It Was Only Just a Dream [Revised1-20] (Soon to be published under LIB)

Chapter 49: Start of a New Beginning.

Chapter 49: Start of a New Beginning.

-Jessica's POV-

"Hija, pinapapunta ka ng mommy mo sa Lobby." Tumango ako sa katulong namin. Inayos ko ang mga gamit ko. Inaayos ko rin kasi ang book shelf ko. Kinuha ko ang last book ko na ilalagay. Pero the last book reminds me something of my past and I don't know, if its true or not.

I open the cover and quote that "After a sad endings, it opens a new beginning."

Hindi ko alam pero parang may kulang sa sakin. Alam kong may gusto pa ako. Hindi ko lang alam kung ano iyon. Nilagay ko na sa bookshelf yung book at saka kinuha yun shoulder bag ko. Naghihintay si Mama sa lobby.

Ginamit ko ang elevator para pumunta sa lobby pero may sumabay sa akin pababa. Pagkapasok ko, pinindot ko ang 1st floor which nandun ang lobby. Hindi ako umiimik. Ang weird lang nang kasabay ko sa lobby. Nakatingin siya sakin, tinititigan niya ako pero ako pilit hindi siya tignan.

Bumukas ang pintuan ng elevator at lumabas na ako. Sumunod din naman siya sakin pero umiba siya ng daan. Nagdire direstsyo ako sa lobby. Nakita ko si Mama nakaupo, na nakatalikod sa upuan. Pumunta na ako sa kanya, at niyakap siya.

"Mommy!" Then I kiss her at her cheeks. Ngumiti si Mama.

Tumayo si Mama kasabay ng pag alis ko ng yakap sa kanya. Nasa states kami ngayon, bakasyon namin. After this balik school na naman ako. College na ako.

"Be ready for our flight next week Ha?" Tumango ako kay Mama. Uuwi na pala kami next week, why so suddenly? Napakabilis naman. I didn't enjoy my vacation here. "Oh nandito ka na pala Patricia!"

Napatingin ako sa likod ko. Hindi ko alam kung anong ibigsabihin nito. Siya yung babaeng kasabay ko kanina sa Elevator. Lumapit siya sa akin. Hindi ko siya kilala.

"Tita..." Niyakap nito si Mama kaya lalo akong nagtaka. Mag kaano ano sila ni Mama at kaano ano ko naman siya? "Jessica..." Tumingin siya sa akin, at bigla niyang kinuha yung kamay ko. I felt warm.

"Mag kaano ano tayo?" I said while staring right at her. Hindi ko siya kilala, pero dahil tinawag ito ni Mama sa Pangalang Patricia, siguro ito nga ang pangalan niya "Kaano ano kita?"

"Maiiwas ko muna kayo." Tumingin ako kay Mama. Tumango na lamang si Patricia at tumingin sa akin ng umalis na si Mama.

"Pinsan..." Bigla niya akong niyakap. And images are flashes into my mind. Some images I can't remember na ginawa ko ba iyon na kasama siya. All I know is, ngayon lang kami nag kakilala. "Siguro mas marami pa akong kailangang sabihin sayo..."

Sabihin? Naguguluhan ako. Nalilito ako sa nangyayari. "A-anong marami pa?"

"Jessica, nagkaroon ka nang mild amnesia." After she said that, Inalis ko ang pagkakahawak sa kamay niya.

"Hindi, A-ano bang pinagsasabi mo diyan?"

"Jess, umupo ka muna," Umupo naman ako gaya ng sabi niya. Nakatitig lang siya sa mga mata ko. "Jessica, may sakit ka sa puso na dahilan para humina ng humina ang katawan mo. Marami pang nangyari bago ka ulit masagip."

"A-ano?"

"Jess, noong panahong inooperahan ka na at pinapalitan ng puso. Kailangan within 24 hours magising ka. Pero ang kinalabasan, hindi ka nagising kaya ang nangyari ang mga dugo na dumadaloy sa puso mo ay dumiretsyo sa ulo mo na dahilan na kailangan din kang operahan sa ulo at doon ka na nga nagkaroon."

