met schoenen spot?" vraagt Bart. "Met een naaldhak gooien?" vraagt Ruben. Ik prik hem in zijn zij. "Zeg dat nog eens." bijt ik hem toe. "Jij durft, tegen een soldaat in opleiding." zegt Tim lachend. "En dat zeggen jullie nu pas? Straks had ik mezelf nog in gevaar gebracht." zeg ik quasibang. Iedereen begint te lachen totdat Esmee in de deuropening verschijnt. Het is als een bominslag om maar even in het sfeertje te blijven. "Hé jongens." roept ze met haar valse kraaienstem. Oké, misschien overdrijf ik de boel een beetje, maar gatver, wat haat ik haar met haar nepwimpers en kilo's make-up waar een clown jaloers op zou zijn. Fleur gaat snel naast Bart zitten en Esmee kijkt om zich heen. "Er is nergens meer plek." stelt ze vast. Joh. Meen je die? Weet je hoe dat komt? Omdat je niet bent uitgenodigd! Ze is ook zo ontzettend dom. Zelfs de achterkant van een varken is slimmer.  Lars klopt op zijn schoot. Ik krijg een brok in mijn keel en krijg het nog warmer dan ik het al had. "Kom maar bij mij op schoot zitten." Esmee laat zich giechelend op zijn schoot vallen. "Zal ik anders even een stoel voor je pakken?" vraagt Fleur. "Nee hoor, dit zit veel beter dan een stoel." Ze wrijft over Lars zijn been en trekt haar rokje een stukje naar beneden. Heeft er iemand een hamer voor me? Of een kettingzaag? "Maar vindt Lars het ook fijn?" vraag ik in het algemeen en eigenlijk vooral aan Lars. "Anders had hij het toch nooit voorgesteld." zegt Esmee met een lach. "Je lijkt wel jaloers." zegt Ruben tegen mij. Vind je het gek? Hij is mijn vriendje! "Ja Yen, gun mij ook eens wat." zegt Lars met een gemene grijns. De bitch. 1-0 voor Lars. Oh, dus we gaan het zo spelen? Ik schuif iets meer naar Ruben toe en leg mijn hand 'per ongeluk' op zijn been wanneer ik mijn drinken wil pakken. Gelijk spel. Ik neem een slok van mijn Fanta en kijk Lars betekenisvol aan. Voor hoever hij dat kan zien dat ik dat doe met de zonnebril van Ruben op mijn neus. Ik zet het glas weer terug en ga weer tegen Ruben aan zitten. Elle en Fleur zitten me omstebeurt waarschuwende blikken te sturen, maar ik negeer ze volkomen. Niet met vuur spelen Yentl, fluistert een klein stemmetje in mijn hoofd. Terwijl een ander stemmetje met een megafoon schreeuwt dat je vuur met vuur moet bestrijden. Lars heeft zo te zien een nieuwe troef gevonden om deze strijd te winnen en heeft zijn hand op de kont, reet, aangetrainde yoga derrière van Esmee neergelegd. Auwts. 2-1 voor Lars. Het is bijna net zo spannend als de klassieker Ajax - Feyenoord, alleen doet dit echt pijn. Ruben helpt me met het volgende doelpunt. Echt, hij is een schat. "Yen, ga je nog mee volgende week vrijdag?" vraagt hij. "Nee. Ze kan niet." zegt Lars. Ha! Hij hapt toe. "Volgens mij kon ik wel hoor." zeg ik en ik kijk Ruben liefjes aan. Is deze wedstrijd eindelijk afgefloten met 2-2 gelijk? "Klaar jongens! Hou allebei op met dat schijnheilige gedoe. Ik ben er helemaal klaar mee." raast Fleur. "Of jullie gaan je gedragen of ik schop jullie er per direct uit. Stelletje kleuters." Pretbederver. Ik sla mijn armen over elkaar. Mooi niet dat ik weg ga. Hij begon. Elle staat op en trekt me aan mijn arm overeind. "Lars. Meekomen. Nu." zegt ze kortaf, maar dreigend. "Wat is hier aan de hand?" vraagt Ruben onbegrijpend. Lars duwt Esmee van zijn schoot en ze begint ongelooflijk te protesteren. En waarom wordt zij er niet uitgeschopt? Lars staat op en loopt naar Ruben toe. "Ja, nou wordt 'ie mooi. Eerst mijn vriendin versieren en dan de onschuldige Klaas uithangen of onschuldige Piet, wat jij wilt." bijt hij Ruben toe. "Hoe moet ik weten dat het jou vriendin is? Ze heeft geen stempel op haar hoofd gedrukt staan met 'Eigendom van Lars' en ik heb jou gister nergens gezien toen ik met haar aan het dansen was. Ik wist überhaupt niet dat je een vriendin had. Ik dacht dat wij vrienden waren? Dat wij elkaar altijd alles vertelden?" kaatst Ruben terug. 1-0 voor Ruben. Ergens vind ik het wel amusant, maar ik moet toch echt stoppen met overal een spelletje van te maken. "Waarom denk je dat ik het je niet verteld heb? Omdat je straks weer een vriendin van me afpakt." Lars loopt dicht naar Ruben toe, maar Elle trekt hem aan zijn shirt terug. "Ja ja, heel dramatisch allemaal, maar jullie twee gaan nu naar binnen toe." zegt ze en ze legt de nadruk op 'nu'.

