Այդ հանդիպումը դարձավ ճակատ ագրական և ահա թե ինչու...
Ես բացեցի դուռը և տեսա Քամերոնին: Նա անակնկալի եկավ, քանի որ չէր սպասում ինձ տեսնել այդտեղ...Նրա աչքերը կարմիր էին, իսկ ավելի մոտենալով տեսա արցունքի կաթիլներ...ամեն ինչ խառնվեց իրար իմ մեջ...ինչ ասել նրան? Ինչ հարցնել? Թե թողնել հեռանալ առանց խոսք ասելու...ես հետ քայլ դրեցի , որպեսզի գնամ...բայց...Բայց Քամերոնը քաշեց ձեռքիցս դեպի իրեն ու ես անկախ ինձնից ներս մտա դեպի իր մոտ: Վախեցած էի ...չէի սպասում նման քայլի իր կողմից...Ես առանց աչքերս թարթելու նայում էի նրան...նայելով ինձ նա մոտեցավ ինձ և ...Ես չհասկացա , թե ինչ կատարվեց այդ պահին թե' նրա հետ, թե' իմ...միայն իր արցունքները զգացի իմ այտի վրա...
Քամերոնը հետ գնաց և արդեն աչքերը թաց չէի, նա հանգստացել էր...և երևի հենց դրա համար էլ նա արեց դա, որպեսզի չտեսնեմ իրեն այդ վիճակում...
Ես անշարժացել էի ու անթարթ աչքերով նայում էի նրան...մեզնից ոչ մեկը չէր խոսում...
Սակայն լռությունը առաջին նա խախտեց.
-նե...ներիր ... ես չէի ուզում...
Պատրաստվեց , որ հեռանա բայց ես քաշեցի նրա ձեռքից , նա նստեց և ես կրկնեցի այն,ինչը մի քանի վայրկյան առաջ էր կատարվել...ինձ թվաց թե սիրտս հիմա դուրս կթռչի և կուշաթափվեմ...այս անգամ Քամերոնն էր աչքերը անթարթ նայում, բայց հետո դրանք փակվեցին...Ինքս էլ չհասկացա ինչու արեցի դա, այդ պահին դա այդքան էլ էական չէր...
Ես հետ քաշվեցի և պատրաստվեցի վեր կենալ ու գնալ...բայց երևի թե վախից կամ նման համարձակ քայլից շփոթված ուժ չգտա իմ մեջ և մնացի տեղումս,,, մի քանի վայրկյան շոկից հետո Քամերոնը նայեցի ինձ ու մոտենալով ' ամուր գրկեց...
Ինչ է սա? Ես երբեք այսպիսի զգացմունքներ չեմ ունեցել! Ինչ է կատարվում ինձ հետ?Միթե մայրս ճիշտ էր ասում? Միթե իրոք սիրահարվել եմ նրան...չգիտեմ...չեմ հասկանում, բայց զարմանալին այն է, որ չեմ էլ ուզում հասկանալ...պարզապես հիմա, երբ նրա կողքին եմ չեմ ուզում ոչինչ հասկանալ...նրա կողքին չեմ կարողանում մտածել ...Քամերոնը բաց թողեց ինձ և հետ քաշվեց... և որոշ ժամանակ անց ասաց.
-....Է..Էվա արի հանդիպենք...
ինձ համար դա այնքան անսպասելի էր, որ ես պարզապես մոռացա աշխարհի բոլոր բառերը և հիմարի հայացքով նայեցի նրան.
-պատասխանիր....
Մտքումս ասացի. 《Էվա կմտածի թե երեխա ես , խոսիր!մի բան ասա!》
և ես ուժերս հավաքելով ասացի.
-հ..համաձայն եմ...
Նա բռնեց ձեռքս և...
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Լսիր լռությունս
RandomՊատմություն 16ամյա աղջկա մասին ,էությամբ՝ բարի ու լավատես: Բայց արդյոք այդպես կշարունակվի, թե՞ կյանքի իրադարձությունները կստիպեն փոխվել նրան...