Before I Die

18

Bradley grinnikt en richt zijn blik weer op de dansende golven. Dit gesprek verloopt veel te intens voor mij op dit moment, dus ik besluit hem achter me te laten, zowel Bradley als het gesprek, en naar de andere drie jongens te lopen, die nog steeds aan het rondrennen zijn. Ik trek een sprintje naar James toe en net als ik besluit om een verrassingsaanval uit te voeren, wat eigenlijk gewoon inhoud dat ik hem kietel, draait hij zichzelf om en gooit me over zijn schouder.

Ik stomp op zijn rug en trappel met mijn benen in de hoop dat hij me loslaat, maar nee, hij loopt richting de zee en loopt er een stukje in, waardoor zijn broekspijpen een beetje nat worden.

'James, laat me los!' Gil ik terwijl ik niet opgeef en hem met alle macht blijf slaan, maar aangezien hij twintig keer zo sterk is, en ik half invalide ben, geeft hij geen krimp en loopt hij nog verder het water in.

'James Daniel McVey, laat me los!' Schreeuw ik als ik mijn lach probeer te onderdrukken wat nogal moeilijk gaat, omdat zijn lach juist nogal aanstekelijk is.

En dan uit het niets, verslapt zijn greep en zie ik mijn kans om te ontsnappen, maar in plaats van dat ik netjes op mijn voeten terecht kom op het zand, val ik vol in het ijskoude zeewater en begin in te gillen.

'James fucking McVey, ik haat je!' Schreeuw ik als James me nog extra nat spettert. Hij grijpt naar zijn buik van het lachen en valt nog net niet om. Ik sta op, en loopt zonder woorden de zee weer uit, het is stervenskoud. Connor en Tristan kijken me verbaasd aan.

'Één woord, McVey,' mompel ik voordat ik mezelf in zeester modus neer laat vallen op het strand, drijfnat, wat er voor zorgt dat al het zand nu aan me gaat plakken, fijn. Ik hoop dat ze een wasmachine hebben in dat huisje van hun.

Tristan komt op dezelfde manier als ik op het warme zand lig naast me liggen, en begint me uit te lachen, wat mij naar hem een dodelijke blik laat schieten.

'Fuck off, Evans. Ik bevries,' zeg ik terwijl ik wat zand op zijn buik gooi.

Hij geeft niets om mijn hopeloze poging van wraak en grinnikt zachtjes. 'Je wilt niet weten hoeveel meisjes in het water gegooid zouden willen worden door James,' zegt hij terwijl hij in kleermakerszit gaat zitten, mijn hand vlak bij zijn schoen.

Ik rol mijn ogen. 'Je wilt niet weten hoeveel meisjes gewoon een handdoek willen op het moment.'

Op dat moment voel ik iets op mijn hoofd vallen, iets wat op een deken lijkt. Ik trek het van me af en zie een grote strandhanddoek. Alsof god mijn gebeden gehoord heeft.

'Ik ben een klootzak, maar niet ook weer niet zo'n erge klootzak,' lacht James als hij aan de andere kant laast me komt zitten. Ik besluit ook maar recht op te gaan zitten en sla de handdoek om me heen.

'Kijk eens aan, wat een gentleman,' mompel ik sarcastisch vlak voor ik begin te klappertanden. Fuck, het is echt koud.

Connor komt ook aangerend en scant mijn lichaam, en schud dan lachend zijn hoofd. 'Die natte kleren helpen ook niet echt, weet je?' Zegt hij terwijl hij me een aai over mijn natte haren geeft en dan voor James gaat zitten, wat er voor zorgt dat we een beetje in een onafgemaakte cirkel zitten.

'Net alsof ik mijn kleren uit ga doen voor jullie,' mompel ik terwijl ik de handdoek nog steviger om me heen klem.

Tristan drukt me tegen zich aan en probeert met zijn armen me warm te wrijven, wat verbazingwekkend een beetje werkt. 'Boehoe, is Tessie een beetje bang?' Ik grinnikt plagerig wat me met mijn ogen doet rollen. Ik hoor Connor zachtjes lachen.

