Mr. Pain-in-the-ass(COMPLETED)

FiFTY ONE: Sacrifice

CHAPTER 51

Life it hard. Life is risky.

There are always a time that someone needs to sacrifice for their love once.

Just like what my Mom and Dad do.

They sacrifice their own lives for me.

I’m grateful. Pero nakakadurog ng puso.

I mean, kelan pa naging masaya na may mga taong mamamatay para sayo?

Ikaw.. Do you? Will you?

Nagiaing ako ng may narinig akong maiingay.

“Lord please.. Gisingin mo na siya.” -I heard someone whispered. Naramdaman ko rin na hawak-hawak niya ang kamay ko.

“Lagot talaga sakin ang mga taong gumawa nito sakanila! Mapapatay ko sila!” -Dinig ko namang sigaw ng isa. Galit na galit siya pero ramdam ko pa rin ang emosyon sa boses niya. Her sadness can’t hide by her anger. Nangingibabaw pa rin ang lungkot dito.

“Tama na.. Kumalma ka muna.” -Pagpapatahan naman ng isa pang boses. Hindi ko alam kung sino ang mga ito pero pamilyar ang mga boses niya. Pamilyar ang mga boses nila.

“Kumalma?!” -Bulyaw niyang sagot dito. “How?! It’s been three days since that accident happened pero wala paring balita! Now tell me, paano ako kakalma?!” -She fiercely said.

“Girls please.. You’re so noisy.” -Saway ng babaeng nasa tabi ko. Napaka-alumanay ng boses niya. Para siyang pagod. Para siyang hindi natulog ng ilang araw.

Out of curiosity, I opened my eyes.

Biglang napatayo sa gulat habang nanlalaki ng mga mata ng babaeng nakaupo sa tabi ko kanina.

“O-ommo.. She’s… She’s awake!” -Bubulol-bulol na saad niya habang nakaturo saakin.

“God! Dara!” -Saad naman ‘nong dalawa at agad-agad na lumapit saakin.

“Can you see us?!”

“Can you hear us?!”

“May masakit ba sayo?!”

“Ano?! OK ka lang ba? How do you feel?!”

Sunod-sunod nilang tanong. Halata ang pag-aalala sa kanilang mga mukha. Hindi nila ito maitago maging sa tono ng boses nila.

Naghihintay sila ng sagot pero hindi ko alam ang sasabihin ko.

Instead..

“S-sino kayo?” -Yan ang tanging naging sagot ko. Rumihistro agad ang gulat sakanilang mga mukha. Hindi lang gulat. Lungkot din.

“What?” -Hindi makapaniwalang saad ng isa.

“No way..” -Saad naman ng isa pa at halatang hindi makapaniwala ito.

“Dara naman. Wag kang magbiro ng ganyan.” -Naiiyak-iyak na saad ng isa pa. Ewan ko pero nakaramdam rin ako ng lungkot ng makita kong nanlulumo ang mga itsura nila.

Parang.. Parang may kirot sa puso ko ng makita kong pumatak ang mga luha nila.

Bakit parang nasasaktan rin ako.

“Minzy.” -Tawag ng isa sa babaeng maiksi ang buhok.

Minzy.. Minzy.. Minzy..

Bigla nanakit ang ulo ko ng nabanggit ang pangalang iyong.

“Ahhh!” -I shouted in pain. Sobrang sakit ng ulo ko. Parang ano mang oras a sasabog siya.

“Dara? Dara?! Oh my god! Call a doctor now!” -Sigaw ng isa sakanila.