KAZANILMIŞ

yaşarken ölmeye (vol1)

 

KESİT.....

ne işi var bu kadının bu evde hala ben sana ne dedim cemal....... diye bağıran adamın sesi, 

''onu evine götür bir daha görmek istemiyorum demedin mi lan sana'' 

katlanılmaz bir şey, dayanılmaz, ölmekle eş değer, koşarak çıktım kapıdan, kendimi fulden gibi hissediyordum, oysa onu kınamamıştım sadece acımıştım 

''neden neden yapıyorsun bunu bana neden'' diye bağırdım, ağlıyordum, katlanamıyordum daha düne kadar evlen benimle hayatımın gardiyanı ol diyen adama ne olmuştu, 

üç eve gelmemişti, sabahlara kadar pencerede onu beklemiştim, korumalar beni atıştırıp durmuştu, neden allahım neden, bu kadar değişemez biri, 

''bir nedeni yok, sıkıldım, heyecanı kalmadı, istemiyorum, hala neden bu evdesin misafirim gelecek '' dedi ve büyük bahçeden geçip içeriye girdi, yine koştum arkasından, 

herşeyimi elimin tersiyle itmiştim, babamı bile, onu seviyorum onsuz olamam diye bağırmıştım, 

benim senin gibi bir kızım yok demişti babam...... işte bu lafı onun sıcaklığıyla unutmuştum ama tam üç gün önce bir şeyler kırılmıştı ama ne olduğunu bilmiyordum, anlamıyordum soruyor cevap alamıyordum, 

''bana bak ne olur bana, yine ışıl ışıl bak bana'' diye zorla kendime çevirdim onu, ellerimle sabitledim yanaklarını, 

bakmıyordu.....donuktu bakışları, sabit tek düze, acı vardı ama bir yerde, ince bir acı, 

''anlat bana, ne oldu, anlat ne olur anlat, bir şey olmuş sana, ben mi bir şey yaptım, ne olur anlat bitsin bu ceza bu acı katlanamıyorum'' dedim, ağlamaktan zor konuşuyordum, 

''evet bende katlanamıyorum, derdin ne kızım senin istenmediğini neden anlamıyorsun tamam zevkimi aldım senden, baban babamı öldürdü, bende katilin kızını'' 

hayır.....imkansız.....yapmaz o yapmaz, senden başka kimsem kalmadı mayıs diye ağladığımda benden başka kimsen olmasın bana kal benim kal benim sevgim herşeyi unutturacak sana derken daha üç gün öncesinde saçlarımı seversen, kollarından ayrılmam için sıkıca sarılırken ne olmuştu bu adama, 

''yapma öldürme beni yalvarırım yapma'' 

''ehhhh yeter be, sıktın ama..... cemal, al şu kadını burdan nerdeyse fulden gelecek'' 

ne....ne... fulden....o mu gelecek, 

''kahretsin geldi bile, ayak altından al şunu'' diye bağırdı, kapıya giderken

''nereye bırakayım abi''  dedi cemal

''ne biliyim lan ben, indir bir yerde baksın başının çaresine bana ne'' dedi, cemal kolumu tutarken o kapıdan çıkıp başkasına sarıldı, kapıdan görebiliyordum herşeyi, 

ona sarıldı, kokladı, ve öptü, beni öptüğü gibi öptü, dokundu, 

''affet sevgilim, geciktim'' dedi fulden o kadar güzel görünüyordu ki, 

''seni beklemek bile güzel kadınım'' dedi gülerek, kadınım, ben değil o, 

''bunun ne işi var burda'' dedi fulden baştan aşağıyaya beni süzerken gözlerinde tiksinmişlik vardı, aşağılama ve nefret, 

''cemal götür şunu'' dedi, ve fuldene döndü

''gecemizi mahvetmesine izin vermeyelim sevgilim, geç senin için harika yemekler hazırlattım'' dedi, gülümsedim, belki biraz da kahkaha atmış olabilirim, 

''ne gülüyorsun be'' dedi fulden elini onun kolundan çekip karşıma dikildi, 

''ne sanıyordun ki senin olduğunu mu? seni becerdi ama beni sevdi beni tercih etti'' dedi, konuşmak zordu, kelimeler kekelemeyle bile çıkmadı ağzımda, 

ve bu halim ikisini birden kahkahaya boğdu, 

''bu kekeme ayol'' dedi fulden kahkahalarının arasında, mayıs da gülüyordu, benim bir kez duyduğum kahkahası şimdi ölümüm için atılıyordu, 

''ne duruyorsun cemal götürsene şunu hala karşımda sinirmi bozuyor'' dedi cemal beni, sürüklerken ben yapma mayıs demeye çalıştım ama yapamadım, 

''hala kekeliyor ayyy karnım ağrıdı gülmeden'' dedi fulden, mayısın kollarında içeriye girerken cemal beni zorla arabaya bindirdi, 

gidiyorduk.....bilinmeze.....ölüme.....yaşarken ölmeye...... 

neden yaptı mayıs böyle......gerçekten sevmedi mi linayı? yoksa başka planları mı var? 

gerçekleri öğrenmek için top sizde...... vote yıkılsın yeni bölüm 23'de burda olsun yada olmasın karar sizin..... sınır yine 150......

sizleri seviyorum......sibel.......