Secrets (one direction adoption fanfiction)

Hoofdstuk 27

(BROOKLYN POV.)

"HOME SWEET HOME!!" zeg ik terwijl ik de bank haast knuffel. Ik hoor Niall grinniken terwijl hij een paar tassen naar binnen draagt.De jongens hadden een soort pauze in de tour dus daarom mochten we even naar huis. "Laten we morgen maar uitpakken, dan kunnen we nu eindelijk slapen'' zegt Liam terwijl hij vermoeid voor zich uit kijkt. we knikken en lopen naar boven. Ik loop mijn kamer in maar merk dat ik mijn bed nog niet had opgemaakt voor de tijd dus ren ik snel naar Louis'slaapkamer en spring op zijn bed waardoor hij met een opgetrokken wenkbrauw naar me kijkt. "Ik ben vergeten mijn bed op te maken en ik weet dat als ik naar Liam of Harry ga dat ik dan een preek krijg dat ik over dingen na moet denken, dus mag ik bij jou slapen?" zeg ik en hij grinnikt. "Alleen omdat ik het anders op moet lossen" zegt hij terwijl hij wat rommelt in zijn tas. Ik ga snel naar mijn kamer waar ik me omkleed in mijn pyama en ga weer terug naar Louis die al in zijn bed ligt. "Weltruste Louis" zeg ik terwijl ik tegen hem aankruip onder de deken. Hij slaat een arm om me heen en geeft een kus op mijn voorhoofd. "Weltruste Brooklyn" en dat is een van de laatste dingen die ik hoor voordat ik in een droomloze slaap val...

 Ik wordt wakker en het eerste dat ik merk is dat Louis me ondertussen niet geplet heeft wat hij normaal wel doet als ik bij hem slaap. Ik kijk naast me en zie Louis niet liggen dus ik besluit ook maar uit bed te gaan. Ik zie Louis sweater op de grond liggen dus die trek ik snel over mijn hoofd en loop dan naar beneden waar ik Louis aan de telefoon zie. Hij zwaait even naar me terwijl hij naar de persoon blijft luisteren. Als hij klaar is met bellen ploft hij naast me neer op de bank. "Dat was het ziekenhuis, ze hebben de uitslag. Je hebt gelukkig geen astma, het zijn paniek aanvallen. Ze zeggen dat het komt door te veel stress of een trauma en dat het goed is om over de dingen die ze veroorzaken te vertellen" zegt hij en ik kijk hem fronsent aan. "I ik heb geen trauma's die dat kunnen veroorzaken" zeg ik en ik hoor Louis zuchten. "Toen je bij ons kwam wonen was je doodsbang voor ons allemaal, sneed je jezelf en had je steeds nachtmerries. Er moet toch wel iets gebeurt zijn dat je zo was" zegt hij en ik kijk naar de grond. "En mischien wil ik het wel helemaal niet vertellen?" zeg ik terwijl ik naar Louis kijk. "Brooklyn geloof me het zal opluchten als je het er met iemand over hebt" zegt hij. "Ik wil het er niet over hebben zeg ik toch! Stik in je zogenaamde 'opluchten'!" zeg ik terwijl ik Louis boos aankijk. "Wat is hier aan de hand?" vraagt Zayn als hij slaperig binnenkomt. "Dat Louis niet naar me luistert, dat is er" zeg ik waarna ik naar mijn kamer storm.

(ZAYN POV.)

Ik kijk Brooklyn verbaast na als ze naar haar kamer rent. Ik draai me naar Louis die zuchtend op de bank zit. "Wat is er met haar aan de hand?" vraag ik terwijl ik een keer gaap en naast Louis op de bank ga zitten. "We kregen de uitslag van het ziekenhuis waarbij eruit kwam dat ze gelukkig geen astma heeft maar het paniek aanvallen waren die veroorzaakt worden door een trauma of stress. Ik vroeg aan haar of ze wou vertellen wat er in haar verleden gebeurt was, omdat we allemaal weten dat er iets gebeurt moet zijn waardoor ze zo bang voor ons was en alles. Ze zei dat ze er niet over wou praten en ik probeerde haar over te halen maar toen flipte ze helemaal" zei Louis en ik zie aan hem dat hij er spijt van heeft dat hij door bleef drammen. "laat haar maar gewoon even, ze draait wel weer bij" zeg ik en Louis knikt. "Toch maak ik me zorgen, wat kan er gebeurt zijn dat ze zo graag voor haarzelf wilt houden?" vraag ik en zie Louis zijn schouders ophalen.

____________________

VOLGENDE HOOFDSTUK DRAMAAAAAA