Is dit mijn mekteb...(deel 1)(herschrijvend)

Deel 30

'Ja Uhh ik kom er aan.' Zeg ik terwijl ik snel naar mijn ziekenhuis Kamer loop. Khalid haalt me in en pakt mijn hand vast. 'Waarom schaam je je zo?' Vraagt hij me dan. 'Ik weet niet. Het is gewoon raar en verschut als je familie en vrienden je lopen te bekijken de hele tijd.' Zeg ik lachend. Wauw ik weet noet waarom ik twijfel! Ik houd van Khalid maar ik houd ook van Damin......

Pp Khalid:

'Ik weet niet. Het is gewoon raar en verschut als je familie en vrienden je lopen te bekijken de hele rijd.' Zegt layla als antwoord op mijn vraag. Whahahah dat is echt het enige waar zij aan kan denken zeg! Wat gaat haar familie er van denken. Meskiena, ze weet natuurlijk njet wat er met haar ouders aan de hand is. Ik heb er over na gedacht om het haar en Samir te vertellen maar ik kan het niet.
Ik knik alleen maar en loop achter baar aan naar de kamer. Ze loopt de kamer ik en ik wacht 5 seconde voor ik naar binnen ga maar ik weet eigenlijk niet eens waarom. 'Hey Khalid kom is mee naar de gang aub!' Zegt Damin tegen mij  terwijl hij naar de gang loopt. Ik loop hem achter na en doe de deur van de kamer dicht. Niet wetend dat de andere als nog alles kunnen horen. 'Zo wat wil je.' Zeg ik tegen hem. Ik weet al waar dit over gaat denk ik. 'Khalid ik smeek het je. Maak het uit met layla.' Zegt hij terwijl hij me recht aan kijkt. Wauw ik had veel verwacht maar njet dit. 'Waarom zou ik het met haar uit maken.' Vraag ik hem terug. 'Nou omdat, kijk vanaf het 1e moment dat ik haar zag 4 jaar geleden ben ik verliefd op haar. En zij op mij. Wij horen bij elkaar njet jullie 2.' Zegt hij boos.  'Damin aub, ze is niet meer verliefd op je. Anders had ze nu wel met jou in plaats van met mij.' Zeg ik. 'Is goed, Geloof dat als je wilt. Maar niet boos worden als ze binnen kort weer met mij is!' Zegt hij terwijl hij me aan de kant duwt om de kamer binnen te gaan. Ik volg hem naar binnen. Ik zie iedereen ons aan staren. Maar de enige blik die me op valt is de blik van layla. Ze kijkt echt heel boos. 'Damin ik moet jou NU spreken.' Zegt ze boos terwijl ze naar hem toe loopt. 'Ja is goed doe rustig.' Zegt hij lachend. 'Niks rustig! Mee komen jij nu.' Zegt ze boos terwijl ze hem mee trekt.

Pp layla:

Oke nu os het dus echt genoeg! 'Damin ik moet jou NU spreken.' Zeg ik boos en NU zeg ik extra hard. Ik loop naar hem toe. 'Ja Is goed doe rustig!' Zegt hij lachend. Wauw zijn lach..... nee layla beheers je! 'Niks rustig! Mee komen jij nu!' Zeg ik terwijl ik hem mee trek. Ik heb met Souf, imad en Samir net af gesproken dat ik expres bij de deur g praten zo dat ze alles kunnen horen.

