Love that we only know (COMPLETE)

Chapter 15 "Nurse your face"

MIRA POV.

"That is kuya Sean's room." turo ni samara sa isang black and white door. Eto na ang kwarto niya?

"Get in, ate!" sabi ni samara at akmang bubuksan yung doorknob.

"Ah! Wait!" pigil ko sakanya at hinawakan yung doorknob.

"Why?" takang tanong niya.

"Can you come with me? Inside?" tanong ko.

"HAHAHA I'm sorry but I can't, hindi kami pinapapasok ni kuya sa loob ng room niya" natatawang sabi niya.

"But why---"

"Get in ate! bye bye!" 

Mabilis niyang binuksan ang pinto at tinulak ako sa loob!


Wahhh! Badgirl!

"Sinong nandiyan?"

Halos mapatili ako sa lamig ng boses niya. Hindi ako makagalaw at nakatayo lang sa tapaat ng pinto ng kwarto niya.

"Ah--ehh-ahh--"

"Come here..."

Omy! I'm so dead now!

"Why are you here, Mira Jane?" malamig at iritado ang boses niya.

"Don't call me in my full first name, Jerk!" umirap ako sa hangin "Aalagaan kita, ate Sanya's favor" paglilinaw ko naman.

"It's your responsibility though, kasalanan mo kung bakit ako nagkasakit" 

"Bakit ako? First of all, hindi ko alam na mahina ka sa lamig. Second, sunod ka nang sunod sakin. Third, hindi ko sinabi na samahan mo ako no!"


Tinapunan niya ako ng tingin pero agad ding pumikit. Ano? Ano?

"It's still your fault. First, hindi ka nagtatanong. Second, hindi mo ako pinigilan sumunod and lastly, I came because you're stupid"

"Argh! Nakakainis ka!" 

"I'm just saying the truth" 

"Whatever! Bahala ka sa buhay mo!" sabi ko at tumalikod na para lumabas. May sakit ba talaga siya?

"Give me food, nurse Mira!" 

"Nurse your face! I don't care!" pahabol ko at lumabas na ng kwarto niya. Aish! 

Bumaba na ako at nakita ko si Samara na nasa living room, kaharap ang laptop niya. Nakita niya ako saka siya tumayo at pumunta sa akin.

"Where are you going, ate? May kailangan ba si kuya Sean?" tanong niya.

"Ah! Ano--kase--"

"Ate Karen! Pagluto niyo po si kuya ng soup, yung mainit pa at padalhan niyo din po siya ng medicine" utos ni Samara sa isa ata sa katiwala nila sa kitchen.

"Ano pa pong kailangan ni kuya? Does he need fruits? vegetables? or kailangan na niya ng bulaklak at kabaong dahil sa sobrang tigas ng ulo niya" frustrated na sabi ni Samara. Natawa naman ako dahil sa huling binanggit niya, bulaklak at kabaong? Pwede naman.

"Please, ate Mira. Pakialagaan muna ang kuya Sean ko, napakaarte niya kasi. Ewan ko ba doon, daig pa ako!" 

"Don't worry, ako na muna bahala sa kuya mo" nakangiting sabi ko. Ngumiti din siya sakin. "Checheck ko lang yung niluluto"  paalam ko at tumalikod na.

"Thanks!" 

***

"Ate Karen? Okay na po ba yung soup para kay Sean?" tanong ko ng makapasok na ako sa kitchen nila.