Secrets (one direction adoption fanfiction)

Hoofdstuk 28

(LIAM POV.)

Het is s'avonds en we zitten met z'n alle binnen te eten terwijl het buiten sneeuwt. Iedereen schept op (Brooklyn weer wat weinig maar dat laat ik dit keer maar gaan) en begint stil met eten. Na een tijdje knikken de jongens en ik naar elkaar en begin ik met praten. "we hebben het erover gehad, en hoe je tegen Louis deed willen we nietmeer hebben" zeg ik en zie brooklyn opkijken. "Ik weet niet wat er gebeurde, het ging gewoon perongeluk" mompelt ze haast terwijl ze haar ogen op het tafelkleed gericht houdt. "Dit keer blijft het ook nog bij een waarschuwing, maar de volgende keer treffen we maatregelen" zeg ik en merk dat daddy direction weer naar boven komt. oh joy. "Maar alsnog een keer over vanochtend, waarom wil je het niet vertellen? Je kan ons echt vertrouwen" zegt Harry die naast haar zit en legt een hand op haar schouder "H het... Het is gewoon heel persoonlijk" zegt ze zacht terwijl ze haar vork neerlegt op haar -gelukkig- lege bordt. "Waar ben je bang voor? Je weet dat we je niks zullen doen" zeg ik en ze lijkt zichzelf een soort van peptalk te geven. " b beloven jullie me niet raar te vinden o of uit te lachen?" vraagt ze en kijkt voorzichtig omhoog naar ons alle vijf. "Natuurlijk niet, maar zullen we dit even voor op de bank bespreken?" zeg ik en iedereen knikt waarna we naar de bank lopen.

(BROOKLYN POV.)

Mijn hart gaat als een razende tekeer als de jongens en ik naar de bank lopen. We gaan zitten en de zenuwen gieren door mijn lijf terwijl ze me een misselijk gevoel geven. Niall geeft me een knikje als teken dat ik kan beginnen en ik adem een keer diep in en uit. "I ik was 4 jaar en mijn echte ouders brachten me voor het eerst naar de basis school. I ik zat al de hele tijd te huilen omdat ik niet weg wou, maar ze zeiden dat ik het moest proberen. H het was nog nieteens middag en ik had al heimwee naar mijn ouders" zeg ik en lach lichtelijk in mezelf omdat ik vroeger een enorm moederskindje was. "Mijn lerares besloot dat het genoeg was en belde mijn ouders. Ze waren nog even naar een winkel geweest samen en kwamen er meteen aan. Ik weet nog dat we daar bijna 2 uur op hen zaten te wachten en dat ze hun telefoon ook niet opnamen.

(FLASHBACK)

Na een tijdje kwam mijn oom binnen terwijl hij aan het huilen was en sprak even met mijn lerares waarna ze terug kwam met een verdrietige uitdrukking vol met medeleide. Ze zei dat ik met mijn oom mee moest en ik bleef maar vragen waarom en huilen dat ik naar mijn ouders wou. Mijn oom trok me bij mijn hand mee naar de auto terwijl hij geen woord zei. Hij zette me achterin de auto in een auto zitje terwijl ik bleef huilen. na een tijdje waren we bij hem thuis en was ik gestopt met huilen. "waar zijn papa en mama?" vroeg ik terwijl ik mijn knuffel dichter tegen me aantrok. "Waar je ouders zijn? Wil je dat echt weten?' zei hij terwijl hij dreigend op me afliep. Ik knikte terwijl ik omhoog keek om hem aan te kijken. "Die zijn dood en het is jou fout! Als jij niet zo'n watje was zat ik niet met jou opgescheept en waren ze er nog" Zegt hij en mijn lip begint te trillen terwijl er tranen in mijn ogen staan. "Z zijn ze w weg?" vraag ik en kijk hem met betraande ogen aan. "Eindelijk krijgt dat zaagsel van jou het door! En flikker nu maar op, ik wil je niet zien" zegt hij en geeft me een duw waardoor ik begin te huilen. Ik ren naar boven terwijl ik mijn knuffel konijn heel hard knuffel

(END FLASHBACK)

Ondertussen lopen de tranen non stop over mijn wangen en durf ik de jongens niet aan te kijken. "E elke avond kwam hij dronken t thuis en ookal stond ik net op de verkeerde plaats werd hij boos en sloeg hij me. T toen ik ouder werdt begon hij o ook met drugs d die ik voor hem moest halen. A als hij er g geen geld meer v voor had d dan..." ik knijp mijn ogen even dicht en slik een paar keer. "D dan belde hij z zijn vrienden e en die b betaalde om.. om m me te verkrachten..." nu beginnen de tranen nog harder te stromen en soms snik ik tussendoor. "T toen m mijn buren d de politie h hebben geb beld en ik w weg gehaald werdt, h heb ik voor 2 m maanden niet g gepraat. N niemand in h het weeshuis w wist van dit a alles en i ik ben d daar ook b begonnen met snijden. T toen ze d daarachter k kwamen w werden ze e enorm boos en ik moest het voor m mezelf houden. T toen ik voor h het eerst g geadopt teerd werdt h had ik hoop. M maar t toen ze me n nog niet e eens een maand g geadopteerd hadden b brachten ze m me terug o omdat ze niet met m mijn gedrag om k konden g gaan. I ik w werdt d daarom uitgelachen d door sommige a andere kinderen d daar e en toen besloot i ik voor mezelf dat ik n nooit m meer iemand  zou vertrouwen" zeg ik terwijl ik mijn best doe mezelf voor de flashbacks af te sluiten maar ze blijven door mijn hoofd spoken terwijl ik mijn ogen dichtknijp en alle pijn van al die 10 jaar eruit komt. ik voel een hand op mijn schouder en meteen deins ik een stukje terug waarna ik opkijk om Harry met betraande ogen naar me te zien kijken. Ik kijk rond en zie alle jongens zo kijken. Het wordt me allemaal teveel en ik sta op van de bank en loop een stukje todat ik ze allemaal goed kan zien. "I ik moet e even f frisse lucht h hebben, i ik heb m mijn mobiel m mee" snik ik waarna ik de koude sneeuw inren en de deur achter me dicht gooi. Ik ren een stuk tot mijn benen het opgeven en ik op mijn knieën in de sneeuw val. Ik begin nog harder te huilen als dat mogelijk is en hoor en zie overal dingen uit mijn vreselijke jeugd. Ik leg mijn handen over mijn oren en begin te schreeuwen van angst. mijn adem begint steeds sneller te gaan waarna ik zwarte vlekken begin te zien en ik duizelig wordt. Al snel is mijn zicht niks meer en voel ik mezelf in de ijskoude sneeuw wegdrijven van het bewustzijn...

**********************************************************************
Omg ik voel e gwn sirieus schuldig dat ik Brooklyn dit laat overkomen (haar jeugd) :'( JULLIE HEBBEN DE VOTES GEHAALD JUEEJ!!!!!!!!!!! Ik ben benieuwd wat jullie tot nu toe van het boek vinden dus pleas reageer wat jullie goed vinden aan het boek en ook wat punten waar ik aan kan werken graag! Ik ga niet meer met teveel gestotter werken zoals in het verhaal van Brooklyn omdat ik merk dat het gwn irritant is. ik ga hier in de voglende hoofdstukken op letten! XXXX Love ya all <3