Α: Σε αγαπάω? Δεν το καταλαβαίνεις? Δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου. Έχω πάθει εξάρτηση μαζί σου. Μην με απορρίπτεις έτσι!
Σ: Λυπάμαι Άγγελε αλλά δεν νομίζω ότι μπορώ να σε ξαναπιστεψω.
Α: Μην είσαι τόσο σκληρή μαζί μου. Δεν μπορώ να σε χάσω...
Μετά πήρα τηλέφωνο τον Νίκο. Αν ήθελα να κάνω κάτι με τον Άγγελο θα έπρεπε να έχω τελειώσει με τον Νίκο και επίσης δεν θα μπορούσα να κοροϊδεύω ούτε τον Νίκο.
Νίκος: Καλημέρα Σοφία Σ: Καλημέρα Ν: Πώς και τηλεφωνησες? Γιατί αν ψάχνεις τη Δανάη κοιμάται. Σ: Όχι όχι εσένα ήθελα. Ν: Πες μου. Σ: Θα προτιμούσα να μείνουμε φίλοι. Εννοώ δεν είναι ανάγκη να γίνει κάτι αυτόν τον καιρό μεταξύ μας γιατί δεν έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου τα συναισθήματά μου για σένα και ήμουν χάλια το βράδυ που με βρήκες έξω και δεν θέλω να βιαστώ. Ν: Κοίτα Σοφία εγώ θα σε αγαπώ γίνει δεν γίνει κάτι μεταξύ μας. Αλλά είναι κρίμα να το λήξουμε τόσο νωρίς. Ούτε καν που προσπαθησαμε. Σ: Νίκο θα προτιμούσα να μην συνεχίσουμε για να μην μπερδέψει το πράγμα. Είναι πολλά ανάμεσα και δεν έχω σκοπό να χαλάσω την ενταξει σχέση που έχουμε, γνωριζόμαστε χρόνια. Ν: Δεν μπορώ να σε πιέσω. Βλέπω ότι έχεις πάρει τις αποφάσεις σου και δεν θα ήταν σωστό να προσπαθήσω να σε μεταπισω. Σ: Ευχαριστώ για την κατανόηση. Ν: Τίποτα. Ελπίζω να είσαι καλά.
Μετά από το τηλέφωνο πήγα να φάω πρωινό.
[...]
Τελειώνω με τον κότσο στα μαλλιά μου και ανοίγω την ντουλάπα μου για να ντυθώ.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ντύνομαι και βάζω τα παπούτσια μου. Το κουδούνι χτυπάει και μετά από λίγο ακούω τη φωνή της Νεφέλης από κάτω.
Βάζω το κινητό στην τσέπη μου και κατεβαίνω.
Σ: Γειαα.
Λέω και την αγκαλιάζω.
Ν: Γειαα σου. Πάμε?
Βγαίνουμε από το σπίτι και μπαίνουμε στο κόκκινο Smart της.
Σε λιγότερο από 15 λεπτά είμαστε εκεί.
Αγοράζω ένα λουλούδι και μια ευχετήρια κάρτα για περαστικά και μπαίνουμε στο νοσοκομείο.
Το δωμάτιο του Άγγελου είναι στον δεύτερο όροφο.
Απέξω κάθεται ο Τάσος πληκτρολογώντας κάτι στο κινητό του και πινωντας καφέ.
Τ: Γεια σας κορίτσια. Σ: Γεια Τάσο. Ο Άγγελος είναι σοβαρά?
Ρωτάω αγχομενη.
Τ: Όχι. Μια ελαφριά διασηση κι έναν βγαλμένο ώμο αλλά του τον βάλαμε.
Χαμογελάει ενθαρρυντικά.
Τ: Μπες αν θες.
Συνεχίζει και παίρνει αγκαλιά την Νεφέλη.
Ανοίγω την πόρτα με τρεμάμενα χέρια και κοιτάω στο βάθος.
Στο δωμάτιο είναι άλλος ένας κύριος που κοιμάται. Του ρίχνω ένα βλέμμα και συνεχίζω μέσα.
Ο Άγγελος έχει κλειστά τα βλέφαρα και πλησιάζω ακουμπώντας το λουλούδι και την κάρτα στο τραπεζάκι δίπλα του.
Α: Σοφία. Σ: Πώς είσαι?
Ρωτάω και κάθομαι δίπλα του πάνω στο κρεβάτι.
Α: Πονάω αλλά θα περάσει. Σ: Πώς έγινε? Α: Έπεσα πάνω σε μια μάντρα.... Σοφία εγώ.... Σ: Το ξέρω. Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα.
Σκύβω και φιλάω απαλά τα ζεστά χείλη του ενώ χαϊδεύω το χέρι με τον ορό.
Χαμογελάω στο φιλί μας ενώ προσπαθεί να εισχωρήσει τη γλώσσα του στο στόμα μου και τον αφήνω.
Χαϊδεύει το εσωτερικό του μπράτσου μου και πεταριζω τις βλεφαρίδες μου.
Απομακρύνομαι ήρεμα αφήνοντας τον να αναπνεύσει.
Α: Θεέ μου σε αγαπάω άπειρα!
Με τραβά πάλι κοντά του ενώνοντας τα χείλια μας πριν προλάβω να αντιδράσω.
Μπλέκω τα δάχτυλα μου στο μαλλιά του και μιλάω στο φιλί μας.
Σ: Και γω σε αγαπώ Άγγελε.
Λέω και δαγκώνω το κάτω χείλος του παιχνιδιάρικα.
[...]
Μπαίνω στο σπίτι και χαμογελάω.
Μαμά: Όλα καλά?
Με ρωτάει η μαμά μου.
Σ: Ναι. Έχει τίποτα να φάμε? Μ: Έφτιαξα πίτσα. Πήγαινε πλησου και έλα να φας.
Ανεβαίνω στο δωμάτιο μου και αλλάζω σε πιτζάμες.
Πλένω τα χέρια μου στο μπάνιο και πιάνω τα μαλλιά μου μια κοτσίδα.
Μ: Αύριο είναι η τελευταία μέρα ξεκούρασης.
Λέει η μαμά υπενθυμιζοντας ότι την Δευτέρα ξεκινούν τα σχολεία.
Δευτέρα λυκείου και διάβασμα. Ξεφυσαω και τρώω ένα κομμάτι από την πίτσα.