"Hindi, kung ganun! Bakit ngayon lang ulit ito pinaalala sa akin?" Mangingiyak ngiyak na akong nagsasalita sa harap niya.

Hindi ko alam na nagka amnesia pala ako. Na nagkaroon pala ako ng sakit sa puso.

"Jessica, huminahon ka, kaya pagbalik natin sa pilipinas marami ka pang malalaman."

Biglang sumakit ang ulo ko at may mga imahe na namang nagpakita. May mga ilan na akong natatandaan. May mga ilang tao akong nakikita. Tinawag ni Patricia si Mama at dinala muna ako sa kwarto para daw magpahinga mmuna ako. Dahil sa sobrang pagod ko daw sumasakit ang ulot ko.

---------

I was lock in a room. Madilim at wala halos akong makita. At nagsimula nang mag flash ang mga images. Pero kahit na may mga pinapakita, malabo ito. Blurred sila. Hindi ko sila makita.

Isang grupo. Nagtatawanan. Masaya sila. Nagulat na lang ako nang may isang taong hindi malabo ang imahe. Hindi ko siya kilala, pero malinaw ang mukha niya.

May mga bagay din na naipapakita. Gaya ng kwintas, kaso hindi rin ito kalinawan.

Nagbago bigla ang mga pangyayari. Nakita ko ngayon si Mama. Kaharap ko. "Lumayas ka! Ikaw ang dahilan!"  Tinulak tulak niya ako. Hindi ko alam kung anong nangyayari.

"Ikaw ang dahilan kung bakit kami naghiwalay." Sinampal niya ako. And that reminds me of something.

Maraming bumalik sa isipan ko. Napaluhod ako at umiiyak. Nawala bigla si Mama sa harapan ko at may pumalit na naman ditong malabong imahe. Lalaki siya, nakikita ko ang sarili ko na kasama siya pero hindi ko matandaan kung sino ang kasama ko.

"I was thinking about her..."

A song just came out of my mind. And its song just made me cry.

Mas ang ikinagulat ko nang Isang tunog ng baril ang biglang pumutok. Lalo akong naiyak at napatakip na lang sa tenga. Ang daming boses na nagsasalita. Wala akong maintindihan.

"Please keep my Heart."

"Why!!!" I shout! And its freeze me. Hindi na ako makagalaw.

---------

A Week later.

"Yes Ma," Nasa airport na kami pabalik sa pilipinas.

Ngumiti ako as sign na kaya ko. Kaya kong lagpasan ang mga problema ko. This is just a New beginning for me. Maay mga gusto pa akong malaman.

"Jess, In few hours. You will be home again." Niyakap ako ni Patricia. Hindi ko akalain na pinsan ko pala ito, kasi lagi rin siyang nasa hotel noon.  Lagi ko siyang nakikita ayun pala were cousins.

"Patricia..."

"Just call me Pat.." Pat, I remember her. Naalala ko na lahat sa kanya. Simula pa pala pagkabata magkasama na kaming dalawa even sa schools magkaklase kami.

"Pat, I want to know who give this..." nilapat ko ang palad ko sa puso ko. Kailangan ko siyang makilala.

"Sure... Maybe you too will be always remember him..."

Pagkasabi niya noon. A glimpse of smile makes me. Sumakay na rin kami sa eroplano. We will back in the philippines in just few hours.

I remember when my mom said na marami pa akong kaibigan. Marami rin akong nasaktan. Gusto ko na sila makilala at magsimula muli.

'All I want is a new Beginning...'

Nakaupo na rin ako. Nakaramdam ako ng antok. Nasa tabi naman din ako ng bintana kaya okay lang yan. Mama will wake me up naman. Natulog na lang ako dahil sa sobrang pagod.

'Jessica? Do you remember me? I'm Terrence.'

----------------------------------------------------

Last Chapter will be posted in Tuesday and the Epilogue at Friday :') #GoodbyeIWOJAD! OMFG. Please i can't <//3.