Mroczna Przepowiednia ✔

14

 -Daj spokój! Będziemy się świetnie bawić!-zawołała Kimiko.

-Nie, nigdzie nie idę!-zaprotestowała Sayuri.

-Ale taka okazja już się nie powtórzy! Dyrcio dał nam pozwolenie na wyjście! Szkoda nie skorzystać!-podjudzała.

-Dał pozwolenie całej szkole-przypomniała Sayu.-Poza tym to tylko głupi festiwal, jakich pełno w Japonii. Ja takich imprez nie lubię.

-A jest coś co ty lubisz?-burknęła Kimi. Sayuri uniosła brew.-Daj już spokój! Będę musiała iść z Aidou-senpai sama!

-To chyba dobrze?-zastanowiła się Kawaii. Związek wampira z człowiekiem raczej nie mógł się udać, ale na szczęście Kimiko najszybciej opuści Akademię z nich wszystkich, toteż nie ma strachu, że wda się w romans z wampirem.-Dobra, dobra... pójdę... ale... ty namówisz Zero i Hanabusę na wspólne zwiedzanie Domu Strachów-zaśmiała się z miny przyjaciółki. Kimiko nadal panicznie bała się Zero.

-Dom Strachów?-za nimi pojawiła się dawno nie widziana Awa.-Idę z wami!-wprosiła się bezceremonialnie. A obok niej stała Echiko z psotnym uśmiechem na twarzy. Sayuri zdziwiła się dostrzegając przemianę dziewczyny. Echiko już nie była nieśmiałą dziewczynką, ale kobietą wampem, podobną do Awy.

-Super! Im nas więcej tym weselej!-ucieszyła się Kimiko. Sayuri westchnęła teatralnie. Wcale a wcale nie odpowiadało jej to, że ma iść na festiwal do miasta, przy czym musieli wrócić przed nocą. I, najważniejsze, Nocna Klasa miała za zadanie przypilnować uczniów Dziennej Klasy, by czasem jakiś zbłąkany poziom E nie zaplątał się na festiwal i nie zniszczył całej zabawy.

***

Sayuri ubrała się tak, by było jej jak najwygodniej, czyli w niebieskie dżinsy, czarny T-shirt z pacyfką , szarą bluzę z kapturem i adidasy. Kimiko za to wybrała całkowicie przeciwny zestaw ubrań. Założyła spódniczkę w kwiatki do kolan, balerinki i top, a do tego bolerko i torbeczka. Sayuri wywróciła oczami. Czasem Kimiko ją przerażała, ale największy szok przeżyła, gdy zobaczyła Awę i Echiko. Obie miały na sobie dżinsowe minispódniczki, czarne kozaczki na szpilkach i jaskrawe topy. A do tego wszystkiego rzucające się w oczy futerka przewieszone przez torebki. Sayuri potknęła się, ale szybko złapała równowagę. Ściągnęła bluzę, bo było naprawdę ciepło, choć zaczynała się dopiero wiosna, i przerzuciła ją w nonszalanckim geście przez ramię. Ściągnęła z czoła okulary przeciwsłoneczne i założyła je na nos.

-Ohayo!-przywitała się Kimiko z resztą.-Widziałyście Idola-senpai?-zapytała. Echiko wskazała palcem w stronę bramy.

-Jest z Nocną Klasą-zauważyła. Kimiko przeprosiła ich i pognała w tamtą stronę, o mało się nie zabijając. Sayuri pokręciła głową nad głupotą przyjaciółki.-Pójdziemy już? Do miasta jest kawał drogi...-zauważyła.

-Dyrcio załatwił nam wszystkim transport-zauważyła Awa.-Chodźmy, bo pozajmują nam najlepsze miejsca!-i ruszyła krokiem modelki na wybiegu w stronę bramy. Wszyscy, dosłownie wszyscy, się za nią oglądali. Ale Awa nie przejmowała się tym. Chciała jak najszybciej znaleźć się w autobusie. Irytowało ją to, że musi iść z Sayuri Kawaii, tym... czymś. Echiko uwiodła kilka wampirków z Nocnej Klasy, ale żaden nie chciał nic powiedzieć na temat panny Kawaii. Dlatego Awa postanowiła, że dowie się wszystkiego na temat tego mieszańca. Nawet jeśli będzie musiała zadrzeć z Yuuki Kuran i uwieść jej narzeczonego, Kaname Kurana.

***

Sayuri wpatrywała się w krajobraz za szybą. Do miasta nie było daleko, ledwie dwadzieścia minut drogi, ale... Jechać autobusem z Nocną Klasą, a przynajmniej kilkoma jej przedstawicielami nie było łatwo. Tam gdzie siedział Aidou Hanabusa, Akatsuki Kain i trzech innych chłopaków, kręciło się mnóstwo dziewczyn. A Sayuri miała nieszczęście siedzieć z Aidou. A może szczęście? Zawsze mogła wylądować koło wiecznie poważnego i zapstrzonego w Rukę Kaina. Uważała to za wielce irytujące, że wampir nadal nie przyznał się do uczuć jakimi darzy pannę Souen. Z drugiej strony... Ruka kochała Kaname i choć wiedziała, że Kuran jest już zajęty przez własną siostrę, to chyba nadal nie porzuciła nadziei. Co z kolei było śmieszne. Ale co też Sayuri mogła o tym wiedzieć? Sama nigdy nikogo nie kochała... No... może poza Yo-chanem, ale Yosuke był dla niej jak młodszy brat, nic więcej... A ona chciała... się zakochać. Naprawdę zakochać.