Karanlığın Prensleri "Günahlar Evi"

HAİN PLANLAR

Multimedia Yasir var. Bu arada Yasir normalde sarışın arkadaşlar. Görev icabı saçlarını siyaha boyuyor.

Duru ve Beril kimliklerini gösterip kulüpten içeriye girdiler. İçerisi henüz erken bir saat olduğu için yeni yeni dolmaya başlamıştı. Boş bir masanın başına geçtiler.

Hikaye kafamda canlandıysa eğer, burası nasıl bire bir şekilde, en ufak ayrıntısına kadar aynı peki?

"Sen iyi misin Duru? Haydi neşelen biraz. Buraya eğlenmeye geldik."

"Dalmışım sadece. İçecek birşeyler alalım mı?"

"Olur. Sen burada bekle ben iki bira alıp geleyim."

Duru başıyla onaylayıp yanından ayrılan arkadaşını izledi. Burada çalıştığını biliyordu. Baktığı her yerde hayali imgeler beliriyordu. Sanki o anları tekrardan yaşıyordu.

Beril elinde iki birayla masaya geldi.

"Dolunay da birazdan burada olur. Dersim erken bitecek demişti evden çıkmadan önce."

Duru birasına uzanıp bir yudum içti. Beril ona birşeyler anlatırken o etrafi inceliyordu. Gözleri dans eden insanlara kaydı. Sonra birasına uzandı ve bir yudum daha içti. Farkında olmadan bardaktaki biranın sonunu getirmişti.

"Bir bardak daha ister misin?"

"Kafayı bulmamı istiyorsan neden olmasın?"

"Haklısın. Alkole dayanıksız olduğunu unutmuşum."

"Dedi alkolik Beril."

"Şebek."

Aralarında sohbete daldıkları esnada Dolunay da aniden belirip konuya dahil oldu.

"Kesinlikle size katılıyorum kızlar. Birer kız kurusu olup kalacağız siz burada sap gibi dikilmeye devam ederseniz."

"Of Dolunay. Sanki çok umurumda."

"Umurunda olsa iyi olur Berilcim. Zira ben birini bulur bulmaz hepinizden önce evleneceğim."

Nitekimde düşlediğin gibi olmuştu canım arkadaşım. Sen çok şanslı ve güzel bir gelindin.

"İçecek almaya gidiyorum birşey isteyen var mı?"

"Bana meyve kokteyli alır mısın?"

"Tamam. Sen birşey istiyor musun Beril?"

"Belki biraz sonra."

"Hemen gelirim."

Dolunay içecek almak için barın olduğu taraf doğru yöneldi.

"Biraz dans etsek mi?"

"Pek havamda değilim. Sen istersen Dolunay'la dans et."

Beril ellerini beline koyup sıkkın bir şekilde konuştu.

"Birşey söyleyip üzerine gitmek istemiyorum. Hatta sabretmeye çabalıyorum ama yok! Söylesene neyin var senin?"

"Kaç defa daha söylemem gerekiyor size. Ben iyiyim tamam mı?"

Arkasını dönüp bir kaç adım attığında karşı taraftan acelesi varmışçasına kendisine doğru hızla gelen tanıdık simayi gördü.

Yasir?

Ardından bütün bedeni boşlukta kayar gibi oldu.

"Duru kendine gel!"

Vücudunu kaplayan titremeye engel olamıyordu. O kadar şiddetli sarsılıyordu ki Yasir ne ara gelip kendisini sarmıştı farketmemişti bile. Yasir beni hatırlıyor mu?