Merdina

16 ~ Nathalie

'Lucy, ik vind het gegil wel een beetje vreemd.' Lucy en ik lopen naar de ijswinkel toe.

'Je moet er niet zoveel over nadenken Nat. Het is vast niks. Gewoon een spelletje.' Ik snap niet hoe Lucy hier zo kalm over kan zijn. Ik voel gewoon dat er iets niet klopt.

'Lucy!' Hoor ik mensen roepen.

'Hé!' Roept Lucy terug. 'Ik ben zo terug Nat.' Lucy rent naar de mensen toe.

Ik denk nog steeds aan het gegil. Ik zie een bankje en ga er op zitten. Een jongen zit naast me.

'Hooi!' zegt hij vrolijk. 'Ik ben Klaus junior. Mijn vader heet Klaus en ik ook.'

Ik kijk Klaus junior vreemd aan. Waarom praat hij opeens tegen mij?

'Ik ben Nathalie.' Zeg ik ongeïnteresseerd terug.

'Mijn vader doet heel interessant werk. Hij kan er bijna door worden gedood. Veel mensen geloven mij niet, maar hij doet iets met het bovennatuurlijke.'

Serieus, waarom is die Klaus tegen me aan het praten? Logisch dat niemand hem geloofd, waarom zou je geloven in het bovennatuurlijke? Pas toen ik hoorde dat ik het was geloofde ik erin.

'Jij gelooft me zeker ook niet. Ik kan je wel een keer meenemen.' Klaus klinkt minder blij dan net.

'Sorry, ik was even in gedachten. Het lijkt me leuk als je me een keer meeneemt Klaus.' Ik wil graag weten wat hij bedoeld met het bovennatuurlijke. De kans is groot dat zijn vader met iets anders bovennatuurlijks werkt dan dat ik ben. Misschien is het wel helemaal niks, gewoon een vreemd beest die nog niet is ontdekt.

Lucy komt teruggelopen.

'Kom Nat.' Zegt ze. Ik sta op van het bankje en zeg nog even doei tegen Klaus. Wacht, Klaus? Zei die waarzegster niet dat ik moest oppassen voor een man genaamd Klaus? Moet ik dan oppassen voor zijn vader, of voor hem zelf?

'Was die gek ook al tegen jou aan het praten?' Vraagt Lucy.

'Ja, hij zei dat zijn vader werkt met het bovennatuurlijke.'

'Serieus Nat, geloof je dat?' Lucy geeft me een 'serieus' blik met haar ogen.

'Lucy, wij zijn het boven natuurlijke.'

Even is Lucy stil. 'Wat heb je gezegd?'

'Ik zei dat ik graag een keer met hem meewil naar zijn vader.'

'Ik ga mee.' Zegt Lucy vastbesloten.

'Dankje.' We lopen een winkel binnen.

'Welke smaak wil jij?'

'Doe maar vanille.'

Lucy rekent af en ik pak mijn ijsje aan.

'Zullen we nog even zwemmen?' Vraagt Lucy.

'Is goed.' Ik knik en neem een hap uit mijn ijsje.

Als Lucy en ik de volgende dag gaan shoppen kom ik Klaus junior weer tegen.

'Nathalie!' Roept hij. Hij komt naar ons toegelopen.

'Van mijn vader mag je niet langskomen. Hij zegt dat hij met een super geheim project bezig is, sorry.'

'Maakt niet uit.' Ik glimlach en loop door.

'Nat, ik word nieuwsgierig.' Zegt Lucy.

'Ik ook, zullen we hem achterna lopen? Misschien gaat hij wel naar zijn vader toe.'

'Ja, spannend.' Lucy klinkt opgewonden. Ik kijk haar aan en we schieten in de lach.

'Waar is Klaus eigenlijk?' Lucy kijkt om zich heen.

'Volgens mij is hij daar.' Ik wijs naar een jongen waarvan ik denk dat het Klaus is. Lucy en ik lopen zijn richting op.

'Ja het is Klaus!' Lucy stoot me aan. Klaus loopt ergens naartoe en we lopen hem achterna. Na een tijdje gaat hij een bos in. Ik voel mijn hart sneller gaan kloppen. Ik voel veel negatieve indrukken om me heen.

