HiNtLi SeVgİlİm

38.Bölüm

Avashi'den;
Hare herşeyi anlattığında o kadar şaşırmıştım ki ilk başlarda inanamasım bile gelmemişti. Çünkü harenin Salmanı Sevdiğine o kadar inanmıştım ki doğruları duyduğumda bile tereddüte düşmüştüm. Ama sonrasın da o yaşlarımı silerken ki bakışı ile tüm tereddütümü temizlemişti. O bakışı o kadar masum ve acı Doluyduki sanki günlerdir içinde tuttuğu bu sırrın acısı açığa çıkmıştı. Ama artık ona acı veren herşeyi ortadan kaldıracaktım. Artık ikimiz bir bütün olup hep mutlu olucaktık. Ikimiz Biz olursak Mutlu Olucağımızdan emindim çünkü o yanımda olduktan sonra cehennemde bile mutlu oldurdum. Onunda bu konuda benle aynı Fikirde olduğuna emindim. Artık onun saçının teline zarar gelmesine izin vermeyecektim. Bu yüzden salman olayını halletmem lazımdı. Hareyle konuşursak o sorunda ortadan kalkardı. Ben bunları düşünürken hare söze girdi; " ya şimdi herşey iyi , güzelde şu salman meselesini napıcaz ??? Yani tek korkum senin başına bişey gelmesi... Bence bu konuyu biran önce halletmeliyiz"dedi. Ikimizde aynı konuları düşünüyorduk. Yani o kadar uyumluyduk birbirimize . Ben de" orası kolay buluruz bi yol ama önce eve gitmeliyiz saat çok geç olmuş ." Dedim. O da " Evet haklısın saat aklıma gelmemiş , bir an önce gidelim " dedi. Bende " tamam hadi gel " dedim. Ve Ikimiz yürümeye Başladık. Hare korkuyordu bunun farkındaydım. Ve onun korkmaması için elini tuttum. Korkusu biraz geçmişti bunu yüz ifadesinden anlamıştım. Hafif gülümsemişti. Ama yinede eli hala titriyordu. Artık arabaya az bi mesafe kaldığı için elinin titremesi konusunda bişey dememiştim. Öylece yürüyorduk. Aniden bi ara geldi ve hare hemen koluma sarıldı. Tabi bende hemen ona sarıldım. Tir tir titriyordu. Onun bu hali insanlardan korkup annesinin arkasına saklanan yavru Kedilere benziyordu. Onun bu hali hem hoşuma hem komiğime gitmişti. Tabi kendimi Tutamayıp biraz güldüm . Hare o anda kafasını kaldırıp yüzüme sert sert baktı. Onun Sert hali bile tatlıydı. Onu Daha fazla Germek istemediğim için gülmemi kesip " ya bişey yok hadi korkma" dedim. Hare de herzamanki gibi inatlaşıp " kim korkuyo ben mi ?? Iftira hepsi iftira" dedi. Beni yine gülümsetmişti Sözleriyle. O bana o kadar iyi geliyordu ki tüm ciddiyetimi , sinirimi, öfkemi alıryordu. Onu bulmuşken asla bırakmayacaktım . Son nefesimi verene kadar onun yanında olucaktım.