-Սթեֆան ես սկսում եմ անգստանալ, խոսի'ր... Նա բռնեց ձեռքս ու ասաց.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
-Էվա դու ինձ դուր ես գալիս...ու դա վաղուց,..արդեն 2 տարի է ես սպասում եմ այս օրվան, դու ինձ վստահ եմ չես հիշում, ես սովորել եմ քեզ հետ նույն դպրոցում: Էվա խնդրում եմ խոսիր... Ես շփոթվել էի, փաստորեն Սթեֆանը ինձ արդեն երկու տարի է ճանաչում է , իսկ նրա մասին առաջին անգամ նախորդ շաբաթ եմ իմացել: Բայց այդ պահին ավելի կարևոր էր, որ նա ինձ ասաց իր զգացմունքների մասին, ես չգիտեի ինչ պատասխանել և պարզապես լռում էի. -Էվա ես ինձ մեղավոր եմ զգում, որ ավելի շուտ չեմ ասել, բայց հիմա խնդրում եմ լավ մտածիր դա ինձ համար շատ կարևոր է,,, -Սթեֆ ես չգիտեմ ինչ ասել քեզ, մենք, ավելի ճիշտ ես քեզ հետ մեկ շաբաթ է ինչ ծանոթ եմ, իսկ նման լուրջ հարցին հնարավեր չէ շուտ պատասխանել: -լավ Խնդիր չկա, մտածիր մի քանի օր, ապա ասա ինձ: Խնդրում եմ Էվա անկախ քո պատասխանից , չփոխես վերաբերմունքդ լավ? Դու կարևոր մարդ ես ինձ համար, և ես չեմ ուզում քեզ կորցնել... Մի պահ մտածմունքների մեջ ընկա և հեռանալով Սթեֆանից ճանապարհ բռնեցի դեպի քոլեջ:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Արդեն առաջին դասը սկսել էր, իսկ ես ուշացել էի: Թակեցի լսարանի դուռը և ներս մտնելով ասացի. -Ներեղություն միսսիս Քերոլայն, կարելի է? -իհարկե, բայց հաջորդ անգամ աշխատիր չուշանալ: Ես շարժեցի գլուխս և մտա ներս: Նստարանիս մոտ նստած էին Քրիսն ու Ջեսսին: Մինչև նրանց հասնելը հայացքս թաքուն թեքեցի Քամերոնի կողմը, ով լուրջ դեմքով ինչ-որ նամակ էր գրում: Հանկարծ նա կանգնեց և արագ վազելով դուրս եկավ լսարանից:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Դասախոսը բղավեց հետևից. -Միսթր Մքքոլ այդ ուր? Բայց նա ոչինչ չպատասխանեց: Ես վախեցա իր այդ պահվածքից և սկսեցի անհանգստանալ մի բան պատահած չլիներ... Այնուամենայնիվ գնացի իմ տեղը և նստեցի: Ջեսսին նայեց ինձ ու հարցրեց. -հն Էվա ինչ ա եղել? Ես չէի լսում նրան մտքերս դեռ տեղում չէին: -Էվա! Ես սթափվեցի. -հհ..հա? -ասում եմ ինչ ա եղել? Առավոտը չկայիր հիմա էլ ուշացած եկել ես, բայց մենակ ֆիզիկապես ես ստեղ... Առանց երկարացնելու ասացի. -Սթեֆանը ինձ սեր ախոստովանել "-" -իիիինննչ?,- երկուսով միասին գոռացին Քրիսն ու Ջեսսին: Լսվեց Միսսիս Քերոլայնի ձայնը. -Ինչն էր զարմանալի? Միթե չգիտեի, որ ամենալավ ֆոտոշոփի ծրագրերից մեկը Adobe photoshop-ն է? *հիշեցնեմ որ ես սովորում եմ ծրսգրավորման քոլեջում, որտեղ ուսումնասիրում ենք տարբեր ծրագրեր* -ներեղություն Միսսիս Քերոլայն պարզապես անսպասելի էր,- ասաց Քրիսը: Ողջ լսարանը սկսեց ծիծաղել: Նա նստեց ու շարունակվեց մեր խոսակցությունը: -իսկ հիմա պատմիր սկզբից մինչև վերջ... -լավ... Ես ամբողջ պատմեցի նրանց: Քրիսն ու Ջեսսին սկսեցին իրար հետ տարօրինակ հայացքներ փոխանակել, ապա Ջեսսին ասաց. -Քրիս պատմիր նրան! -բայց արժի? -հա ասում եմ, ճիշտ կլինի տենց... Ես զարմացած հարցրեցի. -ինչ պետք ա պատմի? Ինչ -որ բան կա, որ ես չգիտեմ? -Էվա մենք զարմացանք, որ Սթեֆանը աղջկան կարող ա տենց բան ասեր, որովհետև իրան սիրող շատ աղջիկներ են եղել ու կան, բայց երբեք նրանցից ոչ ոքի ուշադրություն չի դարձրել,,, -բայց դրա մեջ ինչ-որ զարմանալի բան չկա, նա ասաց ինձ, որ 2 տարի ինձ է սիրել,, -դա դեռ վերջը չէ..հիմա ամենակարևորը ...,- նա լռեց հետո հարցրեց Ջեսսիին,- վստահ ես, որ պետք ա ասենք? -հա վստահ եմ,- ասաց Ջեսսին: -Կասեք վերջապես? -....
Հ.Գ..Ահա և 13րդ մասը^^ շնորհակալություն կարդալու համար^^ դրեք ☆ը^^ և շարունակելու համար +^^
