Merdina

8 ~ Fallon - Ziekenhuis

Lief dagboek,

Ik snap er helemaal niks meer van! Wat gebeurd er met me? Waarom is Bram zo harig? Waarom val ik opeen flauw op de grond? Waar ben ik nu? Zoveel vragen, maar waar blijven de antwoorden? Ik word nog depressief of zo! Ik kan hier totaal niet meer tegen.

Ik wordt wakker in een wit bed. Het licht is vel aan mijn ogen. Ik ruik de geur van bloed. Er zit een jongen naast me.

'Eindelijk.' Zegt hij. 'Net op tijd, de doktoren wilden al opschrijven dat je dood bent.'

'Wat?' Vraag ik.

Hij geeft me een bloedzak. 'Drink op.' Zegt hij.

Ik kijk hem raar aan maar begin dan met drinken. Het bloed proeft verrukkelijk en ik drink het zo snel op als ik kan.

'De doktoren konden geen goede bloedgroep vinden. Logisch, je bent een vampier. Die hebben een andere bloedgroep dan mensen. De doktoren dachten dat je dood was. Toch zie je er niet helemaal toppie uit. Ik heb je toch bloed gegeven?'

'Moet bloed me dan helemaal opknappen?' Antwoord ik.

'Ja, bij andere vampieren werkte het wel altijd. Je hebt nog een voedingsbron nodig, maar ik heb geen idee wat.'

Ik denk na over wat hij allemaal zei. Ik ben dus een vampier. Wacht, wat! Ben ik een vampier? De tranen springen in mijn ogen.

'Ik ben geen vampier.' Zeg ik.

'Jawel. O, wat onbeleefd. Ik ben mezelf helemaal vergeten voor te stellen, ik ben Klaus.'

Ik kijk Klaus aan. Als hij praat zie ik dat hij scherpe hoektanden heeft. Hij ziet er verder mooi uit en hij heeft helemaal geen oneffenheden.

'Ben jij een vampier?' Vraag ik.

'Ja, ik ben gebeten toen ik 16 was, en ben nu 178 jaar. Wanneer ben jij gebeten?'

'Ik ben niet gebeten. Ik kotste bloed en viel toen flauw. Maar ik ben niet gebeten.'

Klaus kijkt me vreemd aan. 'Maar als je niet gebeten bent, hoe ben je dan een vampier geworden? En ik heb nog nooit eerder van iemand gehoord dat hij bloed overgaf.'

Ik denk na. Ik ben dus opeens, uit het niets een vampier geworden. Ik merk dat ik heel moe ben en mijn ogen amper meer kan open houden.

'Ik wil even slapen.' Zeg ik.

'Doei, slaap lekker. Ik kom zo wel weer.' Zegt Klaus.

Klaus loopt de kamer uit. Ik sluit mijn ogen en laat alles nog even goed tot me doordringen, maar val al snel in slaap.

Na een paar uur word ik wakker. Ik zie dat Amber op een stoel met haar mobiel bezig is.

'Fallon!' zegt ze 'Je bent wakker!'

Ik kijk Amber slaperig aan. Even moet ik denken waar ik ben, maar dan weet ik het weer. Ik ben in het ziekenhuis en een vampier. Amber stelt duizenden vragen, over hoe het gaat, waarom ik hier ben, wat er was gebeurd... maar ik kan alleen maar denken over het feit dat ik een vampier ben.

'Ik viel gewoon flauw.' Zeg ik. Ik durf Amber niet te zeggen dat ik een vampier ben, Amber gelooft niet in dat soort dingen en ze vind vampieren in boeken en films helemaal niet leuk.

De deur word open gedaan en Bram stap de kamer binnen.

'Ik ga wel even' zegt Amber op een toon alsof Bram mijn vriendje is.

Bram gaat op een stoel zitten. Hij is niet meer behaard, heeft geen klauwen meer, hij is gewoon zijn normale zelf.