Mokkend zak ik op het bed en Lars gaat in de stoel tegenover me zitten. Ik ga echt niet beginnen met praten en ik ga al helemaal geen sorry zeggen. Het is zijn schuld. Elle staat samen met Fleur in de deuropening. "Ik sluit jullie net zo lang op totdat jullie het uitgepraat hebben en als jullie je dan afvragen waar ik zolang kan slapen. Daar hoeven jullie je geen zorgen over te maken, ik kan wel bij Bart slapen." zegt Fleur en ze trekt de deur achter zich dicht. "Veel plezier." roept Elle nog snel naar binnen. Bitch. We horen de sleutel in het slot draaien en ik sla mijn armen over elkaar. Dus... Ik sta op en kijk door het raam. "Misschien zouden we gewoon via het raam naar buiten kunnen klimmen. Ik bedoel, misschien zou ik via het raam naar buiten kunnen klimmen." verbreek ik de stilte. "Loop nou niet weg," "Was ik ook niet van plan, het is veels te hoog. Het was bij wijze van spreken. Ze laten ons er toch zo wel uit, hoop ik." onderbreek ik Lars. "Maar we moeten praten." Ik kijk hem aan. Dat moet misschien, maar dat wil ik niet. Ik plof weer op het bed en ik kijk hem aan. "Oké. Praat maar dan." zeg ik simpel. "Je vindt hem leuk hè." begint Lars. "Sorry." zeg ik en mijn ogen stromen vol met tranen. Ik laat mijn handen op mijn schoot rusten en ik durf hem niet aan te kijken, bang dat hij de tranen ziet. "Ik zie het aan je, hoe je naar hem kijkt." gaat Lars verder. Hij staat op en komt naast me zitten. "Het is ook een klootzak hè. Hij pakt alweer een vriendin van me af." Ik kijk hem aan. "Sorry." Hij pakt mijn hand vast en trekt me dan tegen zich aan. "Het geeft niet. Ik kan er toch niks tegen doen. Liefde is onverslaanbaar." Ik knik. "Maar ik vind je wel leuk..." zeg ik zwak. "Maar niet leuk genoeg." maakt Lars mijn zin af. Ik knik beschaamd. "Sorry." zeg ik weer. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd. "Sorry. Je bent zo lief en dan doe ik dit." De tranen stromen nu over mijn wangen. "Het geeft niet. Ik kan het aan. Je kunt er niks aan doen. Je kan niet bepalen op wie je verliefd wordt. Liefde gebeurt, liefde overkomt." Ik knik. "En nu?" vraag ik met een klein stemmetje. "Nu gaan we als twee hele goede vrienden uit elkaar en ga jij naar beneden toe naar Ruben en ga je hem vol op zijn bek zoenen. Afgesproken?" Ik schud mijn hoofd. "Dat kan niet, al zou ik dat willen en dat wil ik misschien ook wel, maar dat is awkward." zeg ik lachend door mijn tranen heen. "Oké, oké, ouderwets wijf, dan ga je met hem op date. Of had je vrijdag nou iets staan?" vraagt hij plagend. Ik kijk hem in zijn ogen aan. Hij probeert zich sterk te houden, maar ik weet dat het pijn doet. "Sorry Lars. Je komt vast een veel leukere meid dan ik tegen." "Misschien, maar die zijn moeilijk te vinden." Waarom blijft hij van die lieve dingen zeggen, terwijl ik zo'n ontzettende hork ben? Ik ga met mijn hand naar mijn broekzak en haal de fietsbel eruit. "Hier." zeg ik en ik geef de fietsbel aan Lars. Hij geeft hem weer terug en schudt zijn hoofd. "Wat moet ik in vredesnaam met een fietsbel? Jij bent hier de fietsbelverslaafde." zegt hij lachend. Ik sla mijn armen om zijn nek en geef hem een kus op zijn wang. "Dank je. Ik zal hem goed bewaren. Hij betekent veel voor me. Hij doet me denken aan een mooie tijd." Hij glimlacht en veegt de tranen van mijn gezicht. "Lars?" "Ja?" "Mag ik zeggen dat ik van je houd?" "Hm, ik weet het niet. Zeggen de allerbeste, -tofste, -coolste, -knapste, -geweldigste, -leukste vrienden dat tegen elkaar?" vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Ja?" zeg ik vragend. "Dan houd ik ook van jou. Een beetje." Ik lach en geef hem een zoen op zijn wang. "Hé, dat is tegen de spelregels in!" roept Lars verontwaardigd uit. Wie maakt er hier nou overal een spelletje van?