Այնտեղ կանգնած էր Սթեֆանը: Նա մի փոքր շփոթված էր երևում: -Սթեֆան? Ինչ ես անում այստեղ? -Բարև Էվա: Ես եկել եմ ներողություն խնդրելու երեկվա իմ պահվածքի համար և իմանալու ինչպես տուն հասար: -Ներեղության կարիք չկա, վստահ եմ դա ուներ իր բացատրությունը: Իսկ երեկ...*ես հիշեցի որ երեկ տուն չեմ եկել, բայց որոշեցի ոչինչ չասել Սթեֆանին* Երեկ ինձ հայրս տուն հասցրեց, որովհետև ես մոլորվել էի... -Կներես Էվա"-" ես ինձ հիմարի պես եմ պահել, կներես խնդրում եմ'-' -Սթեֆան ես ասացի արդեն որ կարիք չկա ներողության^^ ամեն ինչ կարգին է^^ Սթեֆանի դեմքին թեթև ժպիտ հայտնվեց^^ -Էվա ես ուզում եմ մեղքերս քավել. արի միասին գնանք զբոսնելու^^ ինչ կարծիքի ես? Համ էլ լավ առիթ կստեղծվի մտերմանալու համար^^ -Հրաշալի միտք է ^^ իսկ ուր ենք գնալու? -դա կորոշենք ճանապարհին լավ? -լավ^^ Մենք դուրս եկանք տանից և ուղղություն բռնեցինք դեպի մոտակա այգին: Սթեֆանը հաճելի զրուցակից էր և հետաքրքիր էր իր հետ զբոսնելը: Մենք հասանք այգի, որտեղ կար հատված հատուկ լաքրոսս խաղալու համար: -Էվա ես հրաշալի եմ խաղում լաքրոսս մի օր ցույց կտամ մեդալներս^^ -շատ լավ, անպայման! -կուզես սովորել? -բայց երկուսս բավական չենք, ես գիտեմ որ այն խաղալու համար շատ մարդիկ են պետք... -ահհ. Ճիշտ ես, մտքիցս թռել էր:Լավ մի ուրիշ անգամ: -մենք մեր հայացքները ուղղեցինք դեպի խաղահրապարակը և նկատեցին, որ այդտեղ են մոտենում մի քանի տղաներ ու երկու աղջիկ: -Սթեֆ արի իրենց միանանք^^ -տես ինչ լավ ստավեց այլևս մենակ չենք^^ Մոտեցանք նրանց. Ես նայեցի Սթեֆանին,բայց մի քանի րոպե առաջ ունեցած իր ժպիտը կորել էր: -նա ինչ է անում այստեղ,- քթի տակ ասաց Սթեֆանը: -ինչ? Չլսեցի Սթեֆ! -Ոչինչ արի գնանք այստեղից! -բայց ինչու?,- ես պտտվեցի և տեսա նրան"-" 《Սառույցին》:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Նա կանգնած էր տղաներից երկուսի հետ և իրեն անսովոր կերպով ծիծաղում էր: *Ես կարծում էի թե նա երբեք չի կարող ծիծաղել,քանի որ սառույցներին բնորոշ է սառնությունն ու կոպտությունը*: Ես ուզում էի մոտենալ նրան, բայց Սթեֆանը բռնեց ուսիցս. -ուր Էվա? Չես հիշում ինչ է արել նա քեզ հետ? -ամեն ինչ կարգին է^^ մի անհանգստացիր^^ Եսհիշեցի , որ նա ինձ օգնել էր և ժպտալով 《ազատվեցի》 Սթեֆանի ձեռքից և ուղղվեցի իրենց կողմ: -Բարև^^ Նա չպատասխանեց... Ես կրկին բարևեցի, բայց նա կոպիտ հայացք ուղղեց ինձ վրա և հետ թեքեց այն դեպի իր զրուցակիցը... Ես երրորդ անգամ կրկնեցի. -ինչ է չես լսում? Ես բարևում եմ քեզ! Նա նայեց ինձ այս անգամ ավելի չար հայացքով:
