Secrets (one direction adoption fanfiction)

hoofdstuk 2

(BROOKLYN POV.)

de auto is helemaal stil op mijn gehuil na en ik voel hun ogen in me branden. De auto stopt en ik neem daarmee aan dat we bij hun huis zijn. 'Brooklyn we zijn er" zegt niall die naast me zit en een hand op mijn schouder legt. Uit reflex schuif ik een stuk bij hem weg maar omdat zayn aan de andere kant zit duik ik nog erger in elkaar. Ik hoor de deur open gaan en niall helpt me de auto uit nadat hij is uitgestapt. Ik voel harry zijn arm op mijn schouder leggen om me niet de kans te geven weg te rennen. Ze hebben me nog nieteens in een of andere kast gegooid en ik voel me al als een gevangene. ik weet gewoon dat het hetzelfde zal gaan als al die andere keren. Ik wordt hier gebracht ze zijn poes lief tegen me en na een week zijn ze me zat, slaan ze me voor een tijd, en als ze klaar met me zijn wordt ik terug gebracht. Zeker bij deze 'familie' ben ik bang. 5 jongens. Vrouwen wouden soms in mijn verleden nog wel eens iets medeleide hebben maar mannen zijn medogeloos. Ze slaan todat er geen geluid meer uit me komt en schelden me uit todat ze er bij neervallen. "Welkom thuis brooklyn!" zegt louis iets té vrolijk als hij het huis in loopt. Ik blijf stil wetend dat als ik iets zeg zonder dat het gevraagd wordt zwaar gestraft wordt. "Kom dan laat ik je je kamer zien" zegt zayn als hij mijn tas van me over neemt waardoor ik schrik maar mezelf herpakt en een kleine knik geef. Ik loop voorzichtig achter zayn aan de trap op en de gang door. "Hierbinnen is je kamer, we hopen dat je hem mooi vind"  zegt hij terwijl hij de deur open doet. Het is een grote kamer met een 2 persoons bed en paarse muren. 'pak jij je spullen maar vast uit en verken het hier een beetje dan zijn wij beneden oke?" zegt zayn terwijl hij mijn tas neerzet. Ik knik als reactie terwijl hij de kamer uitloopt. Ik kniel bij mijn tas neer en kijk meteen of mijn dagboek en tekenblok veilig zijn. Ik slaak een zucht van opluchting als ik zie dat het zo is en pak ze uit mijn tas om een goeie verstop plek te vinden voor ze. Ik open een deur en kijk ineens een inloop kast binnen die vast zit aan mijn kamer. Ik zie een paar planken hangen bedoelt voor kleding en ik pak mijn tas. Ik leg mijn dagboek tussen de stapel kleding zodat hij niet gezien kan worden en mijn tekenblok leg ik erachter tegen de achterkant aan omdat de stapel net hoog genoeg is om hem te verbergen. Ik leg mijn tas eronder en loop mijn kamer weer binnen. Ik zie nog een deur en maak hem open. Ik loop een badkamer binnen met een bad, douche en wasbak met spiegel. perfect! zo kunnen ze veel minder snel ontdekken dat ik snijd! "brooklyn kom je eten?" hoor ik iemand van beneden roepen en meteen ben ik weer gespannen. Ik loop stil naar beneden terwijl ik mijn mouw weer goed naar beneden trek. "En? vindt je je kamer mooi?" vraagt harry als hij me binnen ziet komen. "J ja meneer" zeg ik zenuwachtig. "Je hoeft ons niet steeds meneer te noemen hoor" zegt hij lachend. Oh fijn ze lachen me nu al uit dit gaat goed. Ik knik als antwoord. Ik wacht tot alle jongens zitten en ga dan ook zitten. De jongens scheppen op en ook louis schept wat voor mij op. Hij heeft volgensmij echt de halve pan op mijn bord geschept want het is echt super veel! Iedereen begint te eten terwijl ik maar een klein beetje op eet en dan mijn buik al haast voel ontploffen. Ik leg mijn mes en vork netjes naast elkaar op het bord en wacht gespannen tot de rest van de jongens klaar zijn met eten en ik weer alleen kan zijn. "Heb je geen trek meer ofzow?" vraagt harry terwijl hij verbaasd naar het eten op mijn bord kijkt. "N nee het spijt me" zeg ik zacht terwijl ik mijn blik op de grond gericht houd. "Je hoeft geen sorry te zeggen, je hebt gewoon geen trek kan iedereen gebeuren toch?" zegt niall terwijl hij zijn bestek op zijn lege bord legt. Ik wacht tot iedereen klaar is met eten en sta dan op om de borden op te ruimen maar wordt gestopt als louis een hand op mijn arm legt als ik zijn bord wil pakken. "brooklyn babe dat hoef je echt niet te doen hoor" zegt hij lachend. "H het spijt me" zeg ik terwijl ik zijn bord weer neerzet. "M mag ik alsjeblieft naar mijn kamer meneer?" vraag ik en betrap mezelf er op dat ik weer meneer zeg. oh nee nu gaan ze meteen het leven uit me slaan. "Tuurlijk babe dat hoef je niet te vragen en alsjeblieft, noem ons gewoon bij onze namen je hoeft niet zo formeel te zijn" zegt liam met een knip oog. ik knik en loop naar mijn kamer. Ik pak mijn dagboek erbij.

Lief dagboek.

alweer ben in geadopteerd alleen is het nu erger dan ooit: het zijn 5 jongens.

Ik ben doodsbang voor hun opkomende acties. Wat als het erger wordt dan anders? dat kan ik echt niet meer aan...

Ik ga een plan bedenken. Een plan om hier weg te komen en te vluchten voordat ze iets kunnen doen. Ik heb geen idee waarheen maar alles beter dan nog een keer door die hel.

Ik moet nu gaan volgens mij hoor ik ie...

Ik kan de zin niet afmaken want de deur gaat open. Ik kijk geschrokken om en zie zayn staan. "Hey baby girl wat doe je" vraagt hij terwijl hij naast me op bed gaat zitten. Ik sla mijn dagboek snel dicht en leg het achter me neer. "I ik uhm i ik... ik w was aan het l lezen" stotter ik terwijl ik hem geschrokken aankijk. Ik zie dat hij het niet gelooft maar dat hij het laat voor wat het is. "Heb je zin om met ons een film te komen kijken zo? We beloven dat het geen horor is" zegt hij met een glimlach. tuurlijk, weer een belofte. ze betekenen al niks meer in mijn leven. elke belofte die me ooit gedaan is is keihard gebroken dus waarom zou ik ze nog geloven? "Brooklyn?" ik word uit mijn gedachtes gehaald door zayn. "U uhm ja ik kom zo. I is het goed als ik e eerst een d douche neem?" vraag ik bang voor een negatief antwoord. "Tuurlijk we zien je zo kiddo" zegt hij terwijl hij mijn kamer uitloopt. Ik laat een gespannen zucht los en verberg snel mijn dagboek weer op zijn verstop plek. Ik loop een van de andere badkamers in en zoek door alle kastjes. Als ik eindelijk heb gevonden wat ik zoek lop ik snel terug naar mijn badkamer en leg het scheermesje voor me neer. Ik sloop hem uit elkaar todat ik een dun mesje over heb en gooi de rest weg. Ik stroop mijn mouw op en zet het mesje op mijn al verminkte pols. Ik trek een paar dunne lijntjes die al snel bloeden. ik houd mijn bloedende pols onder de kraan en voel me meteen beter. "here goes nothing!"