Secrets (one direction adoption fanfiction)

hoofdstuk 4

(BROOKLYN POV.)

Net als ik me wil afzetten van het dak voel ik 2 armen die me ruig wegtrekken van de rand. Ik probeer de handen weg te halen maar de persoon is te sterk. "BROOKLYN WHAT THE HELL?!" hoor ik harry achter me schreeuwen. "L laat me gaan!" zeg ik snikkend terwijl ik nogsteeds probeer zijn handen van mijn middel te trekken. Hij zegt niks en kruipt voorzichtig met mij nogsteeds met een arm vast rond mijn middel naar het raam. Hij laat mij er eerst weer terug in zakken en komt daarna zelf. Als hij voor me staat kijkt hij me boos maar ook verdrietig aan. "Brooklyn... waarom?" vraagt hij en ik hoor zijn stem trillen. "W waarom n niet? N niemand houdt v van me en dat z zal ook nooit geb beuren ook" zeg ik en de tranen lopen over mijn wangen. "Brooklyn waarom zou je dat denken? De jongens en ik houden allemaal van je en ik zou kapot zijn als je was gesprongen net" zegt harry en loopt voorzichtig naar me toe. Ik neem een stap terug bij elke stap die hij vooruit zet. "lieg niet! Ik weet dat dit allemaal een act is en ik ga er niet weer in trappen" zeg ik todat ik met mijn rug tegen de muur aan knal en ik ligtelijk in paniek raak. "Ik lieg niet brooklyn, ik geef echt om je" zegt hij terwijl hij me in een knuffel trekt. Mijn adem begint sneller te gaan en ik probeer met alle macht harry van me af te duwen. "Sssh baby girl het komt wel goed, wordt maar even rustig" probeert hij em gerust te stellen maar hij brengt alleen maar slechte herineringen op. "LAAT ME LOS! ALSJEBLIEFT LAAT ME GEWOON LOS!" huil ik terwijl mijn adem over begint te gaan in hyperfentileren. "Hazza wat is hie... oh god" liam komt binnen en als hij me ziet flippen komt hij meteen naar ons toe. "Wat is er gebeurd!?" vraagt hij aan harry terwijl hij me bezorgd aankijkt. "GEEN TIJD! HOUD HAAR VAST ZODAT ZE NIET KAN RENNEN!" zegt harry en mijn hoofd word volgestampt met vreselijke herinneringen van eerder. Ik laat me op mijn knieën vallen terwijl ik mijn handen over mijn oren houdt om zijn stem weg te blokken. je bent een ondankbaar kreng brooklyn! Je moeders dood is jou fout! Jij had degene moeten zijn die dood was en niet zij! Niemand houdt van je! Ik hoor hem. Hij schreeuwt de meest vreselijke dingen in mijn hoofd en ik heb het gevoel alsof ik gek wordt. "Brooklyn Ik ga je wat geven waardoor je je beter gaat voelen. oke baby girl?" hoor ik harry faag zeggen over mijn veelste snellen ademhaling. Ik voel ze mijn kin optillen en mijn mond opendoen. Er ligt een soort pil op mijn tong en meteen word er water achteraan gegoten waardoor de pil mijn keel in drijft en ik wel moet slikken. "Rustig maar brooklyn het gaat goed komen" zegt liam die naast m op de grond zit. Ik voel me slaperig worden en probeer tegen de duisternis te vechten met al mijn kracht. "Rustig maar het is goed. Ga maar slapen je word straks weer wakker" zegt liam terwijl hij me optild. Ik wil protesteren maar het lijkt alsof mijn lichaam verlamd is. "weltruste brooklyn" zegt harry terwijl hij me een kus op mijn voorhoofd geeft en niet veel langer daarna val ik in een diepe slaap...