Karanlığın Prensleri "Günahlar Evi"

VAMPİR? İNSAN?

Dolunay herkes uykuya yattıktan sonra en azından insan olan kısmı bahçeye attı kendini. Ölümsüz yaşama geçtikten sonra kendisini çok ama çok yalnız hissetmeye başlamıştı. Eskisi gibi kızlarla fazla vakit geçiremiyordu. Onlar uyurken o hep tek başına kalmak zorundaydı. Gündüzleri de ya besleniyor yada vaktinin bir kısmında Talha'nın isteklerini yaparken bir yandan da insanların yanında dikkat çekmeme ve kan arzusuyla başa çıkmak adına eğitim alıyordu. Oysa insanken hayat çok daha güzel ve değerliydi. Şimdi ise sonsuz bir hayatı vardı ve hiçbirşeyin değeri yoktu. En acı kısmı ise bir gün sevdiği kız kardeşlerinin bu dünyadan ayrılacak olmalarını bilmekti...

"Off neden herşey böyle olmak zorundaydı ki!"

"Sanırım birilerini uyku tutmamış bu gece."

Dolunay kendi düşünceleriyle boğuşmakla o kadar meşguldü ki yanına birinin yaklaştığını bile farketmemişti. Sanırım güçlü sezgiler için daha çok yeniydi.

Sesin geldiği tarafa döndüğünde ise neye uğradığını şaşırmıştı. Karşısındaki kişi bir kaç ay önce otobüste gördüğü Cenk'ten başkası değildi.

"Evet, evet inan bende senin kadar şaşkınım. Seni bir insan olarak görmüştüm en son ama şimdi şahane birşeye dönüşmüşsün. Biliyor musun ölümsüzlük sana çok yakışmış."

"Bende seni en son insan zannediyordum ama gel gör ki sende bir..."

Parmağıyla Cenk'i işaret ederek...

"Vampirmişsin."

"Hayat sürprizlerle dolu değil mi?"

"Kesinlikle."

Dolunay bahçedeki çeşmeye doğru ilerledi. Cenk'te yanında ona eşlik ederek birlikte çeşmenin önündeki banka oturdular. Bir süre ikisi de sessizdi. Etraftaki tek ses çeşmenin fıskıyesinden akan suların sesiydi.

"Sorun ne?"

Dolunay anlamaz bir ifadeyle Cenk'in yüzüne doğru baktı.

"Anlayamadım neden öyle sordun?"

"Seni ilk ve tabi son olarak gördüğüm de hayat doluydun. Şimdi ise oldukça ıssızlaşmışsın. Canını sıkan birşeyler mi var?"

"İyi niyetini anlıyorum Cenk. Bunun için sana çok teşekkür ederim. Ben sadece, bu yeni hayatıma uyum sağlayamadığımı düşünüyorum o kadar."

"Neler hissettiğini tam bilemesem de çünkü ben senin aksine doğuştan bir vampirim, ama aklına takılan şeyler de seve seve sana yardımcı olabilirim."

"Doğuştan mı?"

"Evet. Yaşadığın malikanenin sahipleri de öyle bilmiyor muydun?"

"Hayır. Bilmiyordum."

"Öğrenmiş oldun öyleyse sayemde."

"Peki doğuştan nasıl vampir oluyorsunuz?"

"Vampir bir anne ve vampir bir babadan dünyaya geliyoruz."

"Tıpkı insanlar gibi mi yani? İşte buna çok şaşırdım."

"Neden bu kadar şaşırdın? Yoktan türemiyoruz ya?"

Cenk ardından bir kahkaha kopardı. Dolunay da onunla birlikte gülmeye başladı.

"Ne bileyim çok değişik geliyor. Vampirlerin anne, baba olabilecekleri aklımın ucundan dahi geçmemişti."

"Ona bakarsan bir kaç ay önce varlıklarını da bilmiyordun."

"Haklısın. Peki Talha'nın ailesi? Ya da diğerlerinin? Onlar neredeler?"