'Ik ben niet bang,' zeg ik, de klemtoon leggend op het woord bang, 'ik heb gewoon geen zin om voor drie jongens te strippen,' lach ik terwijl Bradley het lege gat in de cirkel opvult met zijn lichaam en zijn wenkbrauwen optrekt. Maak daar maar vier jongens van.

'Wie gaat er stippen?' vraagt hij, duidelijk niets volgend van het gesprek wat ons aan het lachen maakt. Hij snapt blijkbaar niet wat er zo grappig is, dus maakt Connor gebruik van de situatie.

'Oh, gewoon James,' lacht Connor nonchalant, en leunt dan wat verder naar Bradley toe en houd zijn hand voor zijn mond en Bradley's mond, maar praat fluister schreeuwend zodat wij hem overduidelijk kunnen horen.

'Hij probeert Tessa te versieren, weet je, en hij doet het best goed, ze is al helemaal nat,' zegt Connor wat ons allemaal heel hard aan het lachen maakt, inclusief Bradley, ondanks dat hij er nog wat verward uitziet.

Ik sta op terwijl ik lachend mijn hoofd schud en draai me om, zodat ik met mijn rug naar de vier jongens sta en weer een gat in het kringetje creëer. Ik glimlach snel over mijn schouder als ik zie dat alle blikken op mij gericht zijn en begint langzaam mijn bordeaux rode trui over mijn hoofd te trekken, wat me gelukkig nog in een hemdje, en bh laat staan. Ik draai me niet helemaal om maar ik zie ze wel geshocked kijken, wat me laat lachen. Sukkels.

'Nou, gaat iemand me nog zijn trui geven, of wat?' Zeg ik lachend terwijl ik een beetje ongemakkelijk sta te wachten. Stiekem hoop ik dat ze zoals in films en van die zoetsappige boeken allemaal tegelijk hun trui aanbieden, maar Tristan schud hevig zijn hoofd.

'Ben je gek, man. Ik wil mezelf niet dood laten vriezen,' zegt hij en de andere knikken instemmend. Een beetje beschaamt sla ik mijn handdoek om me heen, omdat ik die doorweekte trui natuurlijk ook niet meer aan ga doen, en ga weer zitten, waar ik Bradley aantref met zijn grijze stussy hoodie in zijn hand. Ik glimlach en wiebel mijn wenkbrauwen naar hem terwijl hij me een knipoog geeft. Ik voel mezelf rood worden.

Fuck Tess. Bedwing jezelf.

Ik plof weer neer tussen James en Tristan en steek mijn hand uit naar Bradley, die schuin tegen over me zit met zijn rug half naar de zee, en trekt uitdagend zijn wenkbrauwen op.

'Wat krijg ik er voor terug?' Vraagt hij terwijl hij snel zijn trui achter zijn rug houd, zodat ik hem niet kan pakken. Ik rol mijn ogen en sla mijn armen over elkaar.

Hij zet een gemene grijns op, en doet net alsof hij er heel lang over na moet denken en kijkt me dan diep in mijn ogen aan. 'Een kus,' zegt hij met een knipoog.

Connor schud wild zijn hoofd en James kijkt hem een beetje verbaasd aan, terwijl Tristan gewoon moet lachen, omdat hij waarschijnlijk denkt dat ik dat toch nooit ga doen.

Raad eens, Evans? Een meisje doet alles voor een beetje warmte in de kou.

Voor ik doorheb wat ik doe leun in voorover geef ik hem een snel kusje op zijn wang, trek zijn hoodie achter zijn rug vandaan en hijs hem snel over mijn hoofd. Ik zucht een beetje van genot als de warme stof van de trui mijn lichaam omhelst en sla de capuchon op mijn hoofd en begraaf mijn gezicht in de warme trui, die lichtjes naar Bradley's parfum ruimt.
De andere drie kijken een beetje verbaasd maar ik lach alleen maar, een beetje teleurgesteld omdat Bradley ook nog een shirt onder zijn trui aan had, wat me er aan herinnert dat ik hem vandaag waarschijnlijk niet shirtless ga zien.

Waarschijnlijk.

'Is dat beter?' Vraagt Bradley na een poosje in stilte naar elkaar gekeken te hebben.

Ik knik en glimlach naar hem. Hij glimlacht terug.

'Veel beter.'