Duyduğum şeyle elimi Ateş'in elinden çekip hızlıca ayağa kalktım.
"Sana bunu mu dedi gerçekten?"dediğimde oda hızlıca ayağa kalktı ve yeniden ellerimi tuttu.
"Sakin ol güzelim. Ben ağzının payını verdim ona artık düşünme sen o piçi."
"Nasıl sakin olayım Ateş? Bu adam nasıl bu kadar iğrenç olabiliyor, nasıl sanki ben onu öpmüşüm gibi konuşabiliyor. Nasıl ya nasıl?"diye bağırıp elimi Ateş'in elinden çektim ve yanimda duran masaya tekme attım.
"Nerde o şimdi Ateş?"
"Sanırım sizin eve gitti."
Hızlıca ayakkabılarımı giyip Ateş'in arkamdan seslenişine aldanmadan evden çıkıp kendi evime yürümeye başladım. Bu adamın yaptıkları yetmişti artık.
Ateş'in arkamdan geldiğini anlayabiliyordum ama durmadan eve yürümeye devam ettim. Evin önüne geldiğimde hızlı hızlı kapıya vurmaya başladım. Kapı açılınca kimin açtığına bakmadan babam öldüğünden beri hiç girmediğim çalışma odasına girdim ve çekmeceden babamın silahını çıkardım.
Içinde mermi var mı diye kontrol edip tekrardan hızlıca aşağıya indim. Salona girdiğimde Tuna ve ablam ayakta bekliyorlardı. Elimdeki silahı ateş etmeye hazır edip Tuna'ya doğrulttum.
Herkes bana korku dolu gözlerle bakıyordu. Ateş de annemle beraber salonda bekliyorlardı. Kimseye aldırmadan Tuna'nın gözlerinin içine korkusuzca baktım ve konuşmaya başladım.
"Herşey bitti artık Tuna, anladın mı beni herşey bitti. Ya şimdi burda herkesin önünde gerçeği anlatırsın ya da gözümü bile kirpmadan seni vururum."
"Armina bırak o silahı şuan çok sinirlisin güzelim hadi bırak o silahı."diyen Ateş'i duymamazlıktan gelerek konuşmama devam ettim.
"ANLAT ARTIK GERIZEKALI ANLAT HERSEYI. YOKSA YEMIN EDERIM VURURUM SENI!!"diye bağırdigimda Tuna'nın gözlerindeki korkuyu gördüm.
Herkes korkuyordu ama umrumda değildi. Şuan burda konuşmazsa onu gerçekten vuracaktım. En sonunda o iğrenç ağzını açıp konuşmaya başladı.
"Armina bırak o silahı benim söyleyeceğim birşey yok. Gerçekler ortada zaten. Indir o silahı hadi."
"Kes sesini Tuna Kes!! Ya anlat ya da öl seçim senin."dediğimde Ateş tekrardan konuşmaya başladı.
"Armina bana bak güzelim bana bak hadi. Gözlerime bak Armina hadi güzelim bak."diye ısrar ettiğinde zor da olsa ona bakmaya başladım.
"Hadi güzelim ver bana o silahı elinden bir kaza çıkacak bak annen de korkuyor ver bana o silahı hadi güzelim."diyip elini bana doğru uzattığında kafamı hızlı hızlı sağa sola salladım.
"Hayır Ateş artık iki seçenek var ya konuşacak ya da ölecek asla vazgeçmem."
"Yapma böyle güzelim yapma. Sonucunu düşünmeden hareket etme. Ne demistin sen bana beni bırakma dedin ama şimdi sen beni bırakıyorsun. Eğer burda biri yaralanırsa hele ki senin elindeki silahla olursa o zaman seni kaybederim ben hadi ver bana o silahı."dediğinde içimde bir kararsızlık olmuştu.
Bir yandan haklıydı onu kaybederdim ama şuan Tuna belki itiraf ederdi herşeyi o zaman güzel olurdu herşey. Tekrardan Tuna'ya dönüp son kez konuştum.
"Son kez söylüyorum Tuna. Ya ablama herşeyi gerçekleriyle anlat ya da burada öl."dediğimde kimseden ses çıkmayınca derin bir nefes aldım ve
"Madem öyle son duanı et Tuna."diyip gözlerimi kapattım ve tetiğe bastım. Tetiğe basmadan bir kaç saniye önce bileğimden tutulup yere yatırılmamla ne olduğunu anlayamadım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAZGEÇİLMEZ ☀🔥
ChickLit"Sen gerçekten güçlü bir kızsın Armina. İçinde neler oluyor bilmiyoruz ama dışarıdan gerçekten güçlüsün." "İçimde olanları dışarıya yansıtmadığım için güçlüyüm ya zaten." ...
