YETİMHANE GÜLÜ VE PİS SERSERİ

~23~

Keyifli okumalar:

Artık bir sevgilim var.

Nasıl hitap etsem ona?

Aşkım...

Canım...

Bir tanem...

Hayatım...

Yok ya, bunlar olmaz. Hepsi milletin ağzında sakız olmuş.
Özel bir şey olmalı... Ama ne?

Ya da düz Anıl diye sesleniyim. İlla bu tarz şeyler mi söylemem gerekiyor. Hem ilk günden şımarıp tepeme çıkmasın.

Okul kapısında da beraber geçtik.

"Geç kalmamışız." Dedim ağzım kulaklarımda.
"Evet. Hadi gel bizimkilere müstakbel yengelerini takdim ediyim."

Tayfanın yengesiyim.

Karnımdaki kelebekler uçuştukça midemde gıdıklanma hissi uyandırıyor.

Tayfadan önce bu sevinci Alevle paylaşmalıyım.

"Önce Alev'i bulsam?"

"Tamam. Bende bizimkileri bulayım. Sonra görüşürüz." Dedi konuştuğumuzdan beri yüzünden hiç eksik olmayan gülümsemesiyle.

"Peki, görüşürüz." Ben sağa o da sola doğru ilerledi. Bir kaç adım atıp durdum. Arkama baktım gittimi diye. Ona baktığımı hissetmiş gibi onunda bakışları beni buldu. Gülümseyip elimi salladım. Gülümsemesi iyice yayıldı. Tekrar bir iki adım atıp ona döndüm.Aynı şekilde o da bana döndü.

"Git artık." Dedi elini ileri doğru sallayarak.

"Önce sen git." Dedim bende başımı sağa sola sallayarak.

"Böyle bir muhabbet olmayacak."

"Nasıl bir muhabbet."

"Klasik sevgili muhabbeti işte."dedi yüzünü buruşturarak."...Aşkım önce sen kapat, hayır sen, olmaazz önce sen... bla bla bla" diye sözünü tamamladı.

"Böyle bir muhabbette bulunmak istemem zaten." Dedim kahkaha atarak. İşaret parmağını dudağına bastırıp susmamı istediğini açık bir şekilde belirtti.

"Neden?"

"İlk günden kıskançlık krizine mi girmemi istiyorsun?"

Yaa yerim seni ama ben!

Hayır manasında başımı salladım. Yanına gidip aramızdaki mesafeyi kapattım.

"Şey... Bizimkiler büyük ihtimalle kantindedir. İstersen ilk önce kantine bakalım." Dedim. Gülümseyip elini uzattı. Birkaç cm kala aklına kurallarım gelmiş olacak ki geri çekti. Altan bir bakış attım.

"Kedi gibi bakma bana. Sevgilim var ama cümle aleme karşı sahiplenemiyorum." Dedi homurdanarak.

"Sahiplene bilmen için illa el ele mi tutuşmalıyız?"

"Tabi ki de hayır. Fakat şöyle bir gerçek var ki elini tuttuğumda herkes sevgilim olduğunu anlayacak. Sadece yan yana yürürsek bizi sevgili değil arkadaş zannedecekler."

"Zannetsinler. Bizi ilgilendirir mi ki? Sonuçta ikimiz sevgili olduğumuzu biliyoruz. Bence önemli olan elini tutup o benim demek değil, önemli olan dokunmadan da o benim algısı yaratabilmek."

Derin bir nefes alıp sarımtrak gözlerini koyu kahve gözlerime kenetledi.

"Haklısın." Dedi gülümseyerek." Var mısın bütün dünyaya, dokunmadan sevmeyi öğretmeye?" Diye sordu.