Α: Σε αγαπάω? Δεν το καταλαβαίνεις? Δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου. Έχω πάθει εξάρτηση μαζί σου. Μην με απορρίπτεις έτσι!
Σ: Λυπάμαι Άγγελε αλλά δεν νομίζω ότι μπορώ να σε ξαναπιστεψω.
Α: Μην είσαι τόσο σκληρή μαζί μου. Δεν μπορώ να σε χάσω...
Σ: Έμαθα ότι συμφώνησε ο Τάσος Ν: Να λες που τον έπεισα εγώ. Σ: Αυτό λέω 😉 Ν: Του είπα να μην κάνουν πολύ σαματα γιατί μπορεί να έχουν προβλήματα. Σ: Και γω είπα στον Άγγελο να μην τον σκοτώσουν. Ν: Τον τελευταίο καιρό είσαι πολύ κοντά με τον Άγγελο. Σ: Εμμ τυχαίνει. Δεν τρέχει κάτι. Ν: Ναι ναι τώρα σε πίστεψα αγαπητή μου. Σ: Άσε ρε, λέω και της πετάω ένα μαξιλάρι από το κρεβάτι.
Κατά τις 5 έφυγε από το σπίτι γιατί είχε κανονίσει να συναντήσει τον Τάσο.
Πέρασα δύσκολο απόγευμα διαβάζοντας και πονωντας λόγω περιόδου. Συνήθως δεν πονάω αλλά μάλλον φταίνε τα γεγονότα.
Πέφτω ξερή για ύπνο και ξανά ανοίγω ξανά τα μάτια μου γύρω στις 7:30 το πρωί.
Άλλη μια πιεστική μέρα και το απόγευμα αγώνας. Μιας και έχουν πιάσει για τα καλά οι ζέστες έβαλα:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Και έπιασα μια κοτσίδα τα μαλλιά μου. Βγήκα από το σπίτι παίρνοντας την τσάντα μου και ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης γιατί είχα αργήσει και πήρα να φάω το πρωινό πηγαίνοντας στο σχολείο.
Στην διασταύρωση πάνω από το σπίτι μου χωρίς να το περιμένω με περίμενε ο Γιάννης φορώντας ένα κοντομανικο κίτρινο μπλουζάκι, σκούρο μπλε τζιν και Stan Smith.
Σ: Καλημέρα!, λέω χαρούμενη για να του φτιάξω τη διάθεση γιατί μάλλον θα ήρθε για να μιλήσουμε για τον Ηλία που με έφερε στο σχολείο χθές. Γ: Καλημέρα, αναφωνεί και αυτός και με φιλάει πεταχτά στα χείλη Σ: Πώς και από δω??, ρωτάω χαριτωμένα καθώς ξεκινάμε να περπατάμε για το σχολείο περνώντας το χέρι του πάνω από τους ώμους μου. Γ: Εμ τί, μόνο οι άλλοι θα σε πηγαίνουν μέχρι το σχολείο?? Εγώ δεν μπορώ??, απαντά καθώς διακρίνω μια δόση ειρωνίας στη φωνή του Σ: Γιάννη άκουμε λίγο..... Πφφφφ έτυχε εντάξει?? Δεν τρέχει τίποτα, πραγματικά. Γ: Την μια σε κερνάει στο κλαμπ και μου λες ότι τον γνωρίζεις και μετά σε φέρνει μέχρι το σχολείο. Τι θες να πιστέψω ότι συμβαίνει?? Σ: Τίποτα δεν συμβαίνει. Ξέρει ότι είμαστε μαζί. Με ρώτησε και γω του το επιβεβαίωσα. Γ: Καλά.... Απλά ανησυχώ μωρό μου. Ξέρεις ότι δεν είμαι ζηλιάρης!, λέει και χαϊδεύει το λαιμό και τον λοβό του αυτιού μου αισθησιακά. Σ: Το ξέρω!, λέω και συγχρονιζω το βήμα μου με το δικό του.
