Is dit mijn mekteb...(deel 1)(herschrijvend)

Deel 5

Aangekomen bij mijn huis doe ik de deur open.

'Yemma ik ben thuis.' Roep ik terwijl ik mijn schoenen en jas uit doe.

'Layla kom naar de woonkamer!' Hoor ik mijn moeder boos roepen. Wat zal er nu weer zijn. Maar als ik de woonkamer binnen stap zie ik Damin  op mijn bank zitten.

' yemma wat doet hij hier?!' Vraag ik mijn moeder boos.

' leg mij is uit waarom je hem hebt geslagen? Hij is een goeie jongen!' Zegt mijn moeder terwijl ze hem door zijn haren aait. Wollah hij moet oprotten uit mijn huis en dat wel nu. Ik zie weer die verdomde grijns op zijn gezicht komen. Uhggg wat zou ik die graag van zijn gezicht af willen slaan.

Heb agressie problemen voor het geval jullie dat nog niet doorhadden.

'mama hij is geen goeie jongen en ik heb hem geslagen omdat hij mij niet met rust wilde laten!'riep ik boos terwijl ik de woonkamer weer uit liep. in de gang liep ik tegen Raina en Samir aan. Wat doen die zo vroeg thuis uberhaupt.

'Wat loop jij hier te schreeuwen?'vraagt Raina aan mij terwijl ze me streng aan kijkt.

' nou ik heb de nieuwe buurjongen geslagen en nu zit hij in de woonkamer.' Zeg ik boos terwijl ik de trap op wil lopen. Kort maar krachtig samengevat. Maar Samir houd me tegen. Die vond het dus niet zo een goed idee blijkbaar.

'jij gaat nu sorry tegen hem zeggen begrepen!'roept hij boos tegen mij. Kifesh hij word boos op mij? Hij was bij het gevecht!

'Maar Samir! Hij viel mij lastig, dus kom ik voor mezelf op!' Roep ik boos terug. Maar voor ik het weer duwt Samir me al de woonkamer in. Wacht maar samir. Ik pak jou nog wel terug.

'Sorry Damin, ik had je niet moeten slaan.' Zei ik met een diepe zucht. Waarna ik mijn mooiste nep glimlach tevokrschijn haal.

'het maakt niet uit.' Zegt hij nog steeds met dezelfde vieze grijns.

'Uhm, yemma kan je ons even alleen laten ?' Vraag ik haar terwijl ik haar lief aan kijk.

' natuurlijk bentie' zegt mijn moeder lachend. Ik weet niet wat zij denkt en ik wil het denk ik ook niet weten. Het is sowieso iets heel verkeerds.

'Was dat zo moeilijk.'vraagt Damin aan mij als mijn moeder de kamer verlaten heeft.

'niet denken dat daar iets van waar was! Je betekend niks voor mij dus boeit het me ook niet dat je lip gescheurd is. Ik wouw dat je botten waren gebroken! Maar dat is eigenlijk nog niet genoeg!'zeg ik boos terwijl ik voor hem sta. Zijn gezichtsuitdrukking veranderd gelijk.

Zijn ogen stralen nu pure woede uit.

'Aaawh dat vind ik nou echt lief van je zeg! Maar Ewa ja, een hoer zoals jou kan mij niks doen.'zegt hij terwijl hij lachend de deur uitloopt. Ik kook nu echt van woede.

Die gast denkt echt dat hij alles tegen mij kan zeggen hè! Maar Wollah hij gaat zien. Hij gaat branden, let maar op.

Perspectief Damin :
'Aaawh dat vind ik nou echt lief van je zeg! Maar Ewa ja, een hoer zoals jou kan mij niks doen!' Zeg ik terwijl ik lachend de deur uitloop.

Ze denkt nog echt dat ze sterk is hè. Al kwamen de klappen van vandaag wel hard aan zeg ik eerlijk....

tja maar ik verdedigde mezelf dan ook niet hè! Maar let maar op! Ik krijg haar wel! Snel doe ik mijn voordeur open en doe mijn schoenen uit.

'Damin waar kom jij vandaan?' Roept mijn moeder bezorgt als ze mijn gezicht ziet. Ik zeg eerlijk dat ik er vreselijk uit zie maar ja wat wil ik er nu nog aan doen....

Ik ben en blijf altijd lekker.

'Ik was bij de buren.' Zeg ik terwijl ik naar boven loop. Ik hoor mijn moeder ook weer terug lopen naar de keuken. Ze weet dat als ze vraagt wie dat met mijn gezicht heeft gedaan, ik dan toch niet ga antwoorden.

Dus ze probeerd het niet eens meer. Beter ook.

Ff een kort deel. Maar het volgende deel word langer. Dat beloof ik❤️. Laat je menig achter in de reacties en stem zal ik zeggen❤️😘 x