'Gaat het?' Vraagt Lucy. Ze kijkt me aan.

'Ik heb hier een slecht gevoel over Lucy. Ik krijg al deze negatieve indrukken.'

'Rustig blijven ademen Nat. We zijn er bijna.'

Ik knik en adem rustig in door mijn neus en uit door mijn mond.

'Het gaat wel.' We lopen verder Klaus junior achterna.

Ik hoor stemmen en stop met lopen.

'We kunnen ons hier beter verstoppen.' Fluister ik tegen Lucy. We gaan achter een paar bosjes zitten. Door de bladeren heen zie ik Klaus junior tegen een man praten.

'Pap, ik heb net mijn enigste kans op vrienden verpest.'

Ik hoor Lucy een proestend geluidje maken. Ik kijk haar doordringend aan. "Sorry" zegt ze zonder geluid.

'Klaus, je mag nooit zonder mij toestemming mensen naar deze plek brengen. Niemand mag weten waar ik mee bezig ben.'

'Maar pahap!'

'Geen gemaar Klaus, ga maar naar huis.'

Zuchtend draait Klaus junior zich om en loopt weg.

'Weet je al wat je met de vampier gaat doen meneer?' Een man spreekt tegen de vader van Klaus, die ook Klaus heet. Mijn ogen worden groot en ik kijk Lucy geschrokken aan. "Wat?" beeld ik met mijn lippen uit.

'Ze is vast iets waard, dat kind kan gewoon in de zon staan zonder te verbranden.'

Klaus loopt dezelfde kant op als Klaus junior net ging. De andere mannen gaan ook weg. Na een tijdje is er niemand meer en durf ik opgelucht adem te halen.

'Wat is hier aan hand?' Vraag ik.

'Zullen we daar gaan kijken?' Vraagt Lucy. Ik knik en we staan op. We lopen naar de plek waar de mannen net stonden. Ik zie door een paar bomen heen een kooi staan. Voorzichtig lopen Lucy en ik naar de kooi toe. Als we door een paar bomen zijn gelopen zijn we bij de kooi. Een meisje draait zich om en kijkt ons aan. Er zit tape op haar mond en haar armen zitten aan elkaar vastgebonden.

'Wie is dat?' Vraagt Lucy.

'Weet ik veel.' Zeg ik. Ik loop naar de ingang van de kooi toe.

'Hij zit op slot.' Zeg ik.

'Kan je niet je krachten gebruiken?'

Ik knik en loop naar achteren. Ik laat een windvlaag op de deur afkomen. De deur valt naar achteren. Ik kijk naar Lucy en we lopen de kooi in. Ik bevrijd de armen van het meisje en Lucy haalt het tape van haar mond.

'Dankje.' Zegt ze.

'Laten we hier snel weggaan.' Zeg ik. Lucy ik en het meisje lopen de kooi uit en gaan snel uit het bos.

'Ik ben Fallon.' Zegt het meisje als we uit het bos zijn. We staan op een strand. Het zeewater is helder blauw.

'Ik ben Nathalie.'

'Ik ben Lucy.' Zeggen we.

'Volgens mij heb ik me ergens aan geschaafd.' Zegt Lucy. Ze kijkt naar haar arm waar een wond op zit.

'Ga weg.' Zegt Fallon. Ze heeft haar hoofd weggedraaid.

'Wat is er?' Vraag ik.

'Ik ben een vampier en ik heb super lang niks gegeten, dus alsjeblieft ga weg.'

Ze kijkt me aan. Haar ogen zijn rood geworden en als ze praat zie ik twee lange hoektanden. Haar handen gaan naar de arm van Lucy.

'Fallon!' Roep ik, maar het is te laat. Fallon pakt de arm van Lucy vast en begint te drinken.

Heey, hierna komt weer een hoofdstuk vanuit Fallon, maar zou ik ditzelfde stuk opnieuw schrijven maar dan vanuit haar oogpunt, of een nieuw stuk vanuit Fallon? Dankje voor het lezen x