Secrets (one direction adoption fanfiction)

hoofdstuk 10

(BROOKLYN POV.)

Louis springt op en rent naar de deur met zayn erachteraan terwijl ik nerveus met mijn vingers speel. Zayn en louis komen terug met hun arm gelsagen om 2 prachtige meisjes. Liam staat op en loopt naar het meisje dat achter ze aan loopt. De een die naast zayn loopt heeft licht roze haar met een donker roze dip dye en blauwe ogen. Degene die naast louis loopt heeft lang bruin haar en bruine ogen. Degene naast liam heeft bruin kroeshaar en ook bruine ogen. Ik slik een keer en voel harry me zachtjes vooruit duwen als teken dat ik naar ze toe moet gaan. Als ik voor ze sta slik ik nerveus. "Jij bent vast brooklyn! Ik ben Perrie!" zegt het meisje met roze haar en trekt me in een knuffel. Ik schrik en houdt mijn adem in terwijl ik met mijn ogen hulp zoek bij een van de jongens. Ze laat me los en ik probeer mijn schrik te verbergen maar naar mijn idee lukt het niet. Het meisje bij louis moet het gezien hebben want zij steekt haar hand uit. "Ik ben eleanor!" zegt ze en met trillende hand schud ik die van haar. "En ik ben danielle!" zegt degene naast liam en ook zij steekt haar hand uit. Nadat ik kennis had gemaakt met de vriendinnen van de jongens gaan we allemaal (ik met tegenzin omdat ik gewoon naar mijn kamer wil) op de bank zitten. De hele tijd blijf ik dicht tegen harry aanzitten terwijl mijn hoofd op zijn schouder ligt en zijn arm over de rugleuning ligt. "Dus brooklyn hoe bevalt het bij de jongens! Behandelen ze je wel goed" zegt eleanor met een knip oog en meteen voel ik me weer enorm gespannen. Hoe bedoelt ze behandelen? Toch niet mishandelen of wel? zal ik dan weer de verkeerde vertrouwd hebben ohnee alle.... 'brooklyn?" ik word uit mijn vreselijke gedachtes gehaald door harry die me bezorgd aankijkt. "I ik uhm.. J ja ik denk h het" zeg ik en ik zie de jongens niet begrijpend naar me kijken. Ik kijk ze allemaal een voor een aan en begin me bang te voelen. heb ik iets verkeerd gezegd? "I ik uhm g ga n naar boven'' zeg ik terwijl ik met trillende hand naar de trap wijs en ik daarna snel de trap op ren en op mijn kamer ga zitten. Een traan ontsnapt en maakt zijn weg over mijn wang. Ik kijk naar mijn handen terwijl er meer tranen over mijn wangen lopen. Waarom? Waarom heb ik eht weer eens verpest? Kan het nou niet een keer gaan zoals ik het graag zou willen? maar een keer! "Brooklyn?" Niall steekt zijn hoofd om de hoek en komt meteen naar me toe als hij me ziet huilen. "hey babygirl wat is er?" vraagt hij terwijl hij naast me op mijn bed gaat zitten en mij op zijn schoot trekt. Ik begraaf mijn gezicht in zijn borstkas en begin te snikken. Hij streelt rustig door mijn haar terwijl hij ons heen en weer wiegt. "Wil je me vertellen wat er allemaal aan de hand is?" vraagt hij terwijl hij mijn haar blijft stroken todat ik mijn gezicht ophef. "Ik heb het net zoals altijd verpest! E en jullie zijn vast b boos dat ik n niet meteen zei d dat alles h hier goed was en... Ik heb het allemaal verpest, net zoals altijd!" snik ik en ik zie niall me met zachte ogen aankijken. "Brooklyn, waarom zouden we boos moeten zijn? We weten alle 5 hoe je bent rond nieuwe mensen en we vonden het al heel dapper van je dat je dit deed! We zijn allemaal zo trots op je, je hebt het niet verpest!" zegt hij met een kleine glimlach. ''wat zeg je ervan als jij je tranen droogt en met mij mee naar beneden gaat? ik beloof je dat ik je dicht bij me hou" zegt hij en ik knik na even twijfelen. Hij veegt mijn zijn duimen de tranen weg. Hij tilt me op en zet me op zijn heup terwijl hij me naar beneden tilt de woonkamer in. Hij gaat zitten met mij op zijn schoot terwijl ik dicht tegen hem aan blijf zitten. De rest van het bezoek heeft hij me zo laten zitten. Hij is zijn belofte nagekomen... en dat betekent meer voor mij dan je je kan voorstellen