Marinette to miła, mądra i ułożona 16- latka, córka wpływowych prokuratorów, Toma i Sabin Dupain-Cheng. Są oni surowymi rodzicami i bardzo kontrolują swoją jedyną córkę. Pewnego dnia do szkoły Marinette przychodzi nowy uczeń, syn sławnych projektant...
Siedziałam na parapecie i rozmyślałam, co mogło wydarzyć się w szkole podczas mojej 2-tygodniowej nieobecności spowodowanej chorobą. W prawdzie Alya codziennie zdawała mi relację z całego dnia, ale to co dla niej jest nie istotne, dla mnie może być bardzo ważne. Z zamyślenia wyrwał mnie trzask, czym prędzej odwróciłam się w stronę słyszanego hałasu. Okazało się, że była to Tikki, moja kotka, która skoczyła na moje biórko zrzucając z niego książki.
-No, chyba czas najwyższy przepisać te zeszyty- westchnęłam podnosząc stertę zaległości z podłogi.
Usiadłam na krześle i zaczęłam przepisywać matematykę. Ktoś zapukał w drzwi mojego pokoju, po czym je otworzył, była to moja mama.
S- Marinette, pamiętasz, że dzisiaj masz przymiarkę sukienki na bankiet?- zapytała.
M- Tak mamo, pamiętam- odpowiedziałam
S- Dzwoniła pani Raqelle i przełożyła godzinę. Masz być u niej za 30 minut- oznajmił moja rodzicielka, po czym wyszła z pokoju, zamykając drzwi.
M- Łał, dokładnie 30 minut, nie mniej, nie więcej. Słyszałaś Tikki, jak ona to powiedziała?- zwróciłam się do mojego kota-Tak oficjalnie, zupełnie jak by mi dawała rozkaz, a nie oznajmiała, jak zawsze...- posmutniałam troszkę- Eh, przyzwyczaiłam się już.No dobra, czas się ubrać- rozpromieniłam się.
Weszłam do łazienki i przygotowałam się. Założyłam to
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
"Francuski, chemię i biologię przepiszę później" pomyślałam ostatni raz spoglądając na książki. Wyszłam z rezydencji i pokierowałam się w stronę pracowni krawieckiej pani Raqelle. Wchodziłam po schodach, gdy nagle...
- Marinette!- usłyszałam męski głos za sobą
Odwróciłam się w stronę słyszanego głosu, który jak się okazało należał do Nathaniela, mojego chłopaka
M- O, hej Nath- przywitałam się z nim.
N- Co tu robisz? Nie jesteś chora?- zapytał chłopak, całując wierzch mojej dłoni.
M- Byłam, ale już wyzdrowiałam, a jestem tu na przymiarce sukienki
N- To może wyjdziemy gdzieś razem, może do restauracji? Dzisiaj, co ty na to?- zaproponował
M- Sorki Nath, ale mam dużo zaległości- powiedziałam, znajdując jakąś wymówkę- A jutro mam francuski, po jutrze jestem umówiona z Aly'ą- dodałam, widząc, że chłopak otwiera usta- w czwartek mam wolne- powiedziałam, wiedząc, że Nathaniel w tedy nie może.
N- Ja w czwartek nie mogę, mam korepetycje- powiedział ze smutkiem- A w weekend?- zapytał z nadzieją.
M- Mam już plany. Wybacz, ale zaraz się spóźnię, więc pa!- krzyknełam wchodząc do budynku.
N- Do zobaczenia- pożegnał się chłopak.
Szczerze mówiąc to moje żekome (przepraszam, ale nie wiem jak się to pisze~Dop. Autorka) plany były tylko wymówkami, nie miałam ochoty się z nim spotykać.
Po przymiarce wróciłam do domu, przepisałam resztę zeszytów i poszłam spać. Ciekawe jak będzie jutro w szkole...
******************************** Cześć! Mam nadzieję, że się wam podoba, możecie pisać w komach swoje uwagi. Enjoy :-D
