Is dit mijn mekteb...(deel 1)(herschrijvend)

Deel 17 H

Perspectief Layla:
Hij Vroeg of ik zin had om te spelen. Maar ik ben te bang om te antwoorden dus loop ik naar achter tot de muur. Maar de jongen loop steeds meer naar mij toe en gaat precies voor mij staan met zijn armen langs mij tegen de muur aan. Ik ben echt doodsbang. Want tja ik ken hem niet.

'Zo is prinsesje haar tong verloren!' Vroeg hij weer met zijn vieze grijns.

'Nee! Blijf uit mijn buurt!' Roep ik boos. Maar dat had ik beter niet kunnen zeggen aangezien hij mij toen een klap ik mijn gezicht gaf! Ik begon tegen hem te schreeuwen dat hij respect loos is maar daardoor begon hij mij helemaal in elkaar te slaan.

'Stop! Alsjeblieft stop!' Schreeuwde ik huilend terwijl ik helemaal onder het bloed op de grond lag. En gelukkig stopt hij ook. Maar inplaats van weg te gaan gaat hij tegen de muur aan staan en blijft hij me maar aanstaren. Ik begin het heel ongemakkelijk te vinden dat hij mij aanstaard.

'Uuhm kan je dat niet doen?' Vraag ik hem.

'Wat niet doen?' Vraagt hij terug. Is hij dom ofzo.

'Wat denk jezelf?!' Fluister ik.

'Ik weet het niet, daarom vraag ik het!' Fluisterd hij lachend terug. Ik begin helemaal te trillen door zijn stem.

' stop met mij aanstaren!' Zeg ik nu een stuk harder terwijl ik op probeer te staan. Maar ik val gelijk weer op de grond.

De jongen begint te lachen en pakt mij opeens bij mijn middel vast en helpt mij naar het bed toe. Als ik op het bed zit loopt hij weer terug naar de muur toe en begint weer te staren.

'Wie ben je?' Vroeg ik opeens terwijl ik hem ik zijn ogen aankijk.

'En waarom wil je dat weten?' Vraagt hij gelijk terug. Wel slim hoor! Altijd een vraag beantwoorden met een andere vraag als je geen antwoord wilt geven.

'Ik ben gewoon nieuwsgierig. Mag dat niet dan?' Vraag ik terug. Kijk als hij t zo wilt spelen kan ik dat ook.

MHahaha, tuurlijk mag dat maar het is niet verstandig. Maar als je het zo graag wilt weten. Ik ben Khalid!' Zegt hij lachend. Ik kijk hem vies aan en vraag waarom hij aan het lachen is.

'Omdat je voorlopig maar aan mij moet wennen aangezien je de komende periode bij mij blijft!' Gelijk wordt ik boos.

'Jii denkt seriues ik blijf hier? Jij hebt niks over mij te zeggen!' Zeg ik terwijl ik probeer op te staan.

'Waarom sta je op?' Vraagt hij opeens. Hij negeert gewoon wat ik net heb gezegd. Dus negeer ik zijn vraag ook...

Een week later:

Perspectief Samir:
We zijn nu al weer een week verder en we hebben het geld nog niet bij elkaar om Layla terug te krijgen.

Maar als Layla iets overkomt vergeef ik het mezelf nooit! Ik ben Raina al kwijt geraakt door Khalid en nu raak ik Layla ook al kwijt. Ondertussen zijn ik, Damin en Imad heel frankrijk al aan het doorspitten opzoek naar haar. Zonder succes.... en Younes, Souf en oom Nabil proberen het geld bij elkaar te krijgen. Ik ga langzaam aan helemaal kapot aan het feit dat ik Layla en rania niet heb kunnen beschermen.

Sorry voor dit kleine stukje maar ik ben ziek dus heb dit ff snel geschreven. Straks komt er Hopenlijk nog een deel maar dan langer❤️😘