Լսիր լռությունս

սառույցի ջերմ կողմը

Ես չհասցրեցի խոսքս ավարտեմ, երբ նա ձեռքիցս բռնելով քաշեց իր կողմ և ամուր սեղմեց կրծքին:

Ես այնքան մոտ էի նրան, որ կարող էի լսել թե ինչպես է սիրտը բաբախում, իմ սիրտն էլ իր տեղը չէր գտնում: Ինչ էր սա նշանակում? Ինչու է նա ինձ այսքան ամուր գրկել:
-Քամե...Քամերոն...ի.ինչ ես անում?,- ես մի կերպ էի կարողանում խոսել, զարմացած էի, իսկ բառերս միմյանց չէի կարողանում կպցնել:
-Լռիր խնդրում եմ...ուղղակի կանգնիր այսպես ևս մի քանի րոպե:
Ես ոչինչ չասացի, պարզապես կանգնել էի, իսկ ձեռքերիս հետ չգիտեի ինչ անել, գրկել նրան չէի կարող ,բայց ուրիշ տարբերակ չէր մնում: Ես գրկեցի նրան և այդ պահին նա խորը շունչ քաշեց ու ավելի պինդ սեղմեց ինձ: Մի քանի րոպե էր անցել և ես արդեն սկսում էի վատ զգալ ինձ և խնդրեցի նրան, որ բաց թողնի: Քամերոնը բաց թողեց ինձ և նայելով աչքերիս մեջ ասաց.
-Էվա ով ես դու?
-ի..ինչ? Չեմ հասկանում...
-դու առաջին մարդն ես , ով իմ մեջ անսիրտ հրեշի փոխարեն տեսավ հասարակ մեկի, ով բոլորի պես մարդ է և կարող է անհանգստանալ, վախենալ կամ պարզապես ժպտալ:
*Ես այդ պահին հիշեցի, որ ինքս էլ էի նրան սառնասիրտ համարում, ես կարող էի խաբել նրան ու ասել , որ սկզբից էլ լավ կարծիքի եմ եղել, բայց դրա փոխարեն ասացի նախընտրեցի ճշմարտությունը ու ասացի .
-ես ինքս էլ քեզ համարում էի մի 《սառույց》, ով ունակ չէ անհանգստանալու, պաշտպանելու կամ ժպտալու, բայց այն օրը երբ ես արթնացա քո սենյակում և հիշեցի, որ նախորդ գիշեր կյանքդ էիր վտանգել ինձ պաշտպանելու համար հասկացա, որ դու պարզապես չես ցույց տալիս քո իսկական էությունը:
- Է...էվա ,- նրա ձայնի մեջ թեթև դող էր զգացվում,- ե..ես շնորհակալ եմ քեզանից...*կրկին գրկեց ինձ*
Որքան զարմացա, երբ նրա աչքերից արցունքի կաթիլներ թափվեցին, հավանաբար գրկեց , որպեսզի չտեսնեմ նրան այդ վիճակում: Արդեն համարձակ գրկեցի նրան և ասացի.
-վստահ եղիր, այսուհետև անկախ նրանից, թե որքան մարդ քեզ հրեշ կհամարի դու ինձ համար կլինես հասարակ տղա, ով ունի բարի սիրտ:
Նա ինձ հետ տարավ իրենից և նայելով աչքերիս ժպտաց: Սրտումս ինչ-որ թեթևություն զգացի, իսկ այդ օրվանից հետո ' մոռացա անցած բոլոր վատ միջադեպերը կապված իր հետ:
*Հաջորդ օրը*
Քոլեջի մուտքի մոտ կանգնած էի, երբ ինձ մոտեցավ Քրիսը.
-Բարև Էվա^^ ինչպես ես? Արի ներս մտնենք, Ջեսսին շուտով կմիանա:
-Լավ^^
Մենք մտանք քոլեջ, որտեղ լսարանի դիմաց կանգնած տեսանք Սթեֆանին: Նա նկատելով ինձ մոտեցավ.
-Բարև Էվա)) կարող ենք առանձին խոսել?
-իհարկե^^
Ես դիմեցի Քրիսին.
-ինձ սպասեք Լսարանում ես ավելի ուշ կգամ^^
-լավ...
Ես ու Սթեֆանը գնացինք քոլեջին կից այգին ու նստեցինք նստարաններից մեկի վրա:

Սթեֆանը լուրջ տեսք ուներ, ինձ հենց սկզբից էլ թվաց, թե նա ինձ էր սպասում լսարանի դիմաց:
-Էվա ես քեզ կարևոր բան պետք է ասեմ))
-Հա իհարկե ասա ես լսում եմ^^
-Էվա խնդրում եմ անկախ նրանից , թե ես ինչ կասեմ թող մեր հարաբերությունները չփոխվեն լավ?
- Սթեֆան ես սկսում եմ անհանգստանալ ինչ է եղել? Խոսի'ր...
-....
Հ.Գ ահա և 12րդ հատվածը^^