Lees aub de herschreven versie op mijn account
@yazzy_zouzou
Dit verhaal is uitermate slecht geschreven. Wat verwacht je als ik dit als 12 jarige schreef haha.(niets tegen de 12 jarige schrijfsters hier!)
Mijn versie op dat account is veel beter.
Perspectief layla: 'Ik kan niet zonder jou a berggeit!' Zegt dunya.
'En ik kan niet zonder jou a zeekoe!' Zeg ik. Lachend lopen we naar ons lokaal. Gelukkig is de les nog niet begonnen.
'Ga maar gauw zitten meiden!'zegt de docent,' oke we gaan vandaag in tweetallen een nummer schrijven. En je werkt samen met de gene naast je. Ooh en alle tweetallen moeten omste beurt naar een kaartje uit deze doos halen waar opstaat waar het nummer over moet gaan.'
Ik en Demin kijken elkaar gelijk aan. Alleen kijk ik vies en hij lachend. Maar Omg zijn ogen blijven echt ma sha Allah mooi.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Dit is Demin. Kijk zijn ogen.
(Weer bij het moment in de klas)
Ik loop samen met Demin naar de docent en ik pak er een blaadje uit. Als we lezen waar over we moeten schrijven kijken we elkaar aan en worden we allebij rood.
Want het onderwerp is: onmogelijke liefde. ARE YOU KIDDING ME!
Dunya pakte gelijk het blaadje uit mijn hand om te lezen wat het onderwerp is en ze begon kapot hard te lachen en zei: ' wejow, jullie hoeven niet eens wat te verzinnen! Wollah dit is gwn mekteb!'
Gaat ze lachend door. En ik dacht dat ik rood was voordat ze dat zei maar ik voel mezelf alleen maar roder worden. Waarom ik. Waarom wij?
'Whahah jij spoort niet! Er is niks van waar. In iedergeval niet vanuit mijn kant!' Zeg ik terwijl ik wat schaapachtig lach. Wauw ik ben echt een bitch zeg! Ik zie via mijn ooghoek dat Damin mij aan loopt te staren. Tss kan je het zien?
*10 minuten later*
''Oke, wie heeft al een stuk tekst?' Vraagt onze docent. Voorzichtig steken ik en Demin onze handen de lucht.
'Kom dan maar naar voren om het te zingen.' Rustig lopen we naar het bord toe. Op de een of andere manier is dit ZO ongemakkelijk om met Demin te zingen. Maar wanneer Demin begint voelt het al vertrouwd.
Tijdens het hele nummer bleven we elkaar maar aanstaren en het voelde alsof we een gesprek voerde met elkaar met al onze emoties erin.
Ooh en zijn stem is echt mooi! Ik heb nog nooit een jongen zo mooi horen zingen........... toen we uitgezongen waren begon heel de klas te klappen en gaf Demin me een knuffel.
Ik stond als versteend ik zijn armen. Maar toen hij mij losliet rende ik gelijk het lokaal uit. Ik hoorde de docent me nog terug roepen. Maar ik negeerde het. Ik liep zo snel als ik kon naar de meide wc en begon daar te huilen.
Opeens voelde ik een arm om mijn schouders heen. Ik keek op en zag Dunya bij mij staan.
'Wat is er nou layla?' Vraagt ze bezorgt,' jullie zongen geweldig, het leek echt alsof jullie van elkaar houden.'
'Dat is juist het probleem! Ik denk dat ik hem leuk vind." Zeg ik terwijl ik gelijk weer begin te huilen.
' wacht, meen je dat nou echt?' Vraagt Dunya lachend. Ik knik langzaam en ik droog mijn tranen. En ik loop de wc's uit.
'Waar ga je heen?' Vraagt ze me verbaasd als ze ziet dat ik richting de uitgang loop.
'Ik ga ff naar buiten toe. Heb wat frisse lucht nodig.'
'Maar het regent!' Roept dunya verbaasd.
'Dat weet ik!'zeg ik en ik loop gelijk naar buiten toe. Even weg van alle drama.
Perspectief dunya: Dit móét Demin weten! Je kan echt zien dat hij van baar houd. Dat zag je de eerste dag dat ze samen ik de winkel waren al.
Ze horen bij elkaar gewoon. Snel klop ik op de deur van het lokaal en zeg tegen de docent dat Layla zich niet goed voelt en even naar buiten is gegaan.
Perspectief Demin: Ik blijf Dunya aankijken terwijl ze met de docent aan het praten is. Maar opeens zie ik haar naar mij toe lopen.
'Demin ik moet je wat vertellen.' Zegt ze terwijl ze naast me komt zitten.
'Zeg maar!' Zeg ik.
'Nou, layla heeft me net verteld dat ze je leuk vind. En nu is ze buiten in haar eentje aan het huilen om jou!' Zegt ze. Zonder te twijfel loop of nou ja ren ik naar buiten. Het boeit me niet eens dat het regent.
Op zoek naar Layla. Na een tijdje zoeken zie ik haar uiteindelijk helemaal doorweekt uit de fietsenstalling komen lopen. Gelijk ren ik naar haar toe en ik neem haar ik mijn armen. Ik voel dat ze zich uit mijn armen probeert los te trekken maar ik laat het niet toe.
'Niet doen.' Zeg ik tegen haar.
'Wat doe je hier?ga naar binnen!' Zegt ze bot en ik voel dat ze bibbert. Mijn meisje toch...
'Dat moet ik eerder tegen jou zeggen. En dunya heeft mij alles verteld!' Zeg ik terwijl ik haar kin naar boven duw zodat ze me wel aan moet kijken.
'Wat heeft ze...-' snel kus ik haar zodat ze stil word. En het gevoel is echt fantastisch! Ik leg mijn ene hand op haar onderrug en mijn andere hand in haar nek. En zij heeft me bij mijn kraag vast gegrepen om me tegen haar aan te trekken. Ik hou echt van haar....
