Closer

~4~

Το μεσημέρι όταν μπήκα στο σπίτι βρήκα την Δάφνη να βλέπει τηλεόραση.

Σ: Πώς και έφτασες πριν από μένα??
Δ: Έτυχε
Σ: Σίγουρα??? ρώτησα και πήγα προς την κουζίνα
Δ: Ναι! Μακαρόνια σκέτα είναι, μην κάνεις τον κόπο να πας μέχρι εκεί
Σ: Και πώς κάνεις έτσι? Εσένα σου αρέσουν...
Δ: Με κιμά, όχι σκέτα
Σ: Καλά. Τα βάζω να ζεσταθούν. Σε 5' είναι έτοιμα, πλύνε χέρια και έλα

Ανέβηκα μέχρι το δωμάτιο μας για να πάρω τον φορτιστή για το κινητό και να βάλω το κάτω μέρος της πιτζάμας μου για να μαι πιο άνετη. Κατεβαίνοντας άκουσα τη φωνή της μαμάς μας που είχες γυρίσει από τη δουλειά.

Σ: Γεια σου μαμά, είπα και  την φίλησα
Μαμά: Πώς πήγε το σχολείο Σοφάκι μου??
Σ: Μία χαρά. Η Δάφνη που είναι??
Μαμά: Στο μπάνιο
Σ: Αα έλα να φάμε

Μόλις καθίσαμε εμφανίστηκε η Δάφνη έχοντας κάνει τα μαλλιά της μία κοτσίδα.

Σ: Μαμα μου ζήτησε ο Γιάννης το βράδυ να βγούμε, μπορώ??
Μαμά: Αν έχεις διαβάσει φυσικά.

Μετά το μεσημεριανό έπλυνα τα πιάτα και ανέβηκα να διαβάσω. Γύρω στις 7 γύρισε και ο μπαμπάς. Εγώ τυχαία περνούσα από το καθιστικό και άκουσα τη συζήτηση που είχαν στην κουζίνα.

Μπαμπάς: Άννα (το όνομα της μαμάς) μου τα πράγματα στη δουλειά δεν πάνε και τόσο καλά, είπε και της έπιασε το χέρι.
Μαμά: Κάτι έχω καταλάβει Στράτο..... Εμένα μου χρωστάνε 4 μήνες και δεν βλέπω να πληρώνομαι σύντομα
Μπαμπάς: Τα ίδια τραβάω και γω, τα ξέρεις. Και έχουμε κάνει μεγάλη προσπάθεια να περιορίσουμε τα έξοδα μας αλλά και πάλι έχουμε ανάγκη τα απαραίτητα και εδώ δεν μπορούμε ούτε αυτά να τα προσφέρουμε στα κορίτσια μας.

Εγώ δεν φεύγω από εδώ που να με πυροβολούν! Τώρα που ξανά βρήκα τον Άγγελο??? Δεν μπορούν να μου το κάνουν αυτό 😭😭

Ανεβαίνω τρέχοντας στο δωμάτιο μας και κλείνω την πόρτα με δύναμη.

Δ: Σιγά! Τι έπαθες παιδάκι μου??
Σ: Εεε τίποτα. Δεν έχω βρει τι να βάλω που θα βγω με τον Γιάννη και έχω αγχωθει ( τα μπαλωνω. Δεν πρέπει να μάθει τίποτα ακόμα η μικρή. Δεν είναι σίγουρο πώς θα φύγουμε)

Μπαίνω για ένα μπανάκι για να είμαι έτοιμη γύρω στις 8:30 που θα βγω με τον Γιάννη. Στο μυαλό μου έρχονται ξανά οι στιγμές για το τι έγινε το πρωί και τα λόγια των γονιών μου. Δεν αντέχω να συγκρατω άλλο αυτήν την πίεση μέσα μου και ξεσπάω σε κλάματα και λυγμούς. Πριν βγω από το μπάνιο καταφέρνω να ηρεμήσω και να βγάλω όλες τις αρνητικές σκέψεις από το κεφάλι μου.