Merdina

14 ~ Fallon

Lief Dagboek,

Ik zit nog steeds ik een kooi. Stomme Klaus. Verveel me hier dood, gelukkig heb ik Klaus wel gebeten. Dat verdient hij.

Ik sta in de kooi en verveel me dood. Het zonnetje schijnt dus ik besluit om maar te gaan zonnen. Ik weet niet of ik bruin kan worden (omdat ik een vampier ben), maar het is sowieso lekker om van het zonnetje te genieten.

Ik ga op de grond liggen en doe mijn ogen dicht. Het enigste wat ik hoor is het gefluit van de vogels en de wind die door de bomen waait. Ik probeer de honger die ik heb te negeren en begin te denken aan vroeger.

Vroeger wou ik altijd weten waarom mijn echte ouders me hadden afgestaan. Ik heb het volgens mij wel 100 keer gevraagd en steeds kreeg ik hetzelfde antwoord. Mijn neppe moeder zei dat mijn echt moeder dood was gegaan bij de bevalling. Daardoor werd mijn vader depri en begon steeds meer alcohol te drinken. Ik kan me nog goed herinneren hoe ze dat elke keer weer er lekker inwreef. Ze zei steeds dat het door mij kwam dat ik geen moeder meer heb en dat mijn vader een alcoholist was. Ik wil graag weten hoe het nu met mijn vader gaat en wat hij zou zeggen als hij mij ziet. Zou hij blij zijn, of zou hij me niet willen zien? Mijn vader kon niet meer goed voor mij zorgen, daarom had hij mij afgestaan.

Mijn neppe moeder kon eerst geen kinderen krijgen, dus wou ze graag een kind adopteren. In deze tijd woonde ze nog in Nederland, waar ik ook geboren ben. Toen ze mij had verhuisde ze naar Bonaire samen met haar man. Na nog vele keren proberen werd ze zwanger, wat volgens de doktoren niet mogelijk was, en toen Stacey er na anderhalf jaar was, gaf ze veel minder aandacht aan mijn. Haar man vond dat zielig dat hij gaf juist meer aandacht aan mij dan aan Stacey. Dit vond mijn neppe moeder niet leuk dus ze zette haar man het huis uit.

Ik weet nog heel goed toen ik een keer mee mocht met het partijtje van Stacey. We gingen met zijn alle naar de zee om daar te surfen. Ik mocht niet mee surfen, daar was ik te onbelangrijk voor. Wel mocht ik meedoen met wie het langste zijn adem kon houden. Weg gingen met ze allen in de zee onderwater, om te kijken wie als langste onderbleef. Ik weet niet precies hoe lang, maar na een tijdje waren Stacey en ik nog als laatste over. Stacey moest altijd in alles de beste zijn en ze kon al helemaal niet van mij verliezen, dan leek je zwak ofzo. Toch was ik om de een of andere reden heel goed in het houden van mijn adem. Ik opende na een tijdje mijn ogen. Het water prikte aan mijn ogen, maar toen ik goed keek zag ik dat Stacey wat zwakker werd en later niet meer bewoog of ook maar iets van leven in zich had. Ik pakte haar vast en zwom met haar naar boven. Mijn moeder werd razend omdat ze dacht dat ik Stacey vermoord had. Gelukkig kwam uiteindelijk de EHBO en redde Stacey. Ik durfde niet meer in de buurt van Stacey of mijn moeder te komen, dus ik zwom verder de zee in. Ik wist toen al dat het gevaarlijk is om te ver de zee op te gaan, maar op dat moment boeide mij dat niks. Het maakte mij niet meer uit of ik dood of levend was, thuis werd ik toch wel half door mijn moeder vermoord. Ik kwam later een zandbank tegen en ging daar dood op van het zwemmen op staan. Ik keek naar achter en het strand leek veel kleiner. Ik had geen idee hoever ik was maar vergenoeg om mijn moeders gezeikt te ontlopen. Op dat moment was ik helemaal niet bang voor zeebeesten en de zee voelde alleen maar vertrouwd aan, als mijn enigste vriend. Ik begon te huilen en uit het niets kwam een meisje in een bikini die uit allemaal schubben was gemaakt mijn troosten. Ik keek op en het meisje gaf mij een knuffel, het voelde toen allemaal zo vertrouwd. Als ik nu eraan denk weet ik dat zij een zeemeermin had moeten zijn. Ze zag er betoverend uit met haar bruine lange haar. Haar bikini zat op haar huid geplakt en de schubben liepen door over haar armen. Het leek alsof ze steeds iets vager werden. Ze was gewoon letterlijk een combinatie van een vis en een mens.

Op dat moment boeide mij het niet hoe ze heette en waarom ze hier in de zee was. Ik was al lang blij dat iemand mij kwam troosten, wat ik op het land niet zou vinden. De zeemeermin was al snel weggegaan en we hebben eigenlijk helemaal niet gepraat. Toch voelde het goed dat ik haar had ontmoet.

Helaas moest ik toen weer terug naar het land. Met tegenzin zwom ik terug naar het strand. Ik was geeneens verbaast toen mijn moeder al weg was. Ik plofte neer op het strand en keek naar de golven die steeds opnieuw omsloegen.

Na een tijdje kwam een man naar mij toe en vroeg waar mijn ouders waren.

'Weg.' Zei ik. 'Ze zijn mij vergeten.'

De man had mij, ondanks al mijn geklaag over dat ik niet terug wilde, naar huis gebracht.

Thuis kreeg ik een boze moeder over me heen. Ze was geeneens bezorgd, dat hoorde je aan haar stem, je zag het zelfs in haar ogen. Ik reageerde amper en ging op mijn bed liggen, waar ik al snel inslaap viel.

Ik schrik op uit mijn gedachten als ik hoor dat Klaus en de andere mannen terug komen.

'Lekker geslapen Fallon?' Zegt Klaus. 'Laten we een deal maken, ik geef jou knoflook vrij bloed als jij mij geneest van deze beet.'

'Hoe moet ik je genezen dan?'

'Je kan me jou bloed geven. Vampieren bloed kan mensen genezen. Je moet niet doodgaan als er nog vampieren bloed in je systeem zit want dan word je een zombie.'

'Ik wil mijn bloed niet aan jou geven. Een zak bloed, daar heb ik toch ook niks aan. Laat me gewoon vrij, anders is er geen deal. Zoek maar een andere vampier.'

'Fallon doe normaal! Geef je bloed of anders...' Zegt Klaus met een boze stem.

'Anders wat Klaus!' Schreeuw ik terug. 'Ik heb je al gebeten, wat boeit het mij als je me dood maakt. Ik ben toch nergens meer veilig. Rot lekker op met je ideeën. Haal bloed bij een andere vampier!'

'Alleen jou bloed geneest me van een vampieren beet.' Ik merk dat Klaus ongeduldig wordt.

'Leuk voor ons, allebei een kut toekomst. Ik in deze kooi en jij dood of als vampier.'

Pissig loopt Klaus weg en een van de mannen gooit nog een mes naar mij toe die ik behendig opvang. Ik steek hem naast me in het zand, die komt misschien nog wel een keer van pas.

Heey, volgende hoofdstuk over Nathalie ga ik wat langer maken, zodat Nathalie en Fallon elkaar ook eindelijk ontmoeten :). Nog bedankt voor het lezen!

xo