"Sen adam mı vuracaktın cidden?"diyen Enes'e bakıp yarım ağız güldüm.
"Adam demeye bin şahit bile yetmez ama evet eğer Ateş araya girmeseydi onu vuracaktım."
"Harbi kızmışsın ama gerçekten tehlikeli birşey yapmışsın Armina. Keşke denemeseydin."dediği zaman hayal kırıklığıyla baktım ona.
"Ben böyle olsun istemedim ki Enes. Nerden bileyim ben Ateş silahın önüne atlayacak?"
"Biliyorum Armina. Seni suçlamıyorum sakın böyle düşünme."diyip ayağa kalktığında bende yavaşça ayağa kalktım.
"Beni Ateş'e götürür müsün Enes? Onu görmeye ihtiyacım var. Lütfen."dediğimde hafifçe gülümseyip kafasını olumlu anlamda salladı.
"Tamam götürürüm ama önce bekle hemşire çağırayım serumunu çıkartsınlar."diyip odadan çıktı.
Enes çıkalı 5 dakika bile olmadan bir hemşire gelip hızlıca serumumu çıkardı ve geçmiş olsun diyip gitti. Hızlıca odadan çıktığımda Enes beni kapının önünde bekliyordu.
Yürümeye başlayınca peşinden yürüdüm. Camlı bir odanın önüne geldiğimizde camin ilerisine baktım. Oradaydı...
"Onun yanına girmek istiyorum Enes."diyip Enes'e döndüm.
"Tamam ama doktora haber vermemiz gerek. Sen dur burada ben doktora söyleyip geleyim."dediğinde
"Tamam."diyip tekrardan Ateş'e baktım.
Bir kaç dakika sonra Enes elinde birşeylerle geldi. Elindekileri bana uzatıp:
"Bunları giymen gerekiyormus."dedi.
Elindekileri alıp daha yeni çıktığım odaya girdim. Hızlıca Enes'in verdiklerini üzerime geçirip odadan çıktım.
Ateş'in olduğu camlı odaya yavaşça yürümeye başladım. Oraya vardığımda Emir ve Eymen de gelmişlerdi. Onlara kısa bir bakış atıp Ateş'in yanina girdim.
Yavaşça yanına doğru yürüyüp yanındaki koltuğa oturdum ve elini tuttum.
"Ben geldim Ateş belki beni burada istemezsin ki istememekte haklısın da. Sen bana yalvardın resmen ama ben seni dinlemeyip o silahı ateşledim."diyip gözümden akan yaşları sildim ve kafamı hafifçe dışarıya döndürdüm.
Eymen,Enes ve Emir merakla bize bakıyorlardı. Tekrardan Ateş'e dönüp konuşmama devam ettim.
"Babam öldüğünde daha 4 yaşındaymışım. Babam hep çok çalışırdı o zamanlar, eve geç saatlerde gelirdi ama geldiği zaman üstünü değiştirip hemen yanıma yatardı çünkü biliyordu ki ben hep yalnız kalmaktan korkardım küçükken.
Şimdi de korkuyorum Ateş, babam yok yanımda belki ama sen varsın. Sen benim hediyemsin Ateş ben seni kaybedersem eğer hem de böyle saçma sapan bir olaydan dolayı kaybedersem asla dayanamam. Evin en güçlüsü hep ben oldum Ateş. Ablam ağladığında onu ben güçlendirdim, annem yorgun düştüğünde onu ben kaldırdım şimdi benim dayanağım da sensin. Nolur beni bırakma, lütfen aç gözlerini. Bir uyan söz veriyorum sana ne istersen yapicam asla itiraz etmiycem. Kaçalım de kaçarım seninle , yanalım de yanarım seninle , ölelim de yine ölürüm seninle ama seninle ölürüm ben Ateş sensiz olmaz. Seni seviyorum sevgilim ve seni bekliyorum bir an önce aç gözlerini..."diye sözümü bitirdikten sonra ayağa kalktım ve yanağına küçük bir öpücük kondurup hızlıca odadan çıktım.
Odadan çıkar çıkmaz elimi duvara yaslayıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Eymen ve Enes yanıma gelip kollarıma girdiler ve beni hemen karşımdaki koltuğa oturttular.
Kafamdaki boneyi çıkarıp yere attım ve gözyaşlarımı silip kafamı kaldırdım. Hiç ağlamayan bir kadın olan ben şimdi gözyaşlarıma hakim olamıyordum. Ne ilginç...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAZGEÇİLMEZ ☀🔥
Chick-Lit"Sen gerçekten güçlü bir kızsın Armina. İçinde neler oluyor bilmiyoruz ama dışarıdan gerçekten güçlüsün." "İçimde olanları dışarıya yansıtmadığım için güçlüyüm ya zaten." ...
