-Քամերոն ինչի ես ուզում հասնել քո քայլերով? -չեմ հասկանում? Կոնկրետ խոսիր - դե այն , որ ընկերներիդ միջոցով Էվայից ես տեղեկանում! -ես ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում դրա մեջ! -իսկ ես տեսնում եմ! Հեռու մնա նրանից! Ես նրան հավանում եմ և նա էլ գիտի դրա մասին -հաաա..ամեն ինչ պարզ ա...հաստատ իմ մասին էլ պատմած կլինես -հա ու ամբողջ ճշմարտությունը' առանց բացթողումների -լավ :
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Ավարտվեց խոսակցությունը ու -Քամերոն ինչի ես ուզում հասնել քո քայլերով? -չեմ հասկանում? Կոնկրետ խոսիր - դե այն , որ ընկերներիդ միջոցով Էվայից ես տեղեկանում! -ես ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում դրա մեջ! -իսկ ես տեսնում եմ! Հեռու մնա նրանից! Ես նրան հավանում եմ և նա էլ գիտի դրա մասին -հաաա..ամեն ինչ պարզ ա...հաստատ իմ մասին էլ պատմած կլինես -հա ու ամբողջ ճշմարտությունը' առանց բացթողումների -լավ : Սթեֆանը գնաց: Քամերոնը դեռ կանգնած էր , ես փորձեցի թաքուն հեռանալ բայց լսեցի նրա ձայնը. -կանգնիր տեղդ! Ես կռացած էի ու միանգամից քարացա 'ձայնը լսելով: Նա մոտեցավ ինձ , ես ուղղեցի մեջքս ու նայեցի նրան վախվորած հայացքով:Նա սառը հայացք գցեց ինձ վրա ու պատրաստվեց հեռանալ, բայց ես հետևից գոռացի. -Քամերոն սպասիր! Նա ձևացրեց, թե չի լսում ու շարունակեց իր ճանապարհը: Ես գնացի և փակեցի իր դիմացը. - ես քեզ հետ ուզում եմ խոսել, շատ հարցեր են կուտակվել... -Սթեֆանը վստահ եմ տվել է հարցերիդ սպառիչ պատասխանները, ես ոչինչ չեմ կարող ավելացնել! Ես այլևս ոչինչ չասացի ,իսկ նա գնաց:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Որոշ ժամանակ անց վերադարձա քոլեջ, որտեղ ինձ սպասում էին Քրիսն ու Ջեսսին: - Էվա ինչ ես անում? Չենք հասկանում! Ուր ես կորում? Կամ ստեղ չես , կամ էլ եթե ստեղ ես' մենակ ֆիզիկապես... Ես մտածմունքների մեջ էի և չէի հասկանում նրա ասածից ոչ մի բառ , մտքերով սավառնում էի, երբ լսեցի Ջեսսիի բղավոցը. -Էվաաաա!!!! -իիի....իին..ինչ? -ինձ թվում ա հետևիդ պահարանը քեզնից ուշադիր էր լսում ինձ! -չէ,չէ, լսում էի... -հա? Դե հարցիս պատասխանի! -այգում էի, որոշել էի զբոսնել.. -Չէ Քրիս Էվան գժվում ա! Քրիսը ժպտաց ու ասաց. - սերը փոխում ա մարդուն! Ես միանգամից լրջացա! -իիիինչ սեր? Հն? Ինչ կապ ունի սերը? Ով ա սիրահարված ? Ես? -բայց քո անունը ինչ-որ մեկը տվեց այ միամիտ? :Դ այ հիմա բացահայտեցինք քեզ! Ես ոչինչ չասացի ու թողնելով նրանց մենակ գնացի ճաշարան: Հենց ճաշարան , որովհետև լացելուց բացի ինձ օգնում էր հանգստանալ նաև ուտելը^^
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Գնացի ,որ բուրգերներ ու հյութ գնեմ: Վերցրեցի հյութը, նայեցի շշին ու ինչ? Ինչ? Ոչինչ...էլի հիշեցի Քամերոնին, դե դա հենց նույն հյութից էր , որից կար նրա ձեռքում :Բարկացած գնացի սեղանի մոտ, նստեցի ու սկսեցի ինքս ինձ հետ կռիվ անել: -Էվա ինչ ես անում? Չէ իրոք մտածում ես , որ կօգնի ուտելը? Ինչ հիմար ես! Չնայած հիմարը դու չես այլ նա , ով չթողեց անգամ խոսես հետը! Հըհ...դե կտեսնի ինչ կանեմ! Ես էլ կարհամարհեմ...*քմծիծաղ տվեցի* լավ... չեմ կարող արհամարհել, բայց ..աաաա..շատ դժվար է...ես հաստատ գժվում եմ Քրիսը ճիշտ էր... Այսպես ինքս ինձ հարցեր էի տալիս ու պատասխանում էի մի ողջ 15 րոպե: Հանկարծ թեքեցի երեսս ու նկատեցի, որ բոլորը ինձ են նայում! -Աստված իմ *օ* չլինի բարձր եմ մտածել? Աաայ հիմար աղջիկ-_- *թեթև խփեցի գլխիս* Հետո մի կերպ վերցրեցի հյութս ու ուզում էի խմել ,երբ հայացքս հետ հետ բերեցի դեպի իմ սեղանը ու դիմացս տեսա...
