Is dit mijn mekteb...(deel 1)(herschrijvend)

Deel 4

' goedemorgen jongens en meisjes. Ik ben verheugd dat ik jullie mag mededelen dat jullie vanaf vandaag een nieuwe jongen in de klas krijgen. Hij zal hier ieder moment binnnen kunnen komen en ik hoop dat jullie je gaan gedragen tegenover hem!' Zegt onze mentor waarna ze ons waarschuwend aan kijkt.

Precies wanneer ze uitgepraat is word de deur van het klaslokaal open gemaakt. Tot mijn grote schrik loopt Demin de klas binnen. Dunya die voor mij naast fatima zit, begint gelijk te lachen. Wat een mongool is ze ook.

'Ooh daar ben je al. Nou klas, dit is jullie nieuwe klasgenoot, Damin. Uhm Damin, ga jij maar daar achterin naast Layla zitten.' Zegt mijn mentor terwijl hij naar de lege plats naast mij wijst. Uffff dunya waarom moest je nou juist vandaag beslissen om dit uur naast fatima te gaan zitten.

Gelijk zag je een grijns op zijn gezicht komen. Ik kijk hem vies aan wanneer hij naast me komt zitten. Hij moet niet denken dat ik nu opeens ga doen alsof hij nooit wat heeft gedaan en ik hem niet ken. Noh dat gaat niet gebeuren.

'Nou layla, we komen elkaar echt overal tegen hè!' Zegt hij terwijl hij me lachend aankijkt.

'jammer genoeg wel...' zeg ik terwijl ik hard zucht. Waarom moet deze flikker uitgerekend bij mij in de klas komen?! Nu ga ik hem nooit kunnen ontlopen! En dan moet hij ook nog eens naast mij zitten he! Pfff alleen maar pech. Maar ja, moet geduld hebben. Alles komt goed.

Tring. -> de bel van de pauze.

Eindelijk pauze!
'Hey layla, mag ik bij jullie zitten?' Hoor ik opeens iemand achter mij zeggen. Ik draai me om en kijk recht in de felle ogen van TAMTAMTAM Damin....

ik kijk hem vies aan en drij me gelijk weer om zonder 1 woord tegen hem te zeggen. Dunya rolt gelijk met haar ogen naar mij en zegt tegen Damin dat hij erbij mag. Gelijk geef ik Dunya een dodelijke blik waardoor Dunya moet lachen.

Boos sta ik op en loop naar buiten, maar al gauw hoor ik voetstappen achter me en voel ik een hand op mijn schouder.

'Wat heb jij tegen mij?!' Roept hij. Oh fijn, het is Damin. Ik draai me gelijk boos naar hem om.

'ALLES! Wollah ik meen het als ik zeg dat je uit mijn buurt moet blijven!' Roep ik boos. Ik merk dat er een grote groep om ons heen staat maar dat kan me niks schelen. Aandacht zoekers.

' Ewa zina doe rustig!' Fluisterd hij gefrustreerd.

'WAT! Zeg niet tegen mij dat ik rustig moet blijven yeh sukkel. Kowed van mij!' Sis ik boos

'en anders!' Roept hij terwijl hij uitdagend een stap dichter bij doet.  Maar ik blijf staan waar ik sta. Hij moet nie denken dat hij mij bang kan maken ofzo.

Ik voel mijn handen vuiste worden en voor ik het weet geef ik hem een rake stoot tegen zijn kaken. Gelijk begint iedereen te schreewen. Even deinst Damin naar achter maar al gauw pakt hij me bij mij keel vast en duwt me tegen de muur. Ik probeer hem van mij af te duwen maar dat werkt niet. Vanuit mijn ooghoek zie ik mijn broer Samir aankomen lopen.

Maar dit keer hoeft hij me niet te redden. Ik buk een beetje en geef Demin een knietje tussen zijn benen. Gelijk laat hij me los en grijpt naar zijn gevoelige gedeelte. Wanneer hij helemaal gebukt is spring ik boven op hek zodat we op de grond belanden en ik hem een paar rake klappen kan geven. Maar al gauw trekken een paar jongens mij van Damin af. Ik zie dat hij ene bloed neus heeft en dat zijn lip is gescheurd. Verder heeft hij jammer genoeg alleen wat schrammen.

"Layla gedraag jou!" Roept Samir boos terwijl jij mij weg trekt uit de menigte.

-

'Wat heb ik nou gehoord! Heb je met Damin gevochten?!' Zegt Dunya als ze de klas in komt lopen en voor me gaat zitten. Jammer genoeg hebben we een vaste plattegrond , anders zou ik nu zo graag naast haar willen zitten. Maar nee deze hier ging naast fatima zitten en mijn mentor had niet verteld dat hij nieuwe plattegrond ging maken.

'Tja dat kon je geen vechten noemen hoor! Ze sloeg hem helemaal verot! Hij heeft geluk dat wij er waren om haar weg te trekken.' Zegt soufouan.(een klasgenoot.) een flauw lachje vormt zich op mijn lippen maar als ik Damin binnen zie komen verdwijnt die gelijk weer. Hello darkness.

Hij komt rustig naar me toegelopen en komt naast me zitten. Ik kijk hem verbaasd aan. deze jongen heeft echt lef zeg. Eerst hebben we ruzie en dan komt hij gelijk weer naast me zitten.

'Je moet niet denke dat je sterker dan me bent! Ik deed niks want je bent een meisje maar de volgende keer maak ik je kapot!' Fluisterd hij in mijn oor. Wat denkt hij?

'Whahah jij denkt echt je bent alles hè! Maar Wollah jij bent niks hier. Want dit is mijn terrein! Onthoud dat!' Zeg ik lachend. Ik hoor soufouan en zijn vrienden lachen om mijn worden.

"Stoer zeg damin. Een meisje bedrijgen op je eerste dag. Wauw." Zegt fatima terwijl ze hem vies aankijkt. Thankyou fatima.

De rest van de dag hebben ik en Damin  geen woord meer gewisseld. Gelukkig maar.