Merdina

20 ~ Nathalie

Luuk en ik lopen samen over het strand. Lucy is alvast naar huis gegaan omdat ze moe was.

'Hoe lang blijf je hier?' vraagt Luuk.

'1 week,' antwoord ik 'dan begint school weer.'

Op het geluid van de zee na is het helemaal stil buiten. Ik geniet van de warme, mooie avond. Luuk en ik komen bij een groot strandhuis en we besluiten door de zee heen te lopen. Ik schop mijn slippers uit en ren naar het water toe. Het water voelt koud, maar wel verfrissend aan mijn voeten. Luuk komt naast me staan en slaat zijn arm om me heen. Samen kijken we naar de grote zee voor ons.

'Heb je een vriendje?' vraagt hij na een tijdje.

Er verschijnt een kleine glimlach op mijn gezicht.

'Nog niet.' antwoord ik. Ik kijk hem aan en zie dat hij ook naar mij kijkt. Ik voel een spanning tussen ons, maar ik durf hem niet te zoenen, ik heb überhaupt nog nooit gezoend. In films gebeurd het altijd spontaan, uit het niets, maar ik durf het niet. Ik draai mijn hoofd weer naar voren.

'Is er iets?' vraagt Luuk.

'Nee, het is gewoon..' begin ik.

'Je hebt nog nooit gezoend?' vraagt Luuk. Ik knik en kijk hem weer aan. 'Vertrouw me maar.' zegt hij. Hij slaat zijn armen om me heen en staat klaar om me mijn eerste zoen te geven, maar net op dat moment komt er een meisje huilend haar huis uitgerend. Als ik beter kijk zie ik dat het Fallon is. Ik ren snel uit het water naar haar toe.

'Nathalie!' zegt ze. Ik geef haar een knuffel.

'Wat is er?' vraag ik bezorgd terwijl ik haar weer loslaat.

'Stacey...' begint ze,'ik kon er niks aan doen! Ik ben het huis uitgerend want ik wist niet wat ik moest doen... Ik... ik heb haar volgens mij vermoord.' ze barst in huilen uit. Ik zie inderdaad bloed rond haar mond zitten. Ik geef weer en knuffel en Fallon gaat verder met praten:'Ik weet niet wat me bezielde, maar ik was zo boos!' Ik laat Fallon weer los en we lopen een stukje verder het strand op zodat haar moeder ons niet kan zien. Dan gaan we samen op het strand zitten. Luuk staat er ongemakkelijk bij. 'Ik ga naar huis, dan kunnen jullie alleen zijn, doei.'

Ik glimlach naar hem en zeg :'Sorry Luuk, ik zie je vast snel weer!'

'Ik ga Bram bellen.' zegt Fallon als ze is gestopt met huilen. Ik weet niet wie die Bram is, maar het zal wel. Het is vast niet de Bram die ik vandaag heb ontmoet. Ik snap dat ze met iemand wilt praten die meer over haar weet.

'Hij is een weerwolf.' zegt ze nog even. Als het toch de Bram is die ik vandaag heb ontmoet verklaard dat best veel, dan is het logisch dat hij opeens wegging, hij veranderde in een weerwolf omdat het volle maan is! Ze pakt haar mobiel, maar er word niet opgenomen.

'Het is volle maan,' begin ik,'waarschijnlijk heeft hij zijn mobiel niet mee.'

'Hij moet opnemen.' zegt Fallon geïrriteerd terwijl ze Bram nog een keer belt. Als hij weer niet opneem doet ze haar mobieltje in haar zak.

'Als je heel graag wil kunnen we hem zoeken?' stel ik voor.

'Nee dankje Nat, ik ga morgen wel even met hem praten.'

'Durf je weer naar binnen te gaan?' vraag ik.

Fallon schud haar hoofd. 'Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik heb net het favoriete kind van mijn moeder vermoord, als ik niet uitkijk vermoord ik haar ook in een boze bui.' Ik zie weer een traan over Fallons wang heenlopen.

'Je mag vast wel bij Lucy en mij slapen, wij kunnen je makkelijk onder controle houden.' Fallon knikt en we staan tegelijk op uit het zand om naar mijn vakantiehuis te lopen.

Als ik het huis binnenstap zit Lucy t.v. te kijken.

'Hooi!' zegt ze als ze me ziet.

'Hooi!' antwoord ik,'Kan Fallon hier voor even blijven? Ze kan niet meer naar haar huis toe, we leggen je het zo wel uit.'

'Vast wel, ga maar zitten dan vraag ik het aan mijn ouders.' Fallon en ik gaan zitten terwijl Lucy naar boven loopt.

'Ik kan niet stoppen met aan Stacey te denken.' zegt Fallon opeens. 'Ik ben zo bang dat ze erachter komen dat ik het heb gedaan, maar aan de ene kant wil ik wel gestraft worden. Ik kan niet leven met het idee dat ik iemand heb vermoord.' Er lopen tranen over haar wangen.

'Je moet alleen nog maar denken aan alle slechte dingen die ze heeft gedaan.' Ik hoop voor Fallon dat die Stacey niet een te aardig persoon was, dan is het moeilijker om aan haar slechte dingen te denken.

'Dat is gelukkig niet zo moeilijk.' zegt Fallon alsof ze mijn gedachten kan lezen.

'Het mag!' Lucy komt de trap afgerend. 'Aan het einde van deze week gaan we wel weer weg, maar tot dan mag je blijven slapen.' Lucy komt naast ons op de bank zitten.

'Dankje.' zegt Fallon. 'Ik heb iets gedaan en daar mag niemand achter komen.'