'Zo prinsesje.' Zegt hij terwijl hij me vast pakt bij me middel. A Willie hij heeft lef. 'Wollah als je me nu niet los laat ga ik je stoten en haal ik de boys er bij.' Zeg ik. Gelukkig laat hij me gelijk los. 'Goed zo, nou waarom doe jij dit? Waarom kan je me njet met rust laten?' Vraag ik hem. Hij krijgt gelijk zo een onschuldig lachje op zijn gezicht. 'Ik kan er niks aan doen. Layla ik houd van je. En jij ook van mij, geef het nou maar toe.' Zegt hij terwijl hij een hand op mijn schouder legt. Ik kijk hem verbaasd aan. Maar als snel kijk ik naar mijn schoenen en zeg ik:' Damin ik houd niet van je. Ik ben met Khalid, dus ik wil dat je met rust laat.' Hij begint te lachen. 'Hahaha durf je me dat ook te zeggen terwijl je ik mijn ogen kijkt? Want als jij naar je schoenen kijkt is het vaak zo dat je die gene niet aan durft te kijken omdat je bang bent om de waarheid te zeggen.' Zegt hij terwijl hij steeds dichter bij komt. 'Ik.ik.ik, uhggg jij maakt me echt gek niet normaal.' Zeg ik terwijl ik tegen de muur aan ga staan met mijn handen in mijn haar. 'Ik maak je gek omdat je me leuk vindt. Geef het nou maar eerlijk toe!' Zegt hij terwijl hij nog een stap dichter bijkomt en zijn handen tegen de muur langs mij zet. Lekker dan. 'Uhg tief op damin.' Zeg ik terwijl ik zijn handen weg wil duwen maar het werkt njet. Hij duwt me terug tegen de muur aan en kijkt me aan met een intense blik. Ik kijk gelijk weer naar de grond omdat ik bang ben voor wat hij nu wilt gaan doen. Maar kamer genoeg tilt hij mijn kin op met een hand. 'D.d.d.damin alsjeblieft njet. Laat me.' Zeg ik stotterend terwijl ik in zijn ogen kijk. 'Nooit.' Zegt hij. En dan voel ik op eens zijn lippen op de mijne. Ik hoor hem van mij af te duwen maar ik kus hem juist terug. Maar al snel weet ik waar ik mee bezig ben en duw ik hem van me weg. Voordat Khalid iets merkt. 'Zo is het gezellig hier?!' Zegt de stem van Khalid opeens achter me. Uit schrik draai ik me langzaam om. 'Ik zei het je toch Khalid.' Zegt Damin lachend. 'Tfoe  jij bent gewoon niks anders dan al die vieze kahba's.' Zegt Khalid die de gang in loopt. 'Khalid alsjeblieft.' Roep ik terwijl ik achter hem aan ren. Al snel heb ik hem in gehaald en pak ik zijn arm vast. 'Blijf van mij af vies hoertje.' Zegt hij boos. Zijn ogen zijn vuur rood. 'Khalid hij kuste mij. Ik duwde hem nog van mij af.' Zeg ik huilend. Khalid begint nu ook te huilen. 'Oke ik vraag je nu 2 dingen en ik wil dat je helemaal eerlijk bent ja!' Zegt hij tegen mij terwijl hij mijn armen vast pak. Ik zie Damin in de hoek staan kijken naar ons maar ik negeer het. 'Ja tuurlijk!' Zeg ik terug.  'Houd je van mij?' Vraagt hij dan. 'Ja.' Roep ik hard. 'Oke en....., houd je nog van Damin?' Vraagt hij me. Ik voel dat ik helemaal rood wordt maar ik kijk hem toch aan. 'Khalid, ik houd niet meer van Damin. Maar ik ga het altijd erg vinden om bij hem in de buurt te zijn. Dat is gewoon zo want hij is wel mijn ex.' Zeg ik. Ik zie twijfel in zijn gezicht. 'Ik denk dat we even uit elkaar moeten.' Zegt hij dan uit eindelijk. 'Nee nee Khalid dat kan je me niet aan doen.' Zeg ik terwijl ik hem vast pak. 'Ik moet even na denken.' Zegt hij dan. Ik ga huilend zitten op een stoel. Maar dan voel ik opeens een kus op mijn wang. Als ik op kijk zie ik dat het Khalid is. Ik kijk hem raar aan als hij gehurkt voor me komt zitten. 'Layla aub njet huilen. Ik wil alleen even kunnen na denken. Dat is het enige.' Zegt hij terwijl hij met zijn hand door mijn haren heen gaat. 'Aub Khalid doe dit niet.' Zeg ik en ik kijk hem recht ik zijn ogen aan. 'Ik kom over een paar dagen naar jou huis. Dan gaan we goed praten maar ik moet nu echt gaan.' Zegt hij terwijl hij weg loopt. Ik blijf hem na kijken tot dat hij de deur uit gaat....

Wat is er met de ouders van layla en Samir aan de hand?

Komen layla en Khalid nog bij elkaar?