Closer

~9~

Χτυπάει το κουδούνι για την λήξη της σχολικής μέρας και βλέπω τον Γιάννη να με περιμένει.

Γ: Αγάπη μου δεν σε είδα καθόλου σήμερα, λέει και με αγκαλιάζει
Σ: Ναι το ξέρω. Φορτωμένη μέρα....
Γ: Τουλάχιστον πήγε καλά??
Σ: Υπομονετικά
Γ: Θα βρείς καθολου χρόνο να τα πούμε το απόγευμα??
Σ: Δεν ξέρω... Θα σου στείλω μήνυμα
Γ: Εντάξει, λέει και με φιλάει στο στόμα, καλό μεσημέρι μωρό μου
Σ: Επίσης, λέω και φεύγω

Αποφασίζω να πάω στο σπίτι της Δανάης για να δω τι γίνεται με αυτή.
Φτάνω έξω από τον σπίτι της και χτυπάω το κουδούνι...
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα ανοίγει η πόρτα....

Σ: Νίκο??
Νίκος: Α γειά σου Σοφία!!, λέει και ένα τεράστιο χαμόγελο χαράζεται στο πρόσωπο του 😏

Ο Νίκος είναι ο μεγάλος αδερφός της Δανάης. Είναι 5 χρόνια μεγαλύτερος της και αυτήν την εποχή είναι στο στρατό. Ποιό μικρή μου άρεσε αλλά αυτός σαν πιο μεγάλος δεν έδινε σημασία!!

Σ: Πώς είσαι καλά??
Ν: Ναι μία χαρά! Και συ βλέπω στα καλύτερα σου φαίνεσαι! Περνα μέσα καλέ μη στέκεσαι
Σ: Χαχα ναι προσπαθώ. Ευχαριστώ. Μα καλά εσύ δεν είσαι στο στρατό??, ρωτάω καθώς μπαίνω μέσα και αφήνω την τσάντα και το μπουφάν μου στον καναπέ
Ν: Εεε ναι, πήρα άδεια για 3 μέρες αλλά βλέπω να μου βγαίνουν ξινές....., λέει προσπαθώντας να αποφύγει το βλέμμα μου
Σ: Γιατί? Έγινε κάτι??, ρωτάω κάπως ανήσυχη
Ν: Εεεεμ..., λέει τρίβοντας το σβέρκο του αμήχανα, για τη Δανάη δεν ήρθες??
Σ: Ναι! Έχει γίνει κάτι που πρέπει να μάθω??
Ν: Αν θέλει θα σου πει αυτή. Πάνω είναι πήγαινε...!
Σ: Καλά, ευχαριστώ!!

Ανεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες με προορισμό το δωμάτιο της.
Χτυπάω την πόρτα συνθηματικά.

Σ: Να μπωωωω???
Δανάη: Ναι

Ανοίγω να μπω και το δωμάτιο ήταν ντουμάνι από το τσιγάρο και η μπαλκονόπορτα κλειστή...

Σ: Δεν μπας καλά!!, κλείνω την πόρτα πίσω μου και τρέχω να ανοίξω την μπαλκονόπορτα

Ήταν καθισμένη στο χαλί και ακουμπούσε την πλάτη της στον τοίχο... Είχε μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια της και το τασάκι δίπλα της γεμάτο. Το μαλλί πιασμένο ένα πρόχειρο κότσο και φόραγε ένα αθλητικό μπλουζάκι και το κάτω μέρος της πιτζάμας της.

Την πλησιάζω διστακτικά..... Δεν ξέρω γιατί το ένστικτο μου χτυπάει κόκκινο.

Σ: Τι έγινε βρε αγάπη μου??, ρωτάω και κάθομαι στο πάτωμα οκλαδόν μπροστά της. Με κοιτάει, επίμονα, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει
Δ: Χθες έγιναν 2 πράγματα., ο τόνος της φωνής της ήταν σταθερός αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα χρωματισμένος
Σ: Ωραία. Ακούω! Γιατί είσαι έτσι??
Δ: Τσακώθηκα πολύ άσχημα με τους γονείς μου. Χθες το βράδυ έλειπα από το σπίτι και το κατάλαβαν γύρω στις 4....
Σ: Μάλιστα... Και που ήσουν???
Δ: Με τον Πέτρο... Σπίτι του...., τα μάτια μου έχουν ανοίξει διάπλατα, το μυαλό μου φέρνει πολλά στη σκέψη μου, και καταλαβαίνω γιατί το ένστικτο μου χτύπησε κόκκινο
Σ: Αυτό που φαντάζομαι??
Δ: Ναι....

Μόλις ακούω την απάντηση της μου έρχεται να πάρω το κεφάλι του Πέτρου κ να το σπάσω στα δύο!!! Τα χέρια μου έγιναν σφυχτες μπουνιές και νιώθω τα νύχια μου να μπαίνουν στο κρέας μου. Στοίχημα ότι την πήδηξε για να της πάρει την παρθενια και αν τον χωρίσει να βγει το όνομα της ότι πηδιετε από τα 16 της...

Τον μαλακα που την εκμεταλλεύτηκε... Το μόνο που δεν μπορώ να πιστέψω είναι ότι φταίω και γω για αυτό. Ίσως έχω ευθύνη για αυτά που του είπα το βράδυ, αλλά αυτός είναι ο βλάκας, ο φοβιτσιαρης.... Και γω τώρα αυτό θα το κουβαλάω βάρος, ούτε καν που μπορώ να διανοηθώ.

Σ: Ok... Πώς ήταν τουλάχιστον??, ρωτάω προσπαθώντας να ηρεμήσω το μέσα μου
Δ: Υπέροχο! Αλλά εγώ δεν το ήθελα στην αρχή, αυτός με πίεσε λίγο να το κάνουμε....

Μέχρι στιγμής έχω ανοίξει τον λακο του για να τον ρίξω μέσα αφού τον διαμελισω😤😤

Σ: Και αφού δεν ήθελες γιατί του καθισες ρε γαμωτο μου?
Δ: Γιατί τον αγαπώ και ήθελα να του το αποδείξω.
Σ: Δεν μπορώ να σε καταλάβω Δανάη. Η αγάπη αποδεικνύεται κάθε μέρα με πράξεις.

Λέω δυσαρεστημενη.