SEVENTEEN's NOONA (Seventeen Fanfiction)

[36]

Ji Won's POV

"Kate! Ano? Wala kang balak maligo?!" Sigaw ko sa nakahilatang si Kate. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko na siya sinabihang maligo. At hindi ko na rin mabilang kung ilang beses siya nagsabi ng "Oo! Mamaya! Saglit lang!"

"Oo sag----"

"Lintek! Tumayo ka na nga diyan! Parating na yung mga bisita amoy imburnal ka pa din!"

"Ayyysshh!! Grabe ka sakin ha?!" Sabi niya at padabog na pumunta sa banyo ng kwarto namin. Napairap na lang ako. Kinuha ko ang naka-charge kong phone at lumabas na sa kwarto.

Mag a-alas kwatro na kaya paniguradong parating na yung mga bisita.

Oo, sina Trisha, Jillian, Shukyin, Emerald, at Carissa ang tinutukoy kong bisita. I want to talk to them. To apologize? Yes, parang ganun na nga.

Wala namang mawawala kung hihingi ako ng tawad. Ang gusto ko lang naman ay maging maayos na at matiwasay ang relasyon ko at ng Seventeen sa kanila.

Sino ba ako para hadlangan sila sa mga bagay na magpapasaya sa kanila?

Napamahal na sakin ang Seventeen kaya gusto ko silang maging masaya palagi. Because I know they deserve all the happiness and love in this world. Maraming nagmamahal sa kanila kaya bakit ko sila pipigilang magmahal ng mga taong gusto nilang mahalin?

I want the best for them. Nothing more. I want to see them happy on their career, on their lives. I want to see them smile because they're in love.

Yes, I know. Alam ko. Inlove sila.

The way Wonwoo makes efforts for Jillian. The way Jihoon thinks and cares of Shukyin. The way Hoshi talks and tell stories about Trisha. The way DK smiles when she thinks about Emerald. And the way Dino do his best to make Carissa forgive him.

Alam kong lahat yan dahil palagi sila saking nagkukwento. Walang araw na lumilipas na hindi sila nagkukwento ng mga nangyari sa kanila araw-araw. And every story they tell, those girls won't be missed. Actually puro tungkol na nga lang sa mga babaeng yun ang kinukwento nila. But I just let them say wat they want to say, at handa akong makinig ng buong puso.

Sa totoo nga lang, natutuwa ako tuwing nagkukwento sila. Sino bang hindi? Kung nakikita mo naman yung malalawak at masasayang ngiti nila hindi ka ba matutuwa? They seem like they're the most happiest people in the world. Wala ka ng hihilingin pa kung makikita mo silang ganun kasaya.

"Psst oy," Napalingon ako sa likod at nakita si Jeonghan. Ano na naman bang kailangan ng isang 'to? Wag niya akong ma-bwisit bwisit dahil good mood ako ngayon. "May sasabihin ako sayo mamaya." Sabi niya at kumindat. He even showed his killer smile.

ALAM NIYO YUN? ALAM NIYO YUNG NGITI NI YOON JEONGHAN? YUNG LABAS NGIPIN? HA?! YUNG TANGINA NAKAKA-INLOVE NA NGITI?! ALAM NIYO YUN?! LETSE! SARAP NIYA BUNGIIN!

"Gusto mo dukutin ko yang mata mo? Ha?" Masungit kong sabi at pinanlakihan siya ng mata. Kaso nginitian niya lang ako at ang mas malala, kumindat pa siya ng paulit ulit. Sana di na bumuka yang mata mong hayop ka.

"Kinikilig ka naman." At talagang nang-asar pa siya?!! AKO?! KIKILIGIN SA KANIYA?! LETSE BAKIT AKO KIKILIGIN?! EH MAS MAGANDA PA SIYA SAKIN?! ANO GAGUHAN LANG KAMI DITO?!

"Wag mo sirain mood ko, Yoon Jeonghan. Kung ayaw mong mabayagan kita ng wala sa oras."

"Oooww! Savage!" Biglang komento ng papansing si Joshua Hong. Ayan, magsama sila ng tahong niyang boypren. Nanahimik ako dito tas bigla silang eepal.