HiNtLi SeVgİlİm

42. Bölüm

O an salmanın kurduğu  cümlelerden sonra aklım tek bi kelimeye adapte olmuş durumdaydı " hare". Aklım donmuş durumdaydı ve kalbim her zamankinden daha hızlı atıyordu . Normalde sadece harenin yanına kalp Atışlarım ritim değiştirirken o an korkudan dolayı yerinden  çıkacakmış gibi atıyordu. Bi yandan da gözlerim Sinirden kan çanağına dönmüştü. Hareyle tüm Anlarımız gözümün önünden geçerken ona bişey olma ihtimali kalbimi  parçalıyordu. O an bir polis yanıma geldi ve "  Biz geri dönüyoruz herhangi bi iz yok" dedi.  Ve gitti. O an kendimi toplayıp  düşünme fırsatı bulmuştum.  Ve koşar  adımlarla  arabaya bindim.arkamdan bağıran Polisi dinlememiştim bile.  Son gaz basıp eve doğru gidiyordum. Ve Yaklaşık 5 dakika sonra eve gelmiştim. Hemen arabadan inip kapıyı kırarcasına yumrukluyordum. Ama kapıya bakan yoktu.  Zile basmaya başlamıştım o kadar seri  ve   ard arda Zile basmıştım ki zil içine çökmüştü.  Ama hala kimse kapıyı açmamıştı. Tek çarem kapıyı Kırmaktı. Ve bende kapının 2 metre gerisinden koşarak kapıya ayağımla sert bi tekme vurdum.  Ve kapı o anda kırıldı ve büyük bi gürültüyle devrildi.  Bende koşarak içeri girdim. Bir yandan " hare,  babanne nerdesiniz?" diye  bağırıyor bi yandan da  etrafa  bakınıyordum. O anda yerde yatan babannemi gördüm.  Resmen şok olmuştum.  Koşup "babanne babanne" diye salladım.  Ama tepki vermiyordu.  Hemen elimi boynuna koyarak nabzına baktım. Evet,  atıyordu. Bayılmış olmalıydı. En azından korkulacak bişeyi olmadığından biraz  bekleyebilir diye düşünmüştüm. Ve koşar adımlarla  merdivenlerden yukarı  çıktım.  Sonra bi anda harenin odasına girdim. Salman karşımdaydı.  Ve elinde ki bıçağı harenin boğazına dayamış  kahkahalar atarak gülüyordu.  Bi yandan da " Bak dediğimi yapıyormuşum değil mi ?" Gibi cümleler söylüyordu.  Ama onun söylediği sözlerden tek kelime bile anlamıyordum. O an  sadece hareye konsantre  olmuştum.   Ve onun gözyaşları aktıkça içim parçalanıyordu.  Onun tek istediği benimle bir mutlulukken benim yüzümden ne hallere düşmüştü.  Ben bunları düşünürken Salman " Sevdiğine son sözünü söyle hadi" dedi.  Galiba hareyi öldürmeyi planlıyordu.  Hayır, hayır ! Bu kadar gözünü karartmış olamazdı heralde. Ama psikolojisi pek düzgünmüş gibi de değildi. Ne yapmam  gerektiğini   düşünürken . Salmanın bıçağı yavaş yavaş  bastırmaya başladığını farkettim.  " dur! dur!!sakın!" Diye bağırdım. Ama harenin boğazında  bıçağı bastırdığı yerden incecik 1 damla kan süzüldü boynuna doğru. O an ki çektiğim acıyı anlatmamın Imkanı yoktu.  Ve kendimi Tutamayıp gözümden bi kaç damla yaşın  akmasına izin verdim. Salmanı durdurmassam hareye zarar verecekti. Ama elimden de bişey gelmiyordu. Yaklaştığım an Hareye zarar verecekti. Ona bi kaç cümle söyleyip ikna etmek için tam ağzımı  açmıştım ki sesimin hiç duymadığım bi tonuyla karşılaştım.  Sesim Hareye bişey olma korkusu ile o kadar tizleşmiştiki. O an konuşanın kendim olduğunu zor anlamıştım. Ve salmana " Bak senin işin benle ...kızı bırak  bana ne istersen yap... ama yeter ki haremi  bırak... hadi lütfen bırak onu!!" Dedim. Salman da " neden sana böyle bi iyilik yapayım. Benim amacım sana en büyük acıyı yaşatmak.  ne yaparsam yapıyım şu anki yapıcağım kadar acı çektiremem ki sana, yani seni öldürsem bile hareye zarar vermem kadar acı vermez sana..  o yüzden benden böyle bi iyilik isteme" dedi.