Closer

~15~

Σοφίας Ρον

Σ: Τελικά που είναι το μαγαζί??
Τ: Είναι ένα καινούργιο μπαρ ~ κλαμπ στο Θησείο. Ο τύπος που το 'χει έχει νοικιάσει ένα ρετιρέ σε μία άδεια πολυκατοικία. Είναι όλο τζαμαρία με μία μεγάλη βεράντα που βλέπει στην Ακρόπολη και έχει τζακουζι.
Σ: Ουαου!, λέω ενθουσιασμένη, Ο αδερφός σου έχει καλέσει πολύ κόσμο??
Τ: Γύρο στα 40 άτομα και το μαγαζί κλείστηκε μόνο για μας απόψε.
Σ: Πώς τον λένε??
Τ: Ηλία και γίνεται 25!! Κάνει ένα μεταπτυχιακό στην ψυχιατρική στην Ιταλία τα τελευταία 4 χρόνια. Για αυτό μάλιστα δεν έτυχε να τον γνωρίσετε...
Ν: Σου μοιάζει καθόλου??, πετάγεται η Νεφέλη
Τ: Έχουμε τα ίδια χρώματα...
Σ: Φτάνουμε??, ρωτάω βαριεστημενα ανοιγοκλείνοντας την οθόνη του κινητού μου βλέποντας ότι η ώρα είναι ήδη 11:15 μ.μ.
Τ: Εεε σε κάνα 10 λεπτο. Θα περάσουμε τέλεια.
Ν: Χαχαχαχα είμαι σίγουρη μωρό μου., του λέει η Νεφέλη και αυτός της πιάνει το μπούτι.

Καθώς σκέφτομαι διαφορά ακούω τον Τάσο να λέει:

Τ: Κοριτσάρες μου φτάσαμε. Θα παρκάρω στο υπόγειο της πολυκατοικίας και θα ανέβουμε με το ασανσέρ., λέει καθώς πάει να παρκάρει.
Ν: Περιμένετε θέλω να τσεκαρω το μακιγιάζ μου μία τελευταία φορά.
Τ: Ψυχή μου είσαι μία θεά απόψε😍, ακούω τον Τάσο να λέει χαμηλόφωνα στο αφτί της Νεφέλης και χαμογελάω αυθόρμητα.
Σ: Άντε πάρτε τα πόδια σας μήπως και πάμε ποτέ σε αυτό το ριμαδοπαρτυ.
Ν: Βιάζεσαι να βρεις κανέναν να σου κάνει παρεούλα Σοφάκι μου??
Σ: Χαχαχαχα​ ασχολίαστο
Τ: Θα έρθετε επιτέλους??

Μπαίνουμε στο ασανσέρ και φτάνουμε στον 7ο όροφο.
Μία πόρτα στο βάθος του διαδρόμου είναι ανοιχτή και ακούγεται η δυνατή μουσική.

Τ: Από εδώ, λέει και μπαίνει πρώτος μέσα κρατώντας την Νεφέλη από το χέρι.

Μετά μπαίνω και γω διστακτικά και παρατηρώ τον χώρο.
Ο φωτισμός ήταν χαμηλός και από την τζαμαρία φαινόταν φωτισμένη η Ακρόπολη. Ο πάγκος του μπαρ ήταν γεμάτος με ποτά και χυμούς. 3 παλικάρια γύρω στα 20+ βρίσκονταν πίσω από αυτόν και μοιραζαν ποτά και κοκτέιλς. Ένας από αυτούς μου έκλεισε το μάτι και γω του χαμογέλασα😘.

Ο χώρος ήταν σχεδόν γεμάτος με νεαρά άτομα να χορεύουν.
Το μάτι μου έπεσε πάνω σε μία μικρή ξανθιά κοπέλα με ψηλές μπότες και προκλητικά ντυμένη με ένα μαύρο μικρό φόρεμα

Να χορεύει προκλητικά και να τρίβετε πάνω σε έναν χμμμ θα τον​ έλεγες 23χρονο και αυτός να την χαϊδεύει.

Συνέχισα να περπατάω μέχρι που έφτασε στην Νεφέλη και τον Τάσο, μίλαγαν με ένα μανάρι πιο μυώδη και ψηλό από τον Τάσο.

Φορούσε ένα μαύρο τζιν σωλήνα. Και ένα γκρίζο πουκάμισο που κολλούσε πάνω στα μπράτσα του και τα τόνιζε. Και έκανε χειραψία με την Νεφέλη χτυπώντας πειραχτηκα τον Τάσο στην πλάτη γελώντας.

Τ: Σοφία έρχεσαι λίγο, μου φωνάζει ο Τάσος για να ακουστεί πάνω από την μουσική, Από εδώ ο αδερφός μου ο Ηλίας.

Ο Ηλίας μου τεινει το χέρι του.

Ηλίας: Είμαι πολύ χαρούμενος που σε γνωρίζω.
Σ: Και εγώ...! Πολύ ωραία είναι εδώ, λέω καθώς πλησιάζω στην άκρη της βεράντας και στηρίζομαι στα διάφανα κάγκελα από plaxe glass.
Η: Το ξέρω!, ακούω την φωνή του Ηλία να ηχεί βαριά αντρική από πίσω μου., Τόσα χρόνια που έχω να έρθω Ελλάδα... Νομίζω ότι αυτή η θέα της φωτισμένης Ακρόπολης είναι ότι καλύτερο για να χαλαρώσει κανείς.
Σ: Πόσα ακριβώς??
Η: Στην Ιταλία ήμουν 4. Στα πρώτα 2 ερχόμουν πολύ συχνά. Αλλά τα τελευταία 2 λόγω πολύ διαβάσματος και αναγκαστικής παρακολούθησης κάποιων σημαντικών μαθημάτων δεν μπορούσα.
Σ: Μμμ, ωραία η Ιταλία??
Η: Πολύ ωραία. Μουσεία, όπερες, αχχ, Βενετία πήγα 3 φορές.... Εγώ έμενα στο Μιλάνο. Συμπαθητική περιοχή δεν λέω.... Αλλά κορίτσια σαν της Ελλάδας δεν έχει πουθενά!!, λέει πλησιάζοντας με και με κοιτά στα μάτια.
Σ: Χαχαχαχα, λέω κοκκινιζοντας ελαφρός στα ζυγωματικά και σκύβω το κεφάλι
Η: Γιατί γελάς?? Διαφωνείς δεσποινής μου??
Σ: Εγώ.... Όχι...., προσπαθώ να πώ, και αυτός με το χέρι του πιάνει το πηγούνι μου και το σηκώνει μέχρι να συναντηθούν τα μάτια μάς.

Τα μάτια του είχαν το χρώμα της πράσινης φουρτουνιασμένης θάλασσας.