Ablam bana doğru gelirken konuşmaya başladı.
"Ne demek istiyorsun sen Armina? Söyleyecek yalanın kalmadi şimdi de Tuna'ya iftira mı atiyorsun?"diyen ablama karşı kaşlarımı çattım ve hızlıca merdivenleri inip karşısına dikildim.
"O kim ki ben ona iftira atıyım. 6 yıldır bana seni sevmediğini söyleyen, beni sürekli taciz eden, seni sürekli kandıran ve gözlerinin içine baka baka yalan söyleyen bir adama neden iftira atma ihtiyacım olsun ki?"
"Kes sesini Armina seni dinlemek istemiyorum."
"Çünkü işine gelmiyor abla! Doğruları söylediğime inanmaktan korkuyorsun ama duy işte, anla artık. O adam seni kandırıyor!!"diyip sozumu bitirdiğimde yanağıma inen tokatla başım sağa doğru çevrildi.
"Kes dedim sana Armina. Seni daha fazla dinlemiycem."diyip ayakkabılarını hızlıca giyindi ve cebine telefonunu koyup montunu askıdan aldı. Son kez bana dönüp:
"Bir daha asla bana bu aptalca konuyla gelme Armina!"diyip kapıyı çarpıp çıktı.
Arkasından öylece bakıyordum. Yine ve yine bana inanmamıştı. Canımı yakan asıl şey ise o adama inanmasiydi. Ama bu evden gidecektim, hem kendim için hem ablam için gitmem gerekiyordu.
Hızlıca merdivenleri çıkıp odama girdim. Dolabın içinden valizi alıp kıyafetlerimi ve kişisel eşyalarımı valide doldurdum. Fermuarı kapatıp valizi elime aldım ve salona indim.
Hızlıca ayakkabılarımı giyip küçük el çantamı yanıma aldım ve evden çıkıp kapıyı kapattım. Ateş'in evine doğru yürürken ne yapacağımı düşünüyordum ama sonra boşverdim. Şuan ihtiyacım olan tek şey Ateşti.
Ateş'in evinin önüne geldiğimde zili çalıp kapının açılmasını bekledim. Kapı açıldığında hızlıca karşıma çıkan Ateş'in beline sarıldım. Bu hareketim karşısında önce duraklayan Ateş birkaç saniye sonra kollarını bana sıkıca sardı.
Ateş'in "Armina?"diyen endişeli sesini duyduğumda ondan ayrıldım ve valizimi elime alıp içeri geçtim. Arkamdan kapının kapanma sesini duyunca Ateş'in de arkamdan içeri girdiğini anladım.
Valizi bir kenara koyup montumu çıkardım ve koltuğa oturup bağdaş kurdum. Ateş de yanıma oturunca yavaşça ona döndüm.
"Ablama herşeyi anlattım Ateş, ama bana inanmadı. Üstüne bir de tokat attı ve çekip gitti."
"Ne demek herşeyi anlattım? Öyle bir anda mı, hiçbir şey yokken?"
"Üstüme gelince bende ağzımdan kaçırdım sonra da mecbur anlattım ama inanmadı işte."dediğimde sözümü bitirmemle beni kendine çekip sarılması bir oldu.
"Ben senin hep yanındayım Armina, hayatımda ilk defa böyle gerçek bir şey hissediyorum. Seni gerçekten sevdiğimi sana sarılınca anlıyorum."dediğinde bende ona sıkıca sarıldım.
"Sus Ateş, sus ve sadece sarıl. Şuan ihtiyacım olan tek şey sana sarılmak."dediğimde beni daha da kendine bastırdı ve daha sıkı sardı kolları bedenimi.
"Seni seviyorum Armina."diyip kafasını boynuma gömdü. Bu hareketine karşılık gözlerimi kapattım ve o iki kelimenin ağzımdan çıkmasına izin verdim.
"Seni seviyorum Ateş..."
Selamm. Biraz kısa oldu farkındayım ama okulda yazınca anca bu kadar oluyor. Normalde bu bölüm bambaşkaydı ama okulda doğaçlama yazarak degistirdim.
Eveeet hadi bakalım yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum.
☆Sizce Armina ne yapmalı? Ablasına herşeyi anlatmaya çalışmaktan vazgeçmeli mi yoksa çabalamaya devam mı etmeli?
(Multimedia= Armina & Ateş)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAZGEÇİLMEZ ☀🔥
Chick-Lit"Sen gerçekten güçlü bir kızsın Armina. İçinde neler oluyor bilmiyoruz ama dışarıdan gerçekten güçlüsün." "İçimde olanları dışarıya yansıtmadığım için güçlüyüm ya zaten." ...
