Before I Die

1

Na een heftige rit stoppen we voor een grote villa. De tuin er omheen, nog groter dan het huis zelf.

'Jezus,' mompel ik, 'woon je hier alleen?'

'Nee, ik woon hier met de jongens,' lacht hij.

Ik frons mijn wenkbrauwen. 'De jongens?'

'Bradley, Connor en James,' zegt hij terwijl hij de auto parkeert. 'We hebben dit huis met ons vieren gekocht zodat we altijd bij elkaar zijn. Dat is handiger,' legt hij uit. Ik knik. Dit huis is misschien wel tien keer zo groot als mijn huis in Nederland. Misschien wel vijftig keer zo groot als mijn studenten kamer op de campus.

'Het is echt gigantisch,' zucht ik. Hij grinnikt.

Op het moment dat hij de auto deur open doet, komt er een stroom paparazzi op ons afgerend.

'En niet te vergeten, de paparazzi weet dat ook!' zegt hij sarcastisch terwijl hij met zijn ogen rolt. Hij sprint naar de achterkant van de auto en grijpt mijn koffer terwijl ik ook uitstap.

'Als ik jou was Tessa, zou ik niet in de camera's kijken,' roept Tristan over de auto heen.

Op het moment dat ik terug wil roepen dat ik niet begrijp waarom, staat er een jonge man voor me die een camera voor mijn gezicht houd. Een flits verblind mijn ogen en ik val bijna achter over, als ik twee warme handen op mijn rug voel. Tristan.

'Kijk eens uit! Ze had gewond kunnen raken, ga uit mijn tuin!' Roept hij kwaad terwijl hij me helpt om weer goed te gaan staan.

'Dankje,' glimlach ik. Zijn blauwe ogen staren in de mijne. Ik word weer uit mijn trans gehaald als ik tientallen klikken hoor achter me.

'Oh, fuck off,' snauw ik als ik Tristan weer loslaat. 'Hebben jullie niets beters te doen?'

'Kom, laten we naar binnen gaan.' Ik knik en pak mijn koffer als ik hem naar de voordeur volg. Hij steekt een sleutel in de deur, maar hij vliegt al open en ik zie een donkerblonde jongen in de deuropening staan. Hij geeft Tristan een boks.

'Hey Connor, dit is Theresa. Tessa, dit is Con.'

Ik steek mijn hand naar hem uit en hij pakt hem aan.

'Leuk je te ontmoeten, Tessa,' glimlacht hij warm. Ik glimlach terug.

'Kom binnen, de jongens bijten niet,' zegt Tristan als hij de deur open houd zodat ik en mijn koffer tegelijk door de opening heen passen. Niet dat dat moeilijk is, aangezien alles in dit huis enorm is.

Als eerste loop ik in een grote hal met een mooie lamp aan het plafond en verschillende glazen deuren. Tegen over mij is geen muur, je kan er zo door heen lopen. De muren zijn zwart, de laminaat vloer is donkergrijs. Het plafond daar in tegen, is wit, of licht grijs, ik weet het niet precies. Er staat een kapstok, maar alle jassen liggen op de grond. Ik grinnik zacht. We lopen door het gat, dat dus een mega deur moet zijn, en komen in de woonkamer. Op de zwarte bank zitten twee jongens. De blonde kijkt om, de bruinharige focust op zijn potje FIFA.

'Brad, James, dit is Theresa.' verteld Tristan terwijl hij mijn koffer van me over neemt en naast de bank zet.
'Maar je kan me Tessa noemen,' verbeter ik hem.

'Hey Tessa, heeft Tris je gekidnapt?' lacht de jongen die de naam James heeft gekregen.

'Nee, hij liep me eerst omver en trakteerde me op koffie, toen kidnapte hij me pas,' lach ik. De bruinharige jongen heeft nogsteeds niets gezegd.