Secrets (one direction adoption fanfiction)

Hoofdstuk 19

(BROOKLYN POV.)

Het is nu 2 weken sinds ze hebben ontdekt dat ik snijd en ondertussen chekken ze me niet elke avond meer, maar een paar keer per week. Ook moesten ze weer gaan oefenen voor de volgende world tour en zitten ze bijna elke dag bij de repetities. Soms ga ik mee maar net zoals vandaag, ga ik soms naar een van de meiden. Vandaag ben ik bij danielle en ga ik mee met een van haar dans repetities. Ze staat klaar met haar dans groep en nemen de goreografie nog een keer door. "Oke meiden, op 8!" zegt een van de meiden en ze telt af. Ze beginnen te dansen en je ziet gewoon aan danielle's ogen dat ze er van geniet. Bewonderend kijk ik naar de ingewikkelde goreogafie die perfect word opgevoerd door de meiden. Als ze klaar zijn gaan ze allemaal even wat drinken en danielle komt naar mij toe. "En? ziet het er goed uit?" zegt ze een beetje buiten adem. "Goed? geweldig! Je kan echt supergoed dansen!" zeg ik tegen haar waardoor ze moet lachen. "Ik zal je binnenkort wel wat leren" zegt ze met een knip oog en loopt terug. Na een paar keer de dans doorgenomen te hebben besluiten ze er maar mee te stoppen voor vandaag en loop ik met danielle mee naar haar auto. "Danielle?" vraag ik als we wegrijden bij de dans school. "Ja?" "Denk je dat ik van de jongens op dans les mag?" vraag ik en zie haar glimlachen. "Vast wel en als het niet mag haal ik ze wel over" zegt ze met een knip oog waardoor ik moet lachen. "Ik moest je van de jongens afzetten bij de repetitie's omdat ze meteen daarna ergens willen gaan eten, oke?" zegt ze en ik knik. We rijden naar de arena waar ze me afzet en ik haar bedank en gedag zeg en ik naar binnen loop. ik heb geen idee waar ik heen moet dus ik loop op het geluid af. Net als ik de hoek om wil slaan loop ik tegen een groot gestalte op waardoor ik haast omval en bang naar boven kijk. "Mag ik vragen wat je hier doet?" zegt de man terwijl hij me strak maar met een poker face aankijkt. "I ik wil naar de j jongens toe m meneer" stotter ik terwijl ik hem bang aankijk. "Mag ik dan even je pasje zien dat je hier naar binnen mag?" zegt hij met een fake glimlach. "D die heb ik niet, i ik ben net door D Danielle afgezet" zeg ik bang en ik zie hem lachen. "Geen pasje, geen toegang. nou rot op of ik zorg dat je buiten komt te staan" zegt hij verveeld. "M maar.." ik kan mijn zin niet afmaken of ik word over de man zijn schouder gegooit en naar buiten gedragen. Ik raak in paniek en begin te schreeuwen en te trappen. "HARRY! LOUIS LIAM! ALSJEBLIEFT HELP ME!" schreeuw ik huilend terwijl ik door ga met mezelf los proberen te wurmen. Net als we bijna buiten zijn zie ik door mijn tranen heen een bos krullen en een zwarte kuif de hoek om rennen. "HE!" schreeuwt Harry en de man draait zich meteen om. "Wat the hell denk je dat je aan het doen bent? Dat is onze dochter" zegt harry tegen de man waardoor hij me neerzet. Meteen staat zayn bij me die me in zijn armen sluit. In shock van wat er net is gebeurt huil ik uit in zayn zijn shirt. Ik voel hem mij optillen en meteen sla ik mijn benen om zijn middel en mijn armen rond zijn nek. "Het is oke, we zijn nu bij je" zegt zayn terwijl hij rustig loopt, waarschijnlijk richting het podium. We zijn bij het podium aangekomen en ik hoor Harry zacht uitleggen wat er is gebeurt aan de rest van de jongens. Zayn gaat zitten met mij op zijn schoot en veegt een pluk haar uit mijn gezicht terwijl ik nog een beetje na snik. "Het is goed, wij hadden ook rekening moeten houden met de beveiliging" zegt hij, het tweede gedeelte iets meer tegen zichzelf dan tegen mij. "Hey babe, hoe was het bij Dani?" vraagt liam terwijl hij naast zayn gaat zitten en me met een kleine glimlach aankijkt. "G goed, ze k kan heel goed dansen" zeg ik waardoor liam begint te grijnzen. "Kom, we gaan ergens eten voordat Niall al het eten wat er in deze arena tevinden is opgegeten heeft" zegt zayn terwijl hij me op de grond zet en daarna zelf van het podium af klimt.

"Kom op Brooklyn, het is een kinder menu!" zegt louis tegen me terwijl hij naar mijn bord wijst. "Maar ik heb geen trek meer! sterker nog, als ik nog een ding eet ontploft mijn maag" zeg ik terwijl ik hem smekend aankijk. "Het is dat ik geen zin heb om een groot drama te maken in dit restaurant maar ik wil dat je normaal eet Brooklyn, je bent veelste dun" zegt louis en wenkt de ober over om de rekening te vragen en daarna lopen we naar de auto. Als we in de auto zitten beginnen de jongens te praten over de tour terwijl mijn hoofd tegen het raam leg en probeer van de hoofdpijn af te komen die ik de hele avond al heb. "Brooklyn? Ben je oke?" vraagt Harry die naast me zit en ik haal mijn schouders op. "Hoofdpijn" zeg ik en ik zie hem vanuit mijn ooghoek knikken. "Mischien vanavond dan vroeg naar bed? je bent waarschijnlijk ook een beetje moe" zegt hij waarna ik knik. Toen we thuis kwamen ging ik meteen naar boven aangezien het al acht uur was, me omgekleed en viel meteen in slaap toen ik in mijn comfertabele zachte bed lag