Secrets (one direction adoption fanfiction)

hoofdstuk 16

(HARRY POV.)

De jongens zitten wat aan te geinen op de bank terwijl ik in mijn gedachte zit. Waarom zou brooklyn zichzelf snijden? Waarom verminkt ze zichzelf zo... Daarom wou ze dus ook haar mouw niet omhoog doen! "Jongens, ik weet waarom brooklyn haar armen niet wou laten zien" zeg ik en meteen is iedereen stil. "Ze snijdt zichzelf. Ze wilt niet dat we het weten daarom wou ze haar mouw niet opstropen" zeg ik en zie de jongens blikken wisselen. "Harry, denk je niet dat je een beetje overdrijft? Ik denk niet dat Brooklyn zichzelf ooit zo zou verminken" zegt liam en ik schud mijn hoofd. "In die groepsknuffel, haar mouw kwam omhoog en ik zag allemaal sneeën en littekens zitten. Jongens we moeten erachter komen waarom ze dat doet!" zeg ik gefrustreerd. "I ik kwam een keer haar kamer binnen en toen was ze in een soort dagboek aan het schrijven... mischien staat daar wat in?" zegt zayn een beetje geschrokken van wat ik net zei. "We moeten het teweten komen. We zorgen wel dat ze een keer met de meiden weg is en dan pakken we het, oke?" ze knikken allemaal instemmend en liam sms't danielle om te vragen wanneer ze kunnen. We proberen ons weer op de film te focussen maar ik merk dat dat bij niemand echt lukt. Het enige wat door mijn hoofd spookt is waarom ze het doet. Waarom zou ze zichelf pijn willen doen?

(BROOKLYN POV.)

Ik ben vandaag met de meiden opstap geweest en het was echt super leuk! Ik heb het echt heel erg naar mijn zin gehad! "Bedankt! Het was echt super leuk" zeg ik tegen de meiden voordat ik mijn sleutel (die ik van de jongens had gekregen zodat ik niet steeds aan hoef te bellen) in het sleutel gat steek en mezelf binnen laat. "Ik ben er weer" roep ik door de gang niet wetend waar de jongens zijn. Ik hang mijn jas op en loop de woonkamer in waar ik de jongens stil zie zitten. "oke wat is er aan de hand? Het is niet normaal dat jullie stil zijn" zeg ik terwijl ik op de bank plof. "W we waren erover aan het nadenken dat we onze familie en vriendinnen weer moeten missen" zegt Niall bijna nerveus en ik knik begrijpend. "oh, het spijt me voor jullie" zeg ik en het is daarna een tijdje stil. "Hoe was het met de meiden?" vraagt liam na de ongemakelijke stilte. "het was echt super gezellig! We hebben zelfs een paar van Perrie's fans gezien!" zeg ik en zie de jongens glimlachen om mijn enthousiasme. "Zullen we dan maar gaan eten? We wachten tot jij terug kwam" zegt zayn die NOG stiller is dan normaal. We lopen allemaal naar de keuken en gaan aan de al gedekte tafel zitten. Iedereen schept op en ik schep ook een best grote porsie op na een blik van louis en we beginnen met eten. Na een (voor mij) best groot deel van het bord gegeten te hebben leg ik mijn bestek neer. "Brooklyn, waarom eet je niet meer?" vraagt Niall die me blijkbaar de hele tijd in de gaten hield. "Ik heb geen trek meer" zeg ik en hoor een paar zuchten en een'niet dit weer'. "Brooklyn eet gewoon je bord leeg" "Maar ik heb geen trek meer!" zeg ik terwijl ik me naar achter laat vallen in mijn stoel. "VERDOMME BROOKLYN EET DAT GOD DAMN BORD GEWOON LEEG" schreeuwt Harry ineens waardoor ik hem geschrokken en bang kijk ik harry aan die met zijn handen in zijn haren en ellebogen op tafel zit. "M maar ik k kan echt.." mijn gestotter word afgekapt door een kwade blik van harry. Ik kijk hem even aan en zie zijn blik van boos en geiriteerd, naar bezorgd en vol pijn veranderen waarna hij weer naar beneden kijkt. In schok van net blijf ik bang naar Harry kijken. Ik schrik als ik een hand op mijn schouder voel. Ik draai mijn hoofd zo snel om en kalmeer een beetje als ik zie dat het Liam is. "ga anders maar even naar je kamer oke? We moeten wat dingen bespreken, de jongens en ik" ik knik en werp nog een laatste blik op Harry die me bezorgd aankijkt. Wat is er vandaag mis met hun?!