'Wat gebeurde er nou allemaal?' Is het eerste wat ik tegen hem zeg.

'Fallon, niet schrikken. Ik ben een weerwolf.'

Ik kijk Bram recht in zijn ogen aan. Ze worden een beetje bruin, gelig van kleur en dan weer hun normale blauwe kleur. Ik kijk hem vragend aan.

'Mijn weerwolf ogen.' Zegt hij.

'Wat ben ik nou?' vraag ik.

'Ik dacht die avond dat je een zeemeermin was, want zeemeerminnen worden soort van gehypnotiseerd door de maan. Maar volgend die andere gast'

'Klaus' onderbreek ik hem.

'Ja, Klaus' corrigeert hij zichzelf 'ben je een vampier.'

'Ik denk dat ik een vampier ben, ik knapte namelijk al heel veel meer op na een zak bloed te drinken, wat voor wezens zijn er eigenlijk nog meer?'

'Eigenlijk alle figuren uit de sprookjes boeken.'

Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Ik ben een van die figuren! Ik ben een vampier! Er zitten nadelen aan, maar ook voordelen. Ik ben super sterk, snel en kan niet dood gaan!

Bram loopt naar een tafel en pakt daar een spiegel. Hij houd hem voor me gezicht. Ik kijk in de spiegel. Als ik lach zie ik dat ik 2 scherpe hoektanden heb. Op mijn huid zijn geen enkele oneffenheden te bekennen. Verder zie ik er nog precies hetzelfde uit met mijn zwarte, steile haar en bruin groenige ogen. Mijn ogen zijn niet rood, zoals je vaak bij vampieren films ziet.

'Nu hoef ik geen concealer en foundation meer op.' Zeg ik blij.

Bram glimlacht naar me.

'Als je me ook maar ergens voor nodig hebt, je mag me altijd bellen.' Zegt hij en loopt de deur uit. Ik kijk nog lang naar de deur als Bram al weg is.

Even later komt Amber mijn kamer weer binnen.

'Nog gezoend?' vraagt ze.

'Nee joh!' zeg ik.

Amber en ik praten nog even als de deur opeens open word gezwaaid.

'WAT ZULLEN WE NOU BELEVEN!' zegt mijn moeder razend.

Amber en ik schrikken ons dood.

'Sta op uit dat bed en kom meteen naar huis! Stacey en ik zijn je slaaf niet!'

Mijn moeder komt richting mijn bed gelopen.

'Ik ben jullie slaaf niet!' ik schrik van mijn eigen reactie. Het voelt goed nu ik het heb gezegd. 'Ik ben ziek en het enigste waar jij aan kan denken is jezelf!' ik krijg tranen in mijn ogen. 'Al jaren lopen ik jullie troep op te ruimen, en wat krijg ik er voor terug? NIKS! Helemaal niks!'

Mijn moeder is even stil. 'Ben je nou helemaal gek geworden!' Schreeuwt ze. 'Zeg nooit meer dat ik niks doe! Ik ben een hartstikke goede moeder!'

'Ja, voor Stacey.' Hoor ik Amber zeggen.

Mijn moeder slaat Amber in haar gezicht. 'Neem dat terug! Neem allebei jullie woorden terug! En Fallon kom onmiddellijk naar huis!' Ik heb haar nog nooit zo boos gezien. Op dat moment komt er gelukkig een zuster mijn kamer binnen gelopen en brengt mijn moeder uit het ziekenhuis. Op dat moment barst ik in huilen uit. Amber komt op mijn bed zitten en slaat een arm om mij heen.

'Voelde dat niet goed?'

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dankje voor het lezen van weer een nieuw hoofdstuk. Tips en votes zijn altijd welkom! En ook als je nog ideeën hebt voor mijn verhaal zeg het dan even. Ik weet namelijk wel al de hoofdlijnen, maar ideeën zijn altijd welkom. Ik raak namelijk een beetje inspiratieloos.

xo