He Robbed My heart (editing)

Chapter 20

“Ang sakit sakit pa din.” Ramdam ni Ellsworth ang sakit na nararamdaman ng dalaga, ang lakas ng hikbi nito. Ang kaya niya lang gawin ay aluhin ito at iparamdam na merong tao sa tabi niya na dadamayan siya.

“Sorry to put you on trouble” bulong niya dito habang hinahagod ang likod nito. Ilang saglit lang ay kusang kumawala si Cham sa pagkakayakap kay Ellsworth.

“I just want to move on, I just want to act normal like nothing happened to me. But people around me keeps dragging me back to my past.” Malungkot na sabi nito, hindi naman kayang makita ito ng binata basang basa ang mga pisngi nito ng mga luha, kaya inilayo niya ang tingin sa mukha ni Cham.

“I’m sorry to hear that, It’s my fault bakit ito nangyari.” Nagulat naman si Cham sa sinabi nito, napatingin siya dito at napansin na sa ibang lugar ito nakatingin.

“What do you mean?” nagtatakang tanong ng dalaga.

“A-ah I-I mean is kung hindi kita dito sinama hindi ka sana makikita ng mga reporter. I’m sorry.” Napalunok siya sa hirap na sabihin ang mga ito. Buong lakas niyang tinignan ulit ang dalaga, napailing na lang siya at agad naman na pinahid ang mga luha na patuloy pa din ang pagbuhos.

“Sorry boss I think I can’t come to your next appointment. Is it okay If mag-undertime ako?” ang bigat ng paklramdam ni Cham ngayon, para na naman siyang nagsimula sa umpisa kailangan na naman niyang maging matatag.

“Yah it’s okay I think kailangan kitang samahan. Wanna go somewhere where you can feel at peace? Para makabawi naman ako. You can share me kung ano ang bumabagabag sayo maybe it can help lessen the pain?” hindi siya nakakuha ng sagot kay Cham, tulala ito ngayon pero tumigil na ang mga pagluha nito. Hinawakan niya ito sa kaliwang pisngi at dahan-dahan naman na tumingin ito sa kanya.

“Ok salamat boss for your time.” Walang ganang sabi nito.

Hindi alam ni Ellsworth kung saan dadalhin ang dalaga, basta ang alam lang niya ay kailangan nito ng karamay pinagbuksan na niya ito ng pinto ng kotse agad naman siya sumakay na din at pinaandar ito. Habang nagmamaneho at nagiisip ay panaka-naka niyang sinusulyapan si Cham, tahimik lang ito at malayo ang tingin.

“Cham were do you want to go?” pambasag na tanong niya sa katahimikan sa loob ng kotse, wala pa din siyang maisip na lugar pwedeng dalhin ito.

“Kahit saan” mahinang tugon nito nakatulala pa din ito.

Minaniobra niya ang kotse patungo sa may Roxas Boulevard. Sa buong biyahe nila papunta dito ay tahimik lang ang dalaga. Tinitignan niya ito ng palihim bakas pa din ang lungkot sa mukha nito at ang malamlam na mga mata. Madaming hilera ng mga kainan at tambayan sa tapat ng Manila Bay, ng may makita siyang maganda na pwesto ay agad na pinark ang kotse sa tapat nito.

“Welcome to Mabay Café” bungad sa kanila ng crew.

Open lang ang café na napili nito, tanging isang malaking Patio umbrella lang ang sangga nila sa liwanag ng araw bawat pwesto ay may apat na upuan at isang katamtamang mesa. Binigyan na sila ng menu ng crew at agad naman tinanong ni Ellsworth kung ano ang gusto ni Cham.

“Ikaw na lang bahala” walang gana na naman na sagot nito, nakatingin lang ito sa kawalan.

“Ok please give me sesame cream cheese bagel, BLT bagel, mango juice and iced mocha. Thanks” pagkabigay ng order sa crew ay tinawag naman niya si Cham.

“Your phone is ringing.” Mukha kasing hindi naririnig ni Cham ang tumutunog na cellphone. Tinapunan naman siya ito ng isang mapait na ngiti at agad na kinuha ang cellphone sa bag niya.