Is dit mijn mekteb...(deel 1)(herschrijvend)

Deel 41

Eerst ff wil ik jullie heel erg bedanken want een maand geleden had ik 5k lezers en was ik ff een tijdje gestopt door vakantie en toen ik terug kwam zag ik opeens dat ik alweer 22k lezers heb! Dus mega veel love naar mijn lieve lezertjesss❤️

gelukkig heb ik een goeie conditie dus lukt het hun niet om me in te halen. Ik ren zo snel als ik kan richting het park. Als ik daar ben dump ik me tas in een struik, die haal ik later wel is op hopelijk. Ik zelf klim in een boom en verstop me daar. Alsjeblieft Ya rabbi laat ze me niet vinden!!!

Gelukkig wordt mijn vraag geaccepteerd want de boys rennen langs de boom waar ik in zit maar hebben me niet gezien.

Ik wacht 5 minuten zodat ik zeker weet dat de kust veilig is als ik uit de boom kom. Ik pak zo snel als ik kan me tas en wil weer weg gaan rennen als ik opeens een hand op me schouder voel. 'Wat doe jij hier?' Hoor ik opeens een hele bekende stem zeggen. Ik drij me om en schrik van wie ik daar zie.

Het is.........

Layla

Het is nassim!

'N-n-nassim!' Zeg ik zachtjes. 'Jep de enige echte! Maar wat doe jij hier?' Vraagt hij me dan op nieuw. 'Ik Uhh, ik en Khalid lagen hier in het ziekenhuis.' Antwoord ik hem. Hij kijkt me gelijk geschrokken aan.

'Maar waar is Khalid nu dan?' Vraagt hij. 'Hij is samen met mijn broer en zijn vrienden op zoek naar mij!' Zeg ik terwijl ik naar de grond kijk. 'Hoe zo op ziek naar jou?' 'Nou, Uhg, ik ben net weg gerend uit het ziekenhuis en verstop me voor ze....' ' waarom?'

'Uhggggg, omdat ik het helemaal zat ben ja. Mijn leven is een grote chaos. Niks klopt meer en niks is goed. Ik heb een slechte keuze gemaakt door Damin toe te laten in mijn leven. En het zelfde geld voor Khalid!' Roep ik boos. Ik voel de tranen al op komen.  Hij kijkt me weer verbaasd aan. 'Bedoel je nou dat je spijt hebt dat je een relatie met Khalid hebt?'

'Had! Er is nu niks meer tussen mij en hem. Ik ben er klaar mee. Ik ga alles veranderen, ik wil met niemand van hun nog contact voor nu. Daarom heb ik besloten om weg te gaan......' zeg ik in een adem. Zijn gezicht veranderd van verbaasd naar boos.

'jij gaat nergens heen Layla! Niet zo lang jij het niet hebt uit gepraat met Khalid. Want hij houd van je!' Zege hij terwijl hij mijn arm vast pakt. ' ik heb niks meer met hem te bespreken! Dus laat mij nu los!' Roep ik terwijl ik me los probeer te trekken maar het lukt niet.

Hij Knikt nee en druk een doek tegen me mond aan. Ik probeer het niet ik te ademen maar uit eindelijk zie ik niks meer en ben ik weg.........

Samir

We rennen als een stelletje mongolen door het park heen op zoek naar layla.

Als we bij het einde van het park zijn stippen we even.

'Dit is allemaal jullie facking schuld!' Schreeuw ik tegen Damin en Khalid. 'Waarom kunnen jullie mijn zusje gwn niet met rust laten!?'

Verslagen laat ik me op een bankje vallen.

'Broer je weet dat ik van de houd!' Zegt Khalid die voor me komt staan.

'Kifesh jij houd van haar?! Jij hebt haar de afgelopen maanden meer pijn bezorgt dan ze ooit in haar hele leven heeft gehad!' Roep ik weer.

Dit keer kan je zien dat Khalid ook boos wordt.

'Ooh ja als jij het zo erg zou vinden, waarom heb je me dan toe gelaten bij haar?' Roept hij dit keer ook boos.

'Omdat ik zag dat je haar in het ziekenhuis op dat moment blij maakte! Maar ik heb jou nooit gemogen en dat gaat ook nooit gebeuren. Want er is maar 1 iemand waar van ik wil dat hij samen met haar eindigt en die genen staat naast je.' Zeg ik terwijl ik op sta.

Geschrokken kijkt Khalid naast zich. Wollah je zou zijn gezicht moeten zien toe hij naast zich keek.

'Je bent toch niet serieus he?!!' Roept hij stotterend.

'Reken der maar op dat ik serieus ben!' Roep ik lachend terug.

( de boys: souf, Damin, Khalid, Samir, imad)

Wie vind Samir beter bij layla passen denken jullie?