Վազեցի այգի ու տեսա նրան...միայնակ կանգնած էր , մոտեցա: Նկատելով ինձ ժպտաց ու ասաց.
-Ինչ շուտ եկար^^ կարոտել էի...
Ես մոռանալով, թե ինչ արագությամբ եմ հասել այգի ու ինչքան էի անհանգստանում սկսեցի ինձ սառը պահել.
-ինչ ա եղել Էվա?
-ինչ ա եղել? իսկ դու չգիտես? Գնում ես առանց մի բառ ասելու, օրերով չես զանգում..հետո գալիս ես ասում ես, որ կարոտել էիր? Հիմա էլ հարցնում ես ինչ ա եղել?
-Էվ կներես...
-լավ էլի Քամերոն"-" ես սկսում եմ կասկածել, որ դու ինձ իրոք սիրում ես...
-ինչ ես խոսում?
-ես պետք ա գնամ սպասում են տանը...Հեռացա առանց հրաժեշտ տալու'վիրավորված էի: Քամերոնը այնքան անհասկանալի էր իրեն պահում, նախ խնդրում է հանդիպել, ապա կորում է ու ոչ մի լուր չէր լսվում նրանից: Չեմ հասկանում ոնց է կարողանում առանց իմ մասին տեղեկություն իմանալու քնել...կամ էլ ես եմ հիմար, որ ամբողջ գիշեր անհանգստությունից աչք չեմ փակում...
Գնացի տուն ու բարձանալով սենյակ քնեցի,,,սիրտս հանգիստ էր, քանի որ տեսել էի Քամերոնին ու գիտեի , որ լավ է...
*Կիրակի Առավոտյան*
-Էվա~ Էվաա~~
Աչքերս բացեցի ու տեսա Ջեսսիին:
-վերջապես! Ինչ խորն ես քնում Էվա"-"-բարի լույս^^
-ինչ բարի լույս ժամը 3ն ա արդեն...
-լուուուրջ?
-հա "-" վեր կաց տեղ ենք գնում!
-ուր?
-կիմանաս!
Ջեսսին իջավ ներքև, իսկ ես հագնվելով քիչ անց միացա նրան...մենք գնացինք ծովափ...
Օդը այնքան մաքուր էր~ կարող էիր ժամերով մնալ այստեղ ու չհոգնել~
Մենք նստեցինք մի բարձր տեղ ու Ջեսսին սկսեց խոսել.-Էվ Քամերոնից ինչ կա?
-այսինքն ինչ կա?
-դե խոսել ես հետը?
-չէ! Անունը չտաս էլ!
-ինչի ? Ինչա եղել?
-դե գնում ա կորում ա չի ասում ուր ա...մի հատ էլ չի զանգում իմանա ոնց եմ, իսկ ես անհանգստությունից չեմ քնում...
-Էվա լսի...Քամերոնը կռիվ ա արել Սթեֆանի հետ.
-ինչ??????
-հա մինչև վերջ լսի!
-ասա!արագ!
-Քո հիվանդանոց ընկնելու օրը, ընկերներով կռիվ են արել,,,Սթեֆանի պապան, այսինքն Քամերոնի պապան ոստիկանությանն ա ասել ու Քամերոնին ուզել են հարցաքննեն...
-շարունակի!
-Քամերոնի փաստաբանը ասել ա , որ քաղաքից մի քանի օր գնա մինչև ամեն ինչ կանցնի, իսկ Քամերոնի տեղը ուրիշ տղա ա գնացել հարցաքննության ,բայց ապացույց չի եղել ու բաց են թողել...
-Ու դու էսքանը որտեղից գիտես???
-Քամերոնն ա ասել...
-հաաա~
-էյյ! Անիմաստ ենթադրություն մի արա ու թող էլի բան կա ասելու...Քամերոնը գիտի, որ չես քնել, ու գիտի որ ժամին ինչ ես արել...
-հըհ...ու ոնց?
-հենց տենց..ինքը ինձ խնդրել էր, որ քեզ ուշադիր լինեմ, իսկ ինքը չէր զանգում, որ չնեղվես...
Աչքերս լցվեցին *-* փաստորեն Քամերոնը ինձ չէր մոռացել^^ փաստորեն անհանգստացել էր...Ջեսսիին խնդրեցի, որ վերադառնանք քաղաք...հասանք տեղ ու ես անմիջապես զանգեցի Քամերոնին...-ալո?
-Քամերոն?
-ահա?
-ուր ես? Չէ լավ կապ չունի ուր ես...արի հանդիպենք!
-ինչ ա եղել?
-բան չի եղել...ուղղակի կարոտել եմ...
Մենք պայմանավորվեցինք մեր մշտական վայրում հանդիպել մեկ ժամից...
Հասավ ժամանակը գնալու այգի...հասնելով այնտեղ տեսա նրան..արդեն սովորական էր անընդհատ տեսնելը այնտեղ^^ բայց ամեն անգամ այնքան հաճելի էր տեսնել, թե ինչպես է ժամին նայելով սպասում իմ գալուն...
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Լսիր լռությունս
DiversosՊատմություն 16ամյա աղջկա մասին ,էությամբ՝ բարի ու լավատես: Բայց արդյոք այդպես կշարունակվի, թե՞ կյանքի իրադարձությունները կստիպեն փոխվել